"Koş koş koş"
"Geldim" elini belime koyup omuzlarını dikleştiren Kıvanç'a döndüm.Elimi kaldırıp yakasını sildim ve papyonunu düzelttim.
"Gülümseyin"
Fotoğrafçıya dönüp 32 diş sırıttım.
"Evet harika" makinenin yönünü değişti bir kez daha çekti " Vee tamamdır"
"Güzel çıktı değil mi?" Dedim merakla.Evimin en özel köşesine koyacaktım bu kareyi güzel olsa iyi olurdu.
"Evet evet güzel oldu" dedi makinesinden sonra bana bakan adam.
Fotoğraf sırasıydı filan uğraşamayacağımdan ortalık sakinken çekinelim kurtulalım istedim.Burcu ya doğru ilerledim, duvağını düzelterek yanağını sıktım.
"Harika görünüyorsun"
"Her şey güzel değil mi?" Heyecanına karşılık güldüm.
"Her şey çok güzel"
"Dayımlar geldi,selam verip geliyorum" Sefa yanımızdan ayrılınca Burcu nun koluna girdim.
"Odaya geçelim bi sakinleş istersen"
"Tamam.Annemler nerede baksana ya bizden kimse yok kapıda"
Etrafı kolaçan ettiği sırada omzundan tuttum.
"Sen cidden iyi değilsin.Tamam ben dururum annen gelene kadar kapıda hadi sen git odaya bir şeyler iç"
"Ay tamam, ben gidiyorum o zaman"
"Git hadi git"
Kapıya gelmemle birlikte Mert'in salona girmesi bir olmuştu.
Ne ara gelmişti buralara.
"Mert!" Dedim heyecanla, yanıma gelip elimi öptüğünde eline vurup sarıldım ona.
"Geleceğini söylememiştin!"
"Güzel yanı da bu ya" göz kırptığında giriştekilere yol vermesi için onu yanıma çektim.
"Ne zaman geldin?"
"Dün gece"
"Burcu çok sevinecek " kravatını düzelterek elini cebine koydu, ela gözleri baştan aşağı beni süzdü.
"Sen doğurmadın mı ya?"
"Gün sayıyorum desem "
"Durum kritik desene, senin ne işin var ayakta otursana"
"Burcu zaten ateş püskürüyor, bırak istediği gibi bir gün olsun"
Mert dediğini yapmış ve gitmişti buralardan.Sık sık telefonla görüntülü konuşuyorduk,eskisi gibi kopuk değildik artık.
"Mert! Hoş geldin" Kıvanç Mert e sarılınca keyifle gülümsedim.Bu ikisinin arası telefon görüşmeleriyle düzelmişti uzun zaman önce.İyi bir dost oldu gibiler artık,Kıvanç elimden telefonu alır sohbetlerini koyulaştırırdı hep. Kıskanmıyordum tabii.Onları bu samimiyette görmek benim hoşuma gidiyordu.
"Geç mi kaldık?" Ayten hararetli hararetli yanımda belirdiğinde başımı sağa sola salladım.
"Yok var daha"
"Evden çıkamadık ki bir türlü"salona giren gelinlerine burun kıvırdı "ne güzel fotoğraf çekimine de gelecektik"
YOU ARE READING
NEFES AL ||♡ -TAMAMLANDI-
Romance... "Nasıl olur da biri,masum bir çocuğun çocukluğunu öldürebilir?" Küçüklüğünde yaşadığı travmanın etkisinden kurtulamayan genç bir adam.İkizinin ölümünden kendini suçlu tutan bu asabi adamın çaresiz olduğunu fark edebilen güzel bir kız. Yardım eli...
