Hey gidi zaman!
Düşman mıdır dost mudur? bilinmez.Hem büyütür olgunlaştırır insanı ,hem de duygudan bir haber bırakır.
Zalimliğine denk gelmişim.
Hayatın dramı üzerimde gibi sanki.Olur ya dünya malı körertir gözleri,vallahi istemedim de değil hani.Dünya malıyla duygularımı bastırıp, anne babamın acısını atabilmeyi bende isterdim .Fesat,kibirli,dedikoducu insanların yaşadığı şu dünya da sınanmanın en doruklarındayız sanki.Temiz kalp de temiz beyinde...
Allah insanlığımızdan şaştırmasın ne anlar yaşıyoruz öyle!Telaşla kafamda üşüşen kadınlara bakıyordum aynadan.Bir telaş bir telaş anlatamam.Ben mi evleneceğim yoksa onlar mı?
Uğultuların için de hala daha nasıl bu kafanın içinde konuşabiliyorum bilmem,ama binbir türlü şey var kafamın içinde.
Annem babam.
Mert in hayatına dair öğrendiklerim.
Önceki şuan ki ve sonra ki hayatımın ayrıntıları...
Allah için neler yapıp,neler yapmadıklarım..
Beni sevmeyen adamla nikah masasına oturuyor oluşum..
Beni sevmiyordu,bana nefretle bakıyordu,dünya dan kastımız bu ya! Adam yakışıklı olmasına yakışıklıydı,çekicilik desen her kızın sebepsiz yere hayallerinde süslediği erkeklerden biriydi işte.Ama vicdanı yoktu,belki de göstermiyordu.
Bence yoktu.Ona atılan bir yem,onunla oynayacak bir oyuncak gibi mi duruyordum ben?
Onun benden nefret ettiği kadar ben ondan nefret etmiyordum.
Ona herhangi bir insanmış gözüylede bakmıyordum.
Karanlığın içinde ki o ışık gözlerinden bana kendini gösteriyor gibi heyecanlandırıyordu beni,ondan bazen korkuyordum ama bu yanında heyecanlanmamı da ,utanmamı da engellemiyordu.Çok güzeldi,evet çok güzeldi.İçi gülen kahve gözleri vardı,şık giyiniyordu,ses tonu tebessüm etmemi sağlıyordu.Ben..Sadece ondan hoşlanmıştım.Ama ilerisi değil.Daha fazlası olmadı,bu saydıklarım dış görünüştü zaten,bunu herkes yaşardı.Asıl özel olan içi değil miydi? Bunun pek mümkün olmadığını da düşünürsek? Sanırım geleceğim için mutsuzluğuma devam edebilirdim.
Yarın ne olacağımız,nerede olacağımız Allah ın bileceğidir..
Ama insanoğluyuz olur ya ufak tefek bir iç güdüler."Sürmeyeceğim" kafamı geri çektiğimde Ayten in geri ittirmesi bir olmuştu.
"Fotoğraf çekecekler"
"Ne yapayim?" diye Ayteni dinleyerek elindeki süngeri bana yaklaştıran kadının kolunu yüzümden uzaklaştırdım.
"Kime süsleniyorum?"
"Ayıp kızım ,davetlilere"
"Sahneye mi çıkıyorum nedir mübarek,Asel dök bebeğim simleri kafamdan aşağıya!" imâma küçücük Asel gülerken diğerleri bön bön bakıyordu suratıma.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NEFES AL ||♡ -TAMAMLANDI-
Romance... "Nasıl olur da biri,masum bir çocuğun çocukluğunu öldürebilir?" Küçüklüğünde yaşadığı travmanın etkisinden kurtulamayan genç bir adam.İkizinin ölümünden kendini suçlu tutan bu asabi adamın çaresiz olduğunu fark edebilen güzel bir kız. Yardım eli...