...
"Nasıl olur da biri,masum bir çocuğun çocukluğunu öldürebilir?"
Küçüklüğünde yaşadığı travmanın etkisinden kurtulamayan genç bir adam.İkizinin ölümünden kendini suçlu tutan bu asabi adamın çaresiz olduğunu fark edebilen güzel bir kız.
Yardım eli...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Güneş! Ciddi olamazsın?"
"Sakin olur musun Burcu!" Gereksiz bir heyecan yaparak Kıvanç'ın dikkatini üzerimize çekmek istemiyordum.Burcu'yu sakinleştirip Batın ile oyunuma devam ettim.Kaçamak bakışlar atarak Kıvanç'ı inceliyordum.Akrabalarıyla selamlaşıyordu ama yüzünde hiç memnun bir ifade yoktu.Kalabalık ortamı sevmeyerek ortak bir yönümüz olduğuna inandırmaya çalıştım kendimi ama bu doğru değildi,o genelde hiç bir şeyden memnun değildi,bu da onlardan biriydi işte.
Omuz silktim
"Hiç değilse bir tek bana soğuk değil."
"Bir şey mi dedin?"
"Hayır" dedim başımı sallayarak.Kolumu dürtükledi Burcu, tanımadığımız çocuğun bize doğru geldiğini görünce göz devirerek önüme döndüm.Bu kız çatlak ve bir baş belasıydı.Ne yapabilirdim sanki.
"Kızlar merhaba?"
Çocuk sohbet alanımıza geldiğinde pek de umursamadım.Burcu ile el sıkıştıklarında onlara baktım.Burcu abayı yakmış görünüyordu,eh be kızım demiyor muyum ben sana kendini bu kadar kolay kaptırma diye.
Elleri hala birleşik bakışırlarken öksürerek bu anlamlı bakışlarına bir son verdim.
"Ben Güneş" dedim bu gecenin gelinini tanıması adına.
"Sefa" diyerek yanıtsız bırakmadı beni,yüzüme memnun bir ifade takınıp gülümsedim.Hemen ardından Kıvanç belirdi yanımızda Sefa'nın omzuna elini koyup onu selamladı.
"Tanıştınız mı?" diye sordu yüzündeki soğukluğu tekrar hissetmeme müsaade verirken.
"Evet" diye cevap verdi Sefa.Batın kucağımdan kalkıp hızla benden uzaklaştığında arkasından onu seyrettim,ortam gittikçe sıkıcı olmaya başlıyordu,şu yüzük zımbırtısı hemen takılsa da uzaklaşsak ya buradan!
"Güneş gel kızım" öteden seslenen Zümrüt Hanımı onaylayıp müsaade istedim ve uzaklaştım Burcuların yanından.
Yanlarına vardığımda Zümrüt Hanım belimden tutarak beni önüne doğru ilerletti,karşımdaki teyzelerin ellerinden öpüp selam verdim her birine.
"Maşaallah,Maşaallah"
"Zümrüt pek de güzel hanım kızımız."
"Teşekkürler " dedim utana sıkıla.
"Pekte yakışıyorlar Kıvanç ile.."
Hala kim neyin nesi olduğunu bilmediğim teyzelerle dikiliyordum ayakta.Elbisemi düzelterek ellerimi önümde kenetledim.Yanaklarımı şişirip indirerek kendi kendime bir oyun ürettiğimde,sallanarak etrafı gözetledim.
Zümrüt hanımla bir çok kişinin yanına gitmiş,isimlerini bir daha görsem hatırlamayacağım onca insanla akraba olmuştum.Burcu nun beni bulup bu merasimden kurtarması gerekiyordu,gözüm onu aradığında Sefa ile koyu bir sohbete dalmış olmalarına hayretle kaş kaldırdım. Hiç değilse arkadaşım mutlu görünüyordu.İstemsizce içimde oluşan güdüyle gözlerim Kıvanç'ı aradığında bulamamanın verdiği kırgınlıkla kaşlarımı çattım.Teras katı o kadar büyük ve o kadar genişti ki göz gezdirmek dahi zaman alıyordu.Batın ile bir köşede oyuncak onaran Kıvanç'la buluştu gözlerim,çatık kaşlarım gerilirken Batın'a bir şeyler söyleyip güldürmesi beni de güldürmüştü.
