İlk Hikâye: Tehlikeli
İkinci Hikâye: Düşman
Yan Hikâye: Şeytanın Bahçesi
.
Mary, ileride yaşayacağı hayatın kan ve ölüm ile çevrili olacağını aklının ucundan bile geçirmemiş bir kızdı. Evlerinin hemen yanında yaşayan gizemli adam hakkında bilmediği...
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Bölüm Şarkısı; Florence+The Machine - Breath Of Life
×
Galler'e geri taşınacaklarını öğrendiği günün akşamı Mary, hiç tereddüt etmeden Bill'i aradı. Artık onunla geçireceği zamanlar sınırlıydı ve eğer şanslılarsa sadece birkaç günleri kalmıştı. İyi değerlendirmek istiyordu. Yıllardır hayalini kurduğu fakat cesaret edemediğinden yapamadığı onca şeyi yapmalıydı; ilk öpücüğünü almalı, eğlenmeli ve Bill'in ilgisinin tadını çıkarmalıydı.
O gece Mary ve Bill çoktan plan yapmışlardı. Annesi ve babası uyuduğu zaman Mary evden sessizce çıkacak ve evin biraz ilerisinde onu bekleyen Bill ile buluşup Bill'in arabasıyla okuldan arkadaşlarının düzenlediği bir doğum günü partisine gideceklerdi.
Hayatında bir kez olsun, risk almak istiyordu Mary. Yarını düşünmeden bugünü yaşamayı, hiç yapmadığı şeyleri yapmayı; eğlenmeyi, gezmeyi, farklı şeylerin tadına bakmayı istiyordu. Hayatın tadına bakmak istiyordu. Şimdiye kadar ailesinin sözünden hiç çıkmamış, aykırı bir şey yapmamış ve her zaman iyi bir insan olmaya çalışmıştı. Kendinden önce başkasını düşünmeyi öğrenmişti ailesinden. Fakat bu gece, bu değişmeliydi. Sonuna kadar gidecekti. Madem ailesi artık onun adına kararlar alıyordu, kendi kararlarının sonuçlarına da katlanmak zorundalardı.
"Güzel görünüyorsun, Hudson." dedi Bill, arabasına yaslanmış bir şekilde, kendisine doğru gelen Mary'i baştan aşağı süzerek. Havanın soğuk olmasına aldırmadan mini kot bir etek giymiş ve gelişmekte olan vücudunu mükemmel gösterecek bir kombin yapmıştı. Büyüme çağındaki hiçbir oğlanın gözlerini alamayacağı tarzda bir aykırılıktı bu.
Omuzuna düşen kahverengi saçlarını geriye atarken, nazikçe teşekkür etmeyi ihmâl etmedi Mary. Eğer bu gece hiç yapmadığı şeyleri yapacaksa, hiç giymediği şeyleri giymeli ve hiç olmadığı biri gibi davranmalıydı. Üzerindeki kot ceketini düzeltip son kez arkasını dönüp geride kalan evine baktı. Yarın sabah anne ve babasının ona ne kadar kızacağı, azarlayacağı ya da ne kadar süre ceza vereceği umurunda değildi.
Önüne döndü ve Bill'in ona açtığı kapıyı tutarak arabaya bindi. Böylece felekten çaldığı gecesi başlamış oldu.
...
Araba yavaşladığında Mary başını öne uzatıp nereye geldiklerine bakıyordu. Doğum günü partisinin olduğu ev burası olmalıydı. Başını çevirip sokağa bakınca da, gayet lüks bir mahallede olduklarını fark etti. "Tam olarak kimin partisi bu?" dedi gözlerini evden alamadan. Kocamandı ve tıklım tıklım doluydu.
"Bizim okuldan geçen sene mezun olan bir arkadaşım vardı." dedi Bill, el frenini çekerken.
Mary yeniden bakışlarını eve çevirdi ve tanıdık bir yüz aradı. Fakat hiçbiri ona tanıdık gelmiyordu. Gerçi Bill ondan yaşça büyüktü, seneye o da mezun olacaktı. Onun arkadaş çevresine hâkim olmaması garip bir durum değildi. Tedirgin miydi? Birazcık. Sonuçta hiç tanımadığı insanlarla dolu kocaman bir evde, daha önce gittiği hiçbir doğum günü partisine benzemeyen bir partiye gelmişti. Ama yanında Bill vardı ve bu da kendini güvende hissettiriyordu.
