Revenge of the Queen

Chapter 26

A week later

Maxima POV

Isang mapait na kahapon ang nangyari na kailanman ay hindi ko malilimutan.May galit parin sa puso ko.Nais kong maghiganti ngunit paano mangyayari ang bagay na iyon kung wala na ang mga taong puno't dulo ng galit ko?I failed to kill them with my hands and it is insulting me.After all I planned mababalewala lang.I have a thousand warriors but how can I use them?There's a million of sword but to whom I'll use it?Should I thank the one who killed them for ending my revenge?Or should I curse him for he make me feel so down and useless.Tinignan ko ang isang ibon na lumilipad mula sa kalangitan.Wala ba siyang problema?Malaya ba siya?Masaya ba siya sa kinalalagyan niya habang tinitignan ang payapang katanghalian?Pinunasan ko ang luha na tumulo sa mata ko.Tila nga nabawasan ang pasan ko.To think na wala na ang huling mga baraha na dapat ay buburahin ko sa mundo.

Hindi ko alam kung kaya ko pa na patuloy na mabuhay.Sa dami ng sakit na hanggang ngayon ay nadarama ko.Mom...Dad... wala na ang taong nagpapatay sa inyo.Ang taong sumira sa buhay natin.Ang mga taong nagbalak na ilibing ako sa hukay wala na sila.Sabihin niyo sa akin kung ano ang dapat kong gawin ngayon?

***

Third Person POV

Ilang taon na rin ang lumipas matapos ang nangyaring kaguluhan at komosyon sa Shadow corp at ngayon ay maayos na uli ang pagpapatakbo nito sa pamamahala ni Maxima Scheigner.Walang nagulat pagkat isang bagong Maxima na ang nasa harap ng lahat ng tao.Nalinis ang pangalan niya sa tulong ni Shin at Deira.Hindi mawawala ang lungkot sa puso niya lalo na ng nalaman niya ang pagpapakamatay ni Catalina. Ang pagiging ganid ay nagbubunga lamang ng sakit sa puso ng karamihan.Ang isang kamatayan ay maaring magdulot ng digmaan.Ang galit sa puso ay magdudulot ng paghihiganti.Ang paghihiganti ay magdudulot ng pagdanak ng dugo.Ang mga problemang ito ang siyang mas lalong nagpapalala ng lungkot,lumbay at sakit sa kalooban. Minsan sa buhay ay kailangan mong magsakripisyo para putulin ang linya ng pasakit.Minsan kailangan munang may mawala para lahat ay maitama.

Hindi na naituloy ang digmaan na sana ay nangyari.Dahil sa pakikielam ni Shin ay doon na natapos ang lahat.Ang Red Vindicta at Black Ace ay patuloy paring nabubuhay hanggang ngayon na naglalayon na tapusin ang mga taong may masasamang mithiin.Si Deira Stonera na bumaba na sa pwesto bilang isang Grim assassin at nagpakalayo layo.Si Cola Monteverde na balak libutin ang buong mundo at hindi na bumalik sa Black Ace .Si Maxima Reed na ikinasal kay Damon Scheigner at ngayon ay namumuhay sa panibagong yugto ng buhay nila.

***

Ininom ni Maxima ang juice na nasa harap niya ngayon.Kanina pa siya naghihintay kay Damon.Malapit na niyang iwanan ang kinalalagyan niya ngayon.Ayaw niyang pinaghihintay siya ng ganito katagal.Maya maya pa ay nakita na niya ang lalaking hinihintay niya.Nakasuot ito ng shades habang naglalakad papasok ng restaurant.Lahat talaga ay mapapatingin sa tindig nito na nakakamangha.Tila isang presidente na ginagalang ng lahat.

Pagkapasok na pagkapasok palang nito ay nakita na nito agad ang babaeng namumukod tangi sa lahat.Ang babaeng pinangakuan niya na pagsisilbihan niya sa buong buhay niya.

"Sorr-"

"I do not tolerate such things like this Mr." putol ni Maxima sa sasabihin ni Damon.

Bahagya namang napatawa si Damon sa pagsusungit nito.

"It won't happen again my Queen" sabi nito sa manly na boses

Ngumiti naman si Maxima saka humawak sa kamay ni Damon.

"Shall we?" aya ni Damon

Tumango naman siya.Ito ang araw na aalis na sila ng bansa.

Sinundo lamang siya ni Damon dahil nakipagmeeting pa siya kanina.

Maxima POV

Tumingin ako kay Damon na nagmamaneho.

"Thank you" sabi ko

Ngumiti naman siya ng matamis

"Thank you for being here with me.Thank you for everything" dagdag ko

"I love you" sabi niya na tila sagot niya sa sinabi ko

"I love you too" sagot ko

***

Nandito kami ngayon sa parke.Kadadarating lang namin galing sa mahabang byahe ngunit pinahinto ko muna ang sasakyan dahil natutuwa ako sa snow na bumabagsak mula sa madilim na kalangitan.Napakaganda ng ilaw na kumikislap sa paligid.Nadarama ko ang lamig sa kapaligiran.Napatingin ako sa lalaking nakasuot ng all black suit.Nakatingin siya sa akin at tila pinagmamasdan ako.Kumunot ang noo ko.Matangkad ito at parang may dating din.Gwapo ito at napakamanly ng itsura.Maganda din ang hubog ng katawan nito na kitang kita sa suot.Mukha nasa 24-25 ang edad nito.Matapang ito tumingin ngunit kakaiba ang kulay ng kanyang mata.Ramdam ko na hindi pangkaraniwang tao ang isang ito ngunit hindi ko alam kung bakit humakbang ang paa ko papunta sa kanya.

"Staring is rude Mr." sabi ko

Ngumiti naman siya

"Sorry" sabi niya

"I'm just checking if the mother of my future wife landed safely" dagdag niya na mas ikinakunot ng noo ko.

Mother of his future wife?Tumingin naman ako sa paligid at wala namang ibang tao doon

"You must be mistaken.I'm not yet a mother and I don't have a child" sabi ko

Tanging ngiti lang ang tugon niya.Naramdaman ko ang presensya ni Damon na mabilis na nakalapit sa kinalalagyan namin.

Tinignan niya ang lalaking kaharap namin.

"What's going on here?" kunot ang noong tanong niya

"Nothing." Sagot ko

"Who are you?" tanong naman niya sa lalaki

"I'm Hiro Lacoste" sabi nito at inabot ang kamay sa akin

Akmang aabutin ko ang kamay ng mauna si Damon na kuhanin ito.

"Damon Creon Scheigner" sabi ni Damon. "Her husband."

Ngumiti naman ang binata

Inaya naman na ako ni Damon na umalis na.

"He's cold" sabi ni Damon pagkasakay palang namin ng kotse

"I mean his hand is cold like a corpse but I can feel the warm of his blood flowing through his vein" sabi ni Damon at pinaandar na ang kotse

"Maybe because it's snowing.Did you see his eyes?" sabi ko

"Yes.So interesting" sabi niya at nagdrive na

Tinignan ko naman yung kinalalagyan nung lalaki kanina

Wala na ito doon

***

Hiro Lacoste the son of Grey lacoste and Zillione Trinix