Revenge of the Queen

Chapter 2 : Last Time

Maxima POV

Nakatayo ako ngayon sa pintuan ng unit ni Damon habang nakasuot ng itim na sombrero at nakatakip ang mukha.Longsleeve na pangitaas at jeans sa pangibaba habang nakasuot ng Rubber shoes na sapatos .Sapat na para itago ang mga pasa at sugat ko sa katawan.Parang sinaksak ako ng isang matalim na kutsilyo ng Makita ang nakangiting mukha ni Carl na sumalubong sakin ng mabuksan ang pinto.

Nakita ko ang pagkunot ng noo niya.Mukhang hindi niya ko nakilala.

"Carl,It's me" sabi ko habang pinipigilan ang maiyak.Hawig talaga sila ng kuya niya.

"Ah! Noona!" masayang sabi niya at niyakap ako pagkatapos bumitiw siya sa pagkakayakap at lumingon lingon sa paligid na parang may hinahanap.

"Where's hyung? He said that he will come back with you" sabi nito at tumingin sa akin.

Hindi ako agad nakasagot sa tanong niya dahil hanggang ngayon ay wala pa akong naiisip na isasagot at hanggang ngayon ay pakiramdam ko'y hindi ko pa kayang sagutin ang tanong niya.

"Noona are you okay?" Tanong niya

"Is there something wrong ?Why are you dress like that ?Are you hiding?" dagdag na tanong niya pa

Tumikhim naman ako para mawala ang kung anong bumabara sa lalamunan ko art malinaw na makasagot kay Carl

"I'm okay Carl" sabi ko at hindi na sinagot ang iba niya pang mga tanong .Hinatak ko na siya papasok sa loob ng unit.

"So where's kuya Creon?Where's my brother?" tanong niya ulit

Huminga ako ng malalim .Mukhang kahit iwasan ko ang tanong ay paulit ulit lang ako nitong habubulin.

Umupo ako at hinatak si Carl.Hinawakan ko siya sa magbilang balikat.Tinanggal ko ang face mask ko.

"Carl...Ang kuya mo ay pumunta sa malayong lugar.Isang lugar na malayo at tahimik" sabi ko at ngumiti sa kanya

"Why does you sound like I'm not going to see my brother again" sabi niya na ikinatanggal ng ngiti ko sa labi

"Of course you'll see him again someday" sabi ko at namumuo na ang mga luha sa mata ko

"Why do I feel something strange...Like that someday is so long ...Why are you crying noona?Did my brother left me?" tanong niya at umiyak nadin

Agad naman akong napapunas sa luha ko at niyakap siya.

"No Carl.Please don't cry" sabi ko

"I'll just stop if you'll say that I'll see my brother again .That he will come back " sabi nito habang umiiyak.

Napapikit naman ako at huminga ng malalim

"Y-yes Carl .Your brother will come back and you'll see him again" sabi ko.Kahit ang mga salitang iyon ay nagpapagaan ng loob ko kahit na alam ko naman kung ano ang totoo.Umaasa parin ako.

Lies are beautiful and truth is pain...Why do we need to suffer ?...Damon Creon Scheigner ...

***

Ininom ko ang juice na binigay sakin ni Carl galing sa ref.

"Noona.Someone is waiting for you" sabi ni Carl

Bigla akong kinabahan sa sinabi niya.Naalala ko ang sinabi ni Damon.

"You should live.Hinihintay ka nila sa condo ko"

"Who?" tanong ko

"Follow me noona" sabi niya

Tumayo naman ako para sundan siya.Pumunta kami sa isang silid sa dulo ng pasilyo.

Binuksan ni Carl ang pinto ng kwarto at pumasok kami don.

Nanlaki ang mga mata ko ng Makita ang isang babae na nakahiga sa hospital bed.Sa gilid nito ay isa pang babae na mukhang siya ang nurse na nagaalaga dito.

Hindi ko napigilan ang mapahagulgol.Bakit ba lagi nalang ako umiiyak?Hanggang ngayon ay hindi parin nauubos ang luha sa mata ko.

"M-maxima ...My princess" sabi nito at maliwanag ang mukha na ngumiti sakin.

"M-mom..." tawag ko habang umiiyak.

Lumapit ako sa kanya at niyakap siya ng mahigpit.Nanaginip ba ako?Nasa harap ko ngayon si Mom ang taong akala ko ay matagal na akong iniwan sa mundo.

"Lumaki kana mahal kong anak .Akala ko ay hindi tayo magkikita pang muli" sabi nito

"Mom?Paano nangyari?Anong nangyari?Si Dad?Buhay parin ba si Dad??" Tanong ko

Umiling iling naman siya.Napatango naman ako.It's okay atleast nandito pa si Mom diba.

Pero paano?Paano niyang nakilala si Damon?Paanong nandito siya kila Damon?

"It's all thanks to Mr.Damon...He managed to save my life and I thank him sincerely that I'm able to see my princess one last time"

Mahinang sabi nito.

Damon you're really mysterious and hard to read.Isa ba to sa sinasabi niyang ginawa niya.You make me fall so deep to you where I can't manage to get out.

"You'll see me everyday mom" sabi ko

Hinawi niya naman ang hibla ng buhok ko na nakaharang sa mukha ko .Pinunasan niya ang luha na sa mata ko.

"I think Mr.Damon is not with you, can you tell him these words for me?" Tanong niya

Hindi naman ako sumagot at ngumiti lang

"Please tell him that I'm sorry for everything.For thinking that they were our enemy.Tell him that were sorry that because of us he lose his parent.It was just a mistake and a misunderstanding.Tell him that I'm so glad to meet him.I thank him for everything for giving me this chance to see you, for saving my life , for doing his promise that he will protect you" sabi nito at tumingin sa nurse na katabi niya.

"Thank you Ms.Bell for taking care of me and to my dearest daughter" dagdag pa nito at tumingin sa akin.

Bakit parang iiwan niya ulit ako?

Bakit pakiramdam ko ay ito na ang huli naming pagkikita...

"Sorry dahil wala ako sa tabi mo sa mga oras na kailangan mo ako anak pero wag kang mag alala lagi kitang babantayan...Mahal na mahal kita yan ang lagi mong tatandaan.Salamat sa pagpapatuloy ng buhay mo kahit wala kami ng dad mo.Alam ko na lumaki kang isang mabuti at edukadong tao.Napakaganda ng prinsesa ko"

Sabi niya at kiniss ako sa pisngi

Pagkahiga niya ay napaubo ito ng dugo.

"M-mom?" tawag ko

Pinunasan niya ang dugo sa labi niya

"I trust Damon.I'll leave you to him.Someday my princess will be a Queen of Someone. I know that he will protect you no matter what happen.He will fill your heart with his love sorry my princess this will be the last.Ikaw nalang talaga ang hinahanatay ko..." sabi nito

"Mom don't leave me please..." sabi ko habang umiiyak

"Ikaw nalang ang hinihintay ng mga mata ko na Makita bago ito pumikit para matulog ng mahimbing .I love you my princess"

Sabi nito at ipinikit na ang mga mata.

Nakita ko na pinulsuhan ito ng Nurse at maya maya pa ay umiling na ito.

Hinawakan ko ang kamay ni mom .Hindi ko mapigilan ang humagulgol.Naramdaman ko na lumabas sila Carl ng kwarto.

One of the most painful goodbyes is when you know that it will be the last time and you will never see each other again.

Mom...I love you too...

One of the hardest moments is seeing someone you love closing their eyes and you know to yourself that it will never open again