Ms. Panget meet Mr. Panget

Panget 6

It is his fault. . . Ever since that day ay nagbago na ang lahat-lahat. He wont forgive hisself, because of his carelessness ay nawala sa kanya ang pinakamahalagang tao sa buhay niya.

And a scar is enough to remember it everyday.

Marahan niyang kinapa ang malaking peklat mula sa gitna ng kanyang noo pababa sa kanyang mata hanggang sa kanyang pisnge.

"S-shaira." He whisper.

Kung magkakaroon lang siya ng pagkakataon na ibalik ang lahat ng nangyare ay gagawin niya ang lahat mailigtas lang ito kahit buhay niya pa ang kapalit.

"Inaalala mo na naman ang kahapon. Martineque!"

Napaangat siya ng tingin ng marinig ang boses nito.

"D-dad!? Kailan ka pa nakabalik?"

"Kanina lang."

Galing itong Europe dahil inasikaso nito ang negosyo nila doon.

"Kamusta naman ang negosyo naten dun?" Tanong niya.

"Napakabuti hijo. Nabasa mo na ba ang bagong labas na issue ng forbs magazine?"

"Hindi pa po. Bakit anong nandun?"

"Haha. . Napakagandang balita. Mas maganda kung ikaw ang makakabasa." Anito

Kung ano man ang nakalagay doon ay siguradong maganda nga iyon para matuwa ito ng ganito.

"Pag nagkaroon ako ng time babasahin ko yun." Aniya

"Tama! Kapag nagkaroon kana ng time. Lagi ka kaseng Busy sa kakaisip ng nakaraan. Hindi ka ba nagsasawa Martineque?" Biglang sumeryoso ang mukha nito at mataman siyang tiningnan.

"Sawang-sawa na ako Dad! But I can't help it." He bowed.

"Dalawang taon ka ng nagdurusa sa isang bagay na wala ka namang kasalanan. Tinalikuran mo lahat ng responsibilidad mo. Nagtago ka sa mga tao na parang kriminal at ngayon Martineque tingnan mo ang sarili mo." He hiss. "Isa lang ang paraan para makalimot ka. Pumunta ka sa America at magsimula ka doon. Ipatanggal mo na din ang peklat na yan para tuluyan mo ng makalimutan ang lahat pati si Shaira." Dagdag pa nito.

"NO! Hindi ako pupunta sa America. Mananatili lang ako dito pati ang peklat na ito ay mananatili hangang nabubuhay ako.

Ilang beses na siya nitong pinipilit na ipatanggal ang peklat na yun pero siya ang may ayaw. Dalawang taon na nga ang nakalipas pero sariwa pa lahat iyon sa alala niya.

"Martineque! Look at me. . Im not younger anymore to handle our Business. Madierra Corporation needs you!"

He sigh.

Magsisimula na naman ito mangangral. Kung paano kailangan na niyang simulang pamahalaan ang kompanya at kesyo tumatanda na ito at hindi na kaya ng katawan pa nito ang mga problemang nakukuha sa pamamalakad ng kompaya at sa kanya kaya kinakailangan na niyang magmature at kalimutan ang ano mang nangyare kahapon.

Madaling sabihin na kalimutan na lang. Pero mahirap gawin lalo na kung ang nawala sayo ay ang pinakamamahal mo.

"Alam kong kaya mo pa pamahalaan ang kompanya Daddy. Saka ano naman ang gagawin naten sa sobra-sobrang yaman. Dalawa lang tayo."

"Nasasabe mo lang yan ngayon. Pero kapag nagkapamilya ka na. Maghahangad ka din ng sobra para sa kanila tulad ng paghahangad ko para sayo."

He smirk.

Pamilya? Wala siyang balak. Simula ng mamatay si Shaira kinalimutan na din niya ang salitang magkapamilya.

"Hindi mangyayare yun."

"Money can buy everything."

Of course not! Sigaw ng utak niya.

Kung kaya nga nito bilhin ang lahat. Bakit hindi nito nabili ang buhay ni Shaira? And the worst was she died because of money.

The memory of the past hunting him.