Off guard...or shame...when I saw this beautiful lady walking with my mom. She saw us. She's! -----She's simple but beautiful. Damn...she's so sexy on her white dress.

"Son" Tawag ni mom.

"Mom-----ahm"  felt like I am needed to explain. But damn it----why? Just because of this-----beautiful woman in front of me. Not Viveth----but this woman in a white dress. My heart beats fast. Yung feeling na my daga at pusa na naghahabulan...the one run for life and another one chase to live.

"Hey mom" lumapit sa amin si Lala "Hey gorgeous" pagtukoy nito sa babaeng kasama ni mom. I should know. Never pa siyang naunang batiin o I greet si Viveth.

"Everyone. Meet out friend. September" pagpapa kilala ni mom "September this is my son, the celebrant, he's -----

"Elthon" pagputol ng babae sa sasabihin ni mom.

Kumunot ang noo ni Lala,  ni mom, Viveth at Zack.

And me...I'm like a statue.

Stop staring right at you 🎼🎵

She know my name?

Wait...her name is September! Could it be...

"Happy birthday again...El" doon nag liwanag ang lahat sakin.

"Oh my God. Seph. Is that really you?" Tila hindi parin ako makapaniwalang siya nga ang babaeng nasa harap naming lahat.

"Yup" nakangiting tugon nito.

"Wait----magkakilala kayo?" Si mom.

"Oo nga----how do you know each other kuya?"usisa din ni Lala.

"Mom, Lala, she's also my friend. The one I told you that I want you to meet. This is awesome----small world"

"How do you know her honey?" Si Viveth.

"Long story. For now, let's all eat. And Seph " I look at her "I hope you'll enjoy the party" I smiled to her and she smiled back.

We were all seated in one big round table.

"Here Seph" ipinaghila ko pa ito ng silya, bagay na ikinalingon ni Viveth.

Nang makaupo na ito ay si Viveth naman ang tinulungan ko.

"Here honey" and I saw that "what-was-that" look from her...which I tried to ignore.

"What do you want to eat honey? I'll get it" tanong ko dito.

"Anything honey. Basta galing sayo" sweet na sagot nito habang nakatitig kay Seph.

"Ahm how about you Seph anong gusto mo? Ikukuha na kita" tanong ko din dito.

"Okay lang. Ako nalang ang kukuha" sagot naman nito na halatang naiilang.

"Then come with me. I'll let you know what's the best and most delicious" anyaya ko dito.

Tumango lang ito.

While the others are busy talking.

Nang makalapit na kami sa buffet table, isa isa kong in-introduce sa kaniya ang mga best seller mula sa restaurant na nag cater that night. And I saw how fascinated she's was as I was talking.

"Why?" nangingiting tanong ko.

"Wala. Natutuwa lang ako"

"Because?" I put down the plate on the table. I just want to hear what she's thinking.

"Hindi lang ako makapaniwala na sila ang pamilya. Small world di ba. At ang swerte mo, alam mo ba yon. Mabait kasi ang pamilya mo. Kahit accident lang yung pagkikita namin, at maikling oras lang yung pag uusap namin, I can feel na totoo sila. Mayaman kayo pero hindi ko naramdaman na minamaliit nila ako. Inisip ko nalang na baka dahil tinulungan ko sila that day---

"Tinulungan? Tinulungan na paano?" pagtataka ko.

"Muntik nang manakawan ang mommy mo. Nagkataon na nandoon din ako, kaya ayon. Tinulungan ko siya"

"What? Muntik nang manakawan si mom" medyo napalakas ang boses ko na nakatawag ng atensyon ng ilang bisita. Partikular na sina mom at Lala.

Tumingin ako sa mga ito, at sabay itong nagyuko ng ulo.

To be continued...

Sabi nga...there's no secret that can be hold forever...

P.S

Kung may ma encounter kayong error, I apologize. Misspelled words, wrong grammar...etc. medyo magulo yung plot ng  istorya...akoy pagpasensyahan niyo na...dahil hindi naman  po talaga ako writer. Nag pi-feeling lang po.

I'm not good in creating stories...

More on...Mas gusto ko pong hawakan ang sketch pad at pencil.

I thank you...sshsturmfrei 😉

Stolen lives Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora