[Discontinued] Karma's a Bitch and so is Snow

Revenge #20

I raised my eyebrow. "Anong ginagawa mo?" Tanong ko pabalik.

Lumagpas ang tingin ko sa kaniya at napadako ito sa dalawa. Pilit hinahawakan ni Miguel ang kamay ng babaeng nasa harap niya. Jana, on the other hand, kept on her pulling her hand from his touch.

Lumipat ang tingin ko kay Kate. Pinandilatan ko siya ng mata. "Don't try to disturb them!" I hissed.

"Mali ang ginawa ni Jana. Miguel changed! Alam niya yun."

"Ikaw na lang kaya sumagot kay Migs." I retorted. Hinila ko siya sa tabi. "You stay there and mind your own fucking business."

Napasabunot si Miguel sa buhok niya. Tumingin siya nang nagmamakaawa kay Jana. Malungkot ang kaniyang mga mata. "I treated you as a princess. Nilagay kita sa trono mo, J. I brought you flowers everyday. I give you what you want! Hinahatid at sinusundo kita. I courted you for a year now. Kung jerk ako, hindi na sana kita nilagawan!"

Napatanga ako. Ganun din si Jana. "At sinusumbat mo sa akin 'yan? Sinabi ko bang ligawan mo ako?!" Sigaw niya sa mukha nito. Napapikit si Miguel sa lakas nito.

Mabilis na napailing si Migs. Humina ang boses niya. "N-no." He immediately said. "Hindi 'yan ang ibig kong sabihin."

Napataas ang kilay ni Jana at napahalukipkip siya.

"I care for you. Halos mamatay ako kapag nakikita kitang nasasaktan. Halos mapatay ko lahat ng nagtatangkang manligaw sayo. Hindi kita hinahayaang madapuan ng lamok. Madumihan. Mapagod. I love you more than my self. I put you above any one else, J. It's you over everything." Napahilamos siya ng mukha. Umalog ang balikat niya at alam ko ang nangyayari sa likod ng mga palad niya. Alam na alam ko dahil nakita ko na ito noon.

Tinanggal niya ang dalawang kamay sa mukha niya at kitang-kita ko ang masasaganang luhang nag-uunahang tumulo mula sa singkit niyang mga mata. Miguel is crying. Fuck yes! Miguel is really crying.

Hinawakan niya ang kamay ng nasa harap at halos masabunutan ko si Jana dahil hindi niya tinabig iyon. She frozed and let Miguel hold her hand. Tumitig siya sa kamay nilang dalawa na magkasalikop. "J, you are the first woman I love and I can wait. I can wait for you to love me back. Even if it would take years, decades or even centuries. For you, I am willing to wait." Garagal ang boses niya. Kinagat niya ang ibabang labi niya at napatingala. Kumurap-kurap pa siya. Marahil ay pinipigalan niya ang pag-iyak niya. But it's useless. His tears kept on rolling down his cheeks.

My grip on Kate loosened. Ganitong-ganito ang nangyari noong mahimatay si Jana. Umiiyak siya. Kulang na lang saktan niya ang sarili niya. He looked helpless. He looked as if he would self-destruct anytime. Napahawak ako sa dibdib ko at tuluyan kong nabitawan si Kate. I shouldn't feel this towards him. Hindi siya naawa kay Rain nang saktan niya ito kaya wala din siyang karapatang kawaan pabalik. I can't feel anything towards him. I am not allowed.

I put on my brave face and waited for the girl's reaction. Napailing si Jana. Marahas niyang tinaggal ang kamay ni Migs na nakahawak sa kaniya. "No!" Sigaw niya. "Wala kang karapatang mahalin pabalik dahil marami kang niloko, Migs. Isipin mo lahat ng babaeng umiyak dahil sa kawalang-hiyaang ginawa mo! Alalahin mo ang mga luha nila. Ang pagmamakaawa nila. You didn't love them back so I won't do too."