Revenge #40

362 17 6
                                    

Revenge #40: Mad

Kumunot ang noo ni Miguel. Nagpalipat-lipat ang tingin niya sa akin at kay Hans.

"Who is he?" He asked while looking at him intently.

Pinilit kong ngumiti at tinago ang kung ano mang gulat na naramdaman ko noong una. I never expected to see him today, at this very mall. The last time I saw him, I was crying and mad at him at the same time. I despised him. Dahil pinaasa niya ako at dinurog niya iyong pag-asa na 'yun sa harap ko mismo. Pinagmukha niya akong tanga.

Nang tumingin ako kay Hans ay kumunot din ang noo niya. They're wearing the same expressions so I decided to butt in.

"Ah Migs, this is Hans. Dati kong ka-blockmate and Hans, this is Miguel."

I don't know if they formally met before. Ang alam ko lang, si Hans ang kasama ko noong halos mabaliw ako kakaisip kung nasaang lupalop na ba si Miguel. Kung patay na ba siya o humihinga pa. Siya iyong kasama ko sa paghahanap sa kaniya.

Inilahad ni Miguel ang kamay niya pero hindi ito inabot ng kaharap ko.  Hans was still looking at me with an expression I can't fathom. Kaya binawi agad ni Miguel ang kamay niyang walang pumansin.

Miguel looked at the ticket again before looking at me. "We still have 30 minutes to kill. Where do you want us to go?" Tanong niyang may bakas ng iritasyon sa boses.

I opened my mouth to speak but Hans spoke first.

"Can I talk to you for a second?" Hans asked and I wanted to say no.

But Miguel nodded so I let him dragged me away from the prying eyes of the people surrounding us and away from Miguel's earshot.

Gusto ko siyang awayin dahil sa ginawa niya noon pero inisip kong tapos na iyon. Miguel's back, I'm okay now so why get mad at him, right?

"I'm sorry." He murmured.

He's different yet the same. He was sporting a clean cut hair unlike before that he likes his hair messy. Parang tumangkad din siya lalo at mas lumaki ang katawan. But he's really familiar to me. His cheeky smile and his eyes were familiar to me.

Nagtataka ko siyang tinignan. I raised my eyebrow. "For what?" I asked.

Huminga siya ng malalim at ngumiti pero hindi iyon umabot sa kaniyang mga mata. "For forcing you to like me back before. I like you, you know."

Napatanga ako. Umawang ang bibig ko pero wala akong maisip na mga salita. Para bang naipon ito lahat sa lalamunan ko at ayaw nitong lumabas. Tinikom ko ang bibig ko at tinitigan ko siya.

Gusto niya ako? Kailan pa? At bakit niya ako gusto?

"I was actually trying to court you."

Sabi niya na ikinanga-nga ko sa pangalawang pagkakataon.

"Gusto kasi kita kaso hindi mo ko makita. You keep on asking where's Miguel, you keep on seeing Miguel, you keep on talking about Miguel and you can't see me."

I was surprised of his confession and I can't still think of anything to say. It seems like a cloud was blocking my head because I can't think straight.

"Ako iyong palaging nasa gilid habang abala ka sa paghahanap sa kaniya. Ako ang nasa tabi mo noon pero siya ang laman ng isip mo." Sabi niya sa matigas na tono.

It seems like he was accusing me. Accusing me of all the feelings he felt that I didn't reciprocate. Pakiramdam ko ay sinisi niya ako dahil nagustuhan niya ako.

"Why are you saying this to me now, Hans? Bakit hindi mo sinabi noon kung kailan wala siya?"

"What will happen then? If I tell you?" He asked looking at me. "Will it change anything, Snow? Will it change the way you feel towards me? The way you feel towards him?"

[Discontinued] Karma's a Bitch and so is SnowWhere stories live. Discover now