[Discontinued] Karma's a Bitch and so is Snow

Revenge #16

A/N: Dedicated to NixxieFairy :) Salamat sa pagcomment palagi =) I appreciate it. Sorry sa typos. Leave your thoughts below. Thanks.

Revenge #16: Deeply and Madly In Love

Agad akong nagpaalam na aalis kela Papa at Tito Sam. Nagpahatid ako kay Kuya Ver. I can't erased them on my mind. Magpinsan sila. All this time, magpinsan pala sila. Ibig sabihin, ginagamit nila si Miguel para pagtakpan ang relasyon nila.

Hindi ko kayang pumasok sa eskwelahan. Hindi ko sila kayang harapin. I just can't. Naawa na naiinis ako sa kanilang dalawa. Pumasok lang ako noong Finals na. Mabuti na lang at hindi by section kapag nag-eexams. Naka-alphabetical order at magkahalo-halo ang lahat ng section. Si Jewel lang ang kasama ko palagi. Iniiwasan kong makita sina Josh at Jana. Baka maisawalat ko pa sa lahat ang sikreto nila, mahirap na.

Ngunit kahit anong pag-iwas ang gawin ko ay paniguradong makikita at makikita ko pa rin sila. Pababa na ako ng hagdan. Last day ng exams at tinawagan ako ni Faye para magsleep over kanila Jat. They didn't know about Josh and Jana's relation to each other. Alam lang nila, secret lovers lang ang mga ito. Hindi ko pa magawang ipagsabi ito sa iba. Even to my cousins.

Nagtaka ako sa kumpulan ng mga tao sa pintuan palabas ng building namin. Sobrang malakas ang ulan mula pa kahapon hanggang ngayon. Mabuti na lang at hindi naman bahain ang lugar namin. Nakipagsiksikan ako sa maraming tao. Nang makita ko ang sitwasyon ay nagulat ako.

There, lying in the middle of the road is Jana. She was unconscious.

I tugged the shirt of the guy I beside me. "Kuya, tulungan niyo naman!" Sigaw ko. Bakit walang guards? Bakit wala man lang lalaki na nagbuhat sa kaniya?

I was shouting to all the guys around me. Wala man lang kumikilos! I was about to call Miguel or Josh, Kent or Fred when I saw a man running towards her. Yumuko siya at binuhat si Jana. He was carrying her bridal style and he ran somewhere. Agad kong inilabas ang payong ko at binuksan ito. Tumakbo ako patungo sa direksiyong tinatahak noong lalaki. Wala na akong pakialam kung mabasa man ako. I am not friends with Jana. I'm just using her. Pero palagi ko silang kasama nitong mga nakaraang buwan. Hindi ko siya gusto pero hindi ko rin maiwasang mag-aalala. Hindi ko kayang makakita ng taong kakilala ko na nakahandusay sa daanan habang umuulan. She might die.

I found myself standing outside the school's clinic. Pinihit ko ang doorknob at pumasok.

Si Miguel ang bumungad sa akin. I frowned when I saw him. He was dripping from head to toe. Wala na si Jana sa mga bisig niya.

"Asan si J? Is she okay? Ano bang nangyari?" Sunod-sunod na tanong ko.

Hindi ako sinagot ni Miguel. Sa halip ay bumaling siya sa nurse na may hawak na tuwalya at pilit na inaabot ito sa kaniya. "C-can we take her to the hospital? Please. Let's take her. I can drive!" Sigaw nito.

Napamaang ako sa mukha niya. He's on the verge of crying. May namumuong luha sa gilid ng mata niya.

Napapikit ang nurse sa lakas ng boses niya. Hinawakan ko ang braso ni Miguel. "Ano ba?! Don't shout! Asan na po ang kaibigan namin?" I asked the nurse.