MELEZ KIZ

MELEZ KIZ 71.BÖLÜM

Medya : Alexandra Summer Hills.

Bölümle medya arasında pek bir uyum olmadı ama neyse..Summer artık gülmeli.

İyi okumalar Küçük Vampirler.♡

Tırnaklarımı dişlerimin arasına aldım ve hafifçe ısırdım.Pencerenin önünde durmuş, geldiğimizden beri bir an olsun gözlerimi ormanın girişinden ayırmamıştım."İçim hiç rahat değil Thomas."

"Kahve ?"

Gözlerimi sadece iki saniyeliğine pencereden alıp Thomas'a baktım.Elinde iki kupa ve yüzünde tatlı bir tebessümle kapımda dikiliyordu.Gittiğini anlamamıştım bile,başımı sallayıp uzattığı kahveyi elime aldım.

"Annenler geldi."

Bağdaş yaptığım bacaklarımdan birini yataktan sallandırırken "Çok fazla ses vardı." diye mırıldandım."Kim var yanlarında ?"

Kahveye dikkat ederek yanıma oturdu."Tipi Dominic'e benzeyen konsey başkanı,karşı komşun olan avcılar,en yakının ve ne olduğunu tam anlayamadığım kız arkadaşın,birkaç vampir.Ha bir de sevgilin."

"İsimleri var,biliyorsun değil mi ?"

Omuzlarını silkip kahvesinden büyük bir yudum aldı.Ardından yüzü acıyla buruştu.

Güldüm.

"Nasıl oldu da Cody buraya çıkmana izin verdi ? Hem de kendisi bu evdeyken ?"

Cevap vermeden önce bir süre bekledi. Sanırım kahve umduğundan daha sıcaktı.

Bu süreyi olağanüstü duyularımı değerlendirmekte kullandım.Eve geldiğimden beri pencerenin önünden kalkmamış,Julia olabilecek her sesi duymaya çalışmıştım.

Yoktu.

Ne o,ne de bir başkası.

Klanların ormanda dolaştıklarını öğrendiğimden beri kulaklarıma dolan her kalp çarpıntısını onlara yoruyordum ama bugün...Bugün hiçbir şey yoktu.

"Kolay olmadı aslında."

Gözlerimi kırpıştırıp ona döndüm.Bardağını komidine koydu.Kendini yatağıma bırakıp bakışlarını tavana dikerken "Biraz atıştık ama sonunda Lucy onu azarlayınca salona döndü." diye açıkladı."Hatalı olduğunun farkında."

Onun yanına bıraktım bende kendimi.Ne düşünmem gerektiğinden emin değildim. Her şey karman çormandı şimdi. Tamamen büyükannemin ölümüne toplanan dikkatimi dağıtmak için Julia'yı serbest bırakmıştım.Ama artık Julia da ortalıkta yoktu ve ben başka ne yapacağımı bilmiyordum.Dikkatimi nasıl dağıtıp,başka neye odaklanacağımı bilmiyordum.Daha önce birini kaybetmemiştim.

"Belki de sadece yas tutmalısın."

Başımı ona çevirince varlığını daha önce hissetmediğim bir gözyaşı hızla yatağa düştü.

"Üzül hatta ağla.Bunlar olması gereken şeyler Summer.Yasını tut."

Ona hak veren yanımı bastırarak sessiz kaldım.Bir köşeye çekilip ağlamanın sırası değildi.Annem,Kate ve büyükbaba Marcus zaten darmadağındı ve hepsiyle de babam tek başına ilgileniyordu.Bir de ben çıkıp babama dert olamazdım.

Yavaşça yerinde doğruldu,bağdaş kurdu ve uzanıp elimi kavradı."Ağlamak ister misin ?"

Yaptığı teklife olabilecek en saçma tepkiyi vererek,gülerek,iki yana salladım başımı. Aynı anda ard arda birkaç gözyaşı daha düştü yatağa.