Medreseli Geliyor

Barışma/22.Bölüm🌹

"İnsan gittiği her yere beraberinde acılarını da götürür. Kalbinden dolup taşan yaralar bazen insanın anılarını da kana bulamaya başlar. Ve insan gözyaşları içinde kabuslar görüp uyanır her sabaha. Sonradan anlar ki Rabbi olmadan hiçbir şeyin üstesinden gelinmediğini. Akıl başa geldikçe ömür de bir yaprak gibi solmaya başlar, her yaş ölüm basamağı haline gelir. Saçlara düşen aklar aslında insanın acı tecrübelerini gözlerinin önüne serer. Gençlik yıllarının en güzel anlarını heveslerle yok edip ileriki çağları için güzel şeyler yapamayan bir insanın oysa kaybettiği ne çok zamanı var anlayamaz. Hep sonralara terk edilen bizim kurtarıcımız olan namaz gibi telafisi edilmeyen ne çok kazalarımız var. Oysa önlemini almadan yapılan şey kaza da değildir. Sorgu içerisinden kaçan insanın kendini mutlu hissetmesi de pek olanaksızdır. Kalbini sevgiyle dolduran Rabbin için bir saatini feda edemeyen sen, seni başkasına sevdiren kul için saatlerini neden feda edersin ki? Yoksa sen Râhman olan Allah'ı hiçbir fayda vermeyecek beşerden üstün mü tutuyorsun, bunu artık vicdanına sor ve düşünmeye başla. Bir saat gibi peşimizde ölüm, vicdan organını daha ne kadar susturmayı planlıyorsun? Yaptığın iyilikleri başa kaktığın yetmezmiş gibi her âmelini de göstermeye başladın. Biz ne ara bu kadar gösteriş manyağı olduk? Şeytanı bu denli hayatımıza alarak Cehennem kapılarını kendimize siper ediyoruz farkında olmadan. Oysa şeytan Allah'a karşı çıktıktan sonra şöyle yemin edip demişti ki " Sana inanan gerçek kulların dışındaki herkesi saptıracağım". Cehennem doldu taştı belki yanacak kıyamadıklarımız. Ve biz perişan olup ağlamaya derman bulamayacağız. Gözlerimiz bizden şikayetçi olurken kendimizi haklı çıkarmaya yetecek bir söz dahi bulamayacağız. Affet Allah'ım biz çok aciz ve çok günahkârız. İşi düşmeden seni hatırlamaya üşenen gafillerdeniz, bağışla bizi Rabbim biz çok benciliz. Sen bizi şeytanın tuzaklarından kurtar biz bilmiyoruz Allah'ım, sen bizi hidayetine eriştir. Şükürler olsun sana ey kudreti büyük Yaradan, hâlâ nefes alabiliyorsam bir umut var demektir. Sen beni unutmadın Allah'ım sana dua edebilecek bir yüzüm kaldı çok şükür. Ey Rabbim kalbimi seninle meşgul eyle beni boş işlerden kurtar. Biliyorum ne kadar tevbe etsek az, biz sana layık kul olamıyoruz yardım et bize Allah'ım. "

Kelam Hocası insanların unuttuğu bu mühim meseleyi çocuklara anlatırken duygu yoğunluğuna kapıldı. Kimi talebe mendili eline alıp gözyaşını silerken kimi talebeyse kazaya kalan hesaplayamadığı namazları düşünüyordu. Medrese tefekkür için elleri semâya kaldırmışken teneffüs zili çaldı. Duası ile Rabbine ulaşan gönüller sükunet bulurken Esmâ-û'l Hüsnâ (Allah'ın en güzel isimleri) olan teneffüs ziliyle de Allah'ın isimlerini tekrar ediyordu. Her adımda Rabbi'ne tesbihat eden insan ne şanslıydı bilemezdi. Allah bir kulunu sevdiği zaman ona musibet verip onu imtihan eder, onu kendiyle meşgul edermiş. Medreseli gençler raflarda duran Kurân'ı eline alıp tertiliyle birlikte okumaya başladı. Hafızlık yapanlar ise özellikle sessiz bir köşeye çekilip haslarını yapmaya çalıştı.

"Gizem benim ezberimi dinler misin?"

Ümmü Gülsüm babasının onun için istediği hafızlık hayaliyle yanıp tutuşan bir genç medreseliydi. Elinde tuttuğu Kurân'ı Gizem'e uzatıp ezberlediği sayfanın tamamını ona dinletti.
*قالو
" Bunu düzelttin mi her şey tamam canım. "

Gizem Ümmü Gülsüm'ün yanlış söylediği kelimenin altını kurşun kalemle bastırmadan işaretleyip Kurân'ı ona verdi.

"Bu gidişle sana biz hafize deriz. "

"Ay inşaAllâh canım darısı başına. "

"Bende de tam hafize tipi var dimi canım? "

"Ayıp ediyorsun tabiî ki hafize hanım."

Ümmü Gülsüm ve Gizem tebessüm ederek muhabbete devam ederken yanlarına Hira geldi.

"Kızlar Hilal'in nasıl olduğu hakkında bilginiz var mı? "

Gizem suratını memnun olmayan bir şekle getirirken Hira'nın yanında duran Zehra ablasına moral vermek için elinden geleni yapıyordu.

"Bizim seninle konuşacak hiçbir şeyimiz yok git yanımızdan. "

Zehra duyduğu söz karşısında kendini tutamayıp söze girdi.

"Ablamla ne alıp veremediğiniz var bilmiyorum ama ablamın kimseye zararı olmaz. "

"Sen onu benim külahıma anlat ablanın avukatı mısın sen? "

"Avukat değilim sadece haksızlığa tahammülüm yok benim. "

"Bak bana ufaklık ablan dostum dediği kişinin sevgilisini elinden aldı, üstüne kanserle boğuşan dostunu üzdü. Ya bunu ne hakla yapabilir savunulacak bir tarafı da yok. "

Zehra şaşırmış vaziyette ablasının gözlerinin içine bakınca üzgün bakışlarını utanarak yere sabitledi Hira. Ne değişirdi ki konuşsa? Kimse onun suçsuz olduğuna inanmak istemiyordu bile.

"Ablam bunu kötü niyetli asla yapmaz bana inanın. Babam içki içen biri, ablamı da beşik kertmesiyle zorla evlendirmek istiyor. Abla Gökhan burada mı okuyordu? "

Hira utana sıkıla yanıt verdi.

"Evet, Gökhan benden uzak dursun diye Berat'tan rica edip böyle bir plan yaptım. Pişmanım keşke dostumu hiç üzmemiş olsaydım. Babam beni istemediğim biriyle evlendireceğini söyleyince bende Gökhan'ın önünde başka bir erkeğe sarılırsam benimle evlenmez diye düşündüm. Şimdi kendimi cehennemde yalnız kalan kötü biri gibi hissediyorum, affedin beni. "

Hira sözlerini zor tamamlayıp ardına bakmadan yürürken Zehra da ablasının temposuna ayak uydurmaya çalışıyordu. Kalbindeki kırıkları durduracak bir söz duymayı ne çok isterdi.

Hira birkaç adım öteye gitmişti ki arkasından onu çeken birinin varlığıyla önüne dönmek zorunda kaldı.

"Sen... "

Yüzüne konan tebessüm görenleri de mutlu edecek cinstendi.

"Evet ben. Geldim. "

"Dostum, Hilâl'im affet beni. "

Hilâl duyduğu sözlerden sonra Hira'nın suçsuz olduğunu fark edip ona sımsıkı sarıldı.

"Duyduklarımdan sonra affettim bile. Ben sandım ki sen benim sevdiğimi seviyorsun. "

"Hayır sevmiyorum inan bana. "

"Bu saatten sonra benim için zaten öyle biri olmadığından sevsende sorun yok canım. "

Kanser kalbindeki sevgiyi de sanki alıp götürmüş gibiydi.

Bölüm Sonu.

Selamun Aleyküm güzel insanlar. 🙈😍💖

Umarım bölümü beğenirsiniz.

Bolca yorum ve oy bekliyorum canlar. ❤

Kitap devam etsin mi?