My Possessive Brother

Chapter 25 :))

Vote and Comment :)
Pm me or comment lang sa baba if you want dedications :))

•••••••••••••••••••••
(Christine's POV)

"She'll be alright"

"Where are her parents?"

"She's suffering from an Amnesia"

"Her conditon is very critical"

.
.
.
.
.
.

"Tintin!... Tintin!!"-Para akong nayayanig kaya naman napabalikwas ako.

"Anu ka ba namang bata ka oo.. Kanina kapa pinagpapawisan diyaan. Hala't binabangungot ka ba?"-Tuloy-tuloy na tanong ni Manang.

Ano yun?.. Kanino boses un?.. Panaginip ba yun? Naah. Bangungot nga. T_T Aish! Kakabaliw talaga oh!

I slightly shook my head.

"O sige na't bumaba ka na. Hinihintay ka na ng mama at mga kapatid mo."-Huling sambit niya atska na lumabas ng kwarto ko.

I automatically smiled bitterly. KAPATID? Ha! What a word to start with.

Linihis ko na kumot ko at tumungo na sa banyo.
May trabaho pala ngayon. *sigh*

...

"Una na kami Ma. And ngapala. May bisita ako mamaya."-Sabi ni Kuya Ace habang papalabas kami ng pinto. Sakanya ako sasabay noh!

Sino naman kayang bisita yun? T_T
May kasalanan pa siya noh! Hindi niya pa sinasabi sakin kung sino ung pinalit niya kay Ate Trish! Psh!

"Is that so.. Then Manang and I will prepare nalang. So be here before dinner."-Sagot naman ni Mama habang nakasunod samin papalabas.

I was about to enter Kuya Ace's car pero..

"Waiit! Where's Steve? Sabay-sabay na dapat kayo."-Untag pa ni Mama kaya naman napaiwas ako ng tingin.

Walang may alam kung asan siya? Tsh! As if I care! T_T

"Naku ma. Baka asa kwarto pa niya. Mauna na kami ni Tintin."-Thank god at sinabi na yun ni Kuya Ace! Akala ko hihintayin pa lalaking yun eh.

So nakapasok na ko sa loob.

Pinaandar na ni Kuya Ace atska na kami umalis.

Habang nasa biyahe kami.. Wala ring nagtatangkang magsalit--

"Tin.. Are you okay now?"-Kumunot naman ang kilay ko sa natanung niya.

"What?"-Bigkas ko nang hindi man lang siya tinitignan.

"*sigh* About.. About what happend to you in the office.. I'm sorry if I wasn--"-I cut him off.

"Kuya.. Enough. That's done already. And besides.. Even if I'm not okay.. I must be.."-Malamig na sagot ko atska nalang lumingon sa labas ng bintana.

Ang sakit. Kasi feeling ko.. Sasabog na ko! >_< The more na lumalayo lang ako kay Kuya Steve... The more na lumalalim nararamdaman ko! Argh! (//\\) I'm so depressed!!!

---
(Eloisa's POV)

"Steve.. Kanina pa nakaalis mga kapatid mo ah.. Nalate ka ba ng gising?"-Tanong ko sakanya nang makababa siya sa hagdan. Pinagmasdan ko siya saglit at kita ko ang mga magang mata niya.. Teka.. Umiyak ba to? Or baka puyat lang dahil sa trabaho?... Ahh oo tama yun nga siguro.