My Possessive Brother

Chapter 33 :))

Vote and Comment!^^

I'm accepting defications po!:) Pm me or comment lang sa baba!;)

A/N:Kyaah! XD Sa mga nabobore na po sa unti-unting pagrereveal ng story na to SORRY PO!>.< Hindi ako magaling sa mga serious scenes...drama scenes... At kung anu-ano pang pagpapaiyak! XD Harhar. Basta sana magets niyo kung ano po gusto kong iparating!^^ Yun lang! THANK YOU POOO!:))

••••••••

(Christine's POV)

"Louise.. I'm sorry if hindi mo ko nakikita this past few days... "-Bakas sa boses ni Dom ang guilt. Pero bakit?.. Okay lang kahit wala akong kakampi ngayon.. Kahit wala akong masandalan.. Kahit walang magaabot sakin ng panyo habang patuloy ako sa pag-iyak..

Andito kami sa isang cafe. Oo nga't hindi ko na siya nakakasama pati na rin si Rence.. Miss na miss ko ng makasama ung baklang yun... Kaso... Nasa ibang bansa siya ngayon... Nakalimutan ko yatang banggitin na inaasikaso na niya ung business nila dun... Siya ung inaasahan kong makakasama ko sa mga panahong ganto kamisarable ang buhay ko pero wala din siya...

"Louise..."-Napabalik ako sa katinuan nang maramdaman ko ang pagpisil ni Dom sa kamay kong nasa ibabaw ng mesa.

Kahit pilit na ngiti hindi ko maipakita dahil sa bigat ng nararamdaman ko ..

"H..ha?.."-Yun lang lumabas sa bibig ko.

Kita ko sa mukha niya ang pag-aalala.."Totoo ba?.."-Gets ko ung ibig niyang sabihin. Kung totoo bang ampon ako?.. Naku Dom.. Kung alam mo lang ang sitwasyon ko ngayon...

"Dom...."-Pinilit kong wag manginig ang boses ko pero nagtutubig na nanaman ang gilid ng mga mata ko.

Mas lalo niya pang hinigpitan ang hawak sa kamay ko..."Louise.. I heard about your family... I'm sorry if wala ako sa tabi mo para damayan ka... I... I don't know..."-Napayuko siya pagkasabi niya nun. Napailing ako habang pinunasan ang mga takas na luha sa mata kong hindi na napigilan..

"Shh.. Dom... Wala ka namang kasalanan eh.. Problema ko to... Dapat kayanin ko...Sa totoo lang hindi ito ang kauna-unahang problema ko...pero ito ang pinaka nakapanghina sakin...."-Mahinang simula ko.. Nakikinig lang siya at tinitignan ako ng diresto sa mata.

"I know your not adopted Louise... I know you're not... "-Pati pala siya naniniwalang Pamintuan ako..

"At first... I have no doubt if I'm a real Pamintuan,Dom... Pero nang marinig ko lahat ng sinabi ni Tita Alice... I'm... Confuse..."-I bit my lower lip to stop my tears.. But I can't!!! Sht! I CAN'T!>.<

"But what if nakikita lang ni Tita Alice ung anak niyang nawawala sayo?.."-Unti-unti na akong tumahan..

"Dom... I had amnesia when I was 3 years old... Hindi ako madalas lumabas sa bahay nung mga panahong yun school bahay lang ako... Kaya siguro hindi ako ganun ka close kay Maurine.. Kaya siguro sila lang ang natatandaan ko ng mga panhong yun... Akala ko kasi... Hindi kami close sa nga ibang relatives namin pero hindi eh... Hindi Dom... Pati ang sakit ko...hindi nila sinabi sakin ang totoo... Akala ko simpleng pagsakit lang ng ulo yun... "-Mahabang salaysay ko pa.

Gulat ang rumehistro sa mukha niya.. Bumukas anh bibig niya na para bang gusto niyang magsalita pero tinikom ulit niya.

"Sorry for sharing my problems with you Dom.. I know nagiging dagdag lang ako sa mga inaalala mo ngyon..."-This time ako na ung nag-iwas ng tingin nang mawari kong hindi siya magsasalita.

"No Louise... I will always here for you... No matter what you say... Hindi kita iiwan... You can trust me at hindi kita pababayaan louise..."-Naramdaman ko ang bawat bigkas niya ng mga salita niya. I know I can trust Dom..