Ο Έρωτας Μου....ο Νταΐς Μου

(43)

      Όταν ο Μάγκνους είδε τον Άλεκ να στέκεται εκεί ένιωσε να χάνει έναν χτυπο από την καρδιά του. Μόλις είδε ότι έβγαλε το μαντιλι άρχισε να περπατάει προς το μέρος του σιγά σιγά. Πρόσεξε να τον κοιτάει και μετά να κοιτάει το τοπίο γύρω του. Όταν έφτασε ακριβώς μπροστά του πρόσεξε να τον ξανά κοιτάει. Έμειναν εκεί να κοιτάνε ο ένας τον άλλον χωρίς να πουν τίποτα.

"Τι ακριβώς είναι όλα αυτά?"

Έσπασε την σιωπή ο Άλεκ.

"Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος να πω συγνώμη."

Είπε και του έδωσε το χέρι του. Πρόσεξε στην αρχή τον Άλεκ να διστάζει αλλά τελικά να δίνει το χέρι του. Ο Μάγκνους αμέσως του χαμογελασε. Εσφυξε το χέρι του και τον τράβηξε προς το τραπέζι. Εκεί κάτσανε και άρχισαν να τρώνε σιωπιλα και να πίνουν το κρασί τους. Ο Μάγκνους έψαχνε συνεργασία λέξεις για να αρχίσει να του εξηγεί. Αλλά δεν ερχοντουσαν με τίποτα παρόλο που έκανε συνέχεια πρόβα τι θα πει.

"Αλεξαντερ."

Είπε για να κερδίσει την προσοχή του. Ο Άλεκ γύρισε και τον κοίταξε.

"Το ξέρω πως έκανε ένα μεγάλο λάθος. Αλλά πραγματικά δεν το ήθελα. Αυτή με φιλισε. Για εμένα η Καμιλ δεν σημαίνει τίποτα πια. Αλεξάντερ σαγαπω. Αυτές οι δύο εβδομάδες που δεν μου μιλάς, που δεν μου δίνεις σημασία είναι σκέτη κόλαση για εμένα. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Είμαι σίγουρος για αυτό."

Τα δάκρυα δεν άργησαν και πολύ να κάνουν την εμφάνισή τους και άρχισαν να τρέχουν καυτά από τα μάτια του. Έκλεισε τα μάτια του και άρχισε να κλαίει με λιγμους. Ξαφνικά δύο χέρια ένιωσε στα μάγουλα του να του σκουπιζουν τα δάκρυα και δεν άργησε να νιώσει τα χείλη του στα δικά του. Ο Μάγκνους μετά από καιρό ένιωσε πως μπορούσε να ξανά αναπνευσει.

"Σαγαπω."

Είπε ο Μάγκνους μέσα από το φιλί και έβαλε τα χέρια του στους γοφους του Άλεκ.

"Και εγώ."

Του είπε πίσω ο Άλεκ όταν σταμάτησαν το φιλί.

     Κάθονται και τρώνε λέγοντας διαφορά και γελουσαν με διαφορά αστεία.

"Μου έλειψες."

Είπε ο Μάγκνους και τον κοίταξε χαμογελοντας.

"Και εμένα."

Ξαφνικά ο Μάγκνους όταν τελείωσαν το φαγητό τους γονατισε μπροστά στον Άλεκ που καθόταν μπροστά στην καρέκλα.

"Αλεξάντερ Γκιντεον Λαιτγουντ θα μου κάνεις την τιμή να πας μαζί μου στο χορό του σχολείου μας?"

Είπε ο Μάγκνους προσπαθώντας να κάνει την φωνή του επίσημη.  Ο Άλεκ γέλασε και τον κοίταξε.

"Λοιπόν Μάγκνους Μπειν ούτως ή άλλως δεν θα ήθελα να πάω με κανέναν άλλον εκτός από εσένα."

Απάντησε να μιμείται την φωνή του Μάγκνους και εσκηψε δίνοντας του ένα βαθύ φιλί. Σηκώθηκαν από εκεί που ήταν και σιγά σιγά πήγαν στα μαξιλάρια χωρίς να σπάσουν το φιλί. Ο Άλεκ σιγά σιγά τον ξαπλωσε και ξαπλωσε δίπλα του. Ο Μάγκνους βολεψε το κεφάλι του στον ώμο του Άλεκ και κοιτούσαν τα αστέρια στον ουρανό.

"Είναι ωραία εδώ."

Είπε ο Άλεκ.

"Ναι είναι. Και το γεγονός ότι εσύ είσαι δίπλα μου το κάνει πιο ωραίο."

Του απάντησε ο Μάγκνους. Ο Άλεκ γύρισε και τον κοίταξε. Του χαμογελασε και ο Μάγκνους πρόσεξε ότι τα μάγουλα του είχαν πάρει λίγο το χρώμα του κόκκινου.

"Είσαι τόσο χαριτωμένος όταν κοκκινιζεις."

Ο Άλεκ γέλασε και του φιλισε την μύτη.