Ο Έρωτας Μου....ο Νταΐς Μου

(17)

    Την επόμενη μέρα ο Μάγκνους όταν ήταν έτοιμος κατέβηκε κάτω για να πάρει το λεωφορείο. Στην στάση είδε τον Άλεκ με τον Τζέις. Ήθελε τόσο πολύ να πάει να τον αγκαλιάσει αλλά θυμήθηκε την υπόσχεση του. Το λεωφορείο ήρθε και ανέβηκε προσπαθώντας να μην κοιτάει τον Άλεκ. Όταν έφτασαν στο σχολείο πήγε στο ντουλάπι του έβαλε τα πράγματα του μέσα και αφού πείρε το βιβλίο της πρώτης ώρας πήγε στην τάξη του περιμένοντας το κουδούνι να χτυπήσει. Δεν ήθελε να βλέπει τον Άλεκ ενώ ήξερε ότι αυτός δεν θα τον κοιτάξει καν όσο είναι στο σχολείο.

      Οι ώρες στο σχολείο πέρασαν γρήγορα. Κάθεται στο δωμάτιο του και ακούει μουσική μιας που την άλλη μέρα είναι Σάββατο. Ακούει τον ήχο κλήσεις και πάει να δει ποιος είναι. Όταν βλέπει το όνομα του Άλεκ να αναγράφεται στην οθόνη έκλεισε την μουσική και απάντησε.

"Γειά σου Αλεξαντερ!"

"Γειά σου Μάγκνους!"

"Τι κάνεις?"

Τον ρώτησε κάπως αβολα επειδή δεν ήξερε τι να του πει.

"Καλά είμαι. Ήθελα να σου πω αν είσαι ελεύθερος αύριο."

"Μου ζητάς ραντεβού?"

"Μπορείς να το πεις και έτσι."

"Ναι θα το ήθελα πολύ."

"Υπέροχα θα σε περιμένω αύριο στις οχτώ στην γωνία με το αμάξι μου."

"Οκ αλλά γιατί στην γωνία?"

"Δεν θέλω να ρισκάρω να σε δει η αδερφή μου ή ο αδερφός μου να μπαίνεις στο αμάξι μου."

"Μάλιστα. Κανένα πρόβλημα."

"Οπότε θα τα πούμε αύριο? "

"Ναι τα λέμε αύριο."

Και έτσι η κλήση τερματιστικε. Ο Μάγκνους έπεσε στο κρεβάτι του και άρπαξε το βιβλίο στο κομοδινο για να διαβάσει περιμένοντας πως και πως το ραντεβού του αύριο. Αλλά όσο και να μην ήθελε να το παραδεχτεί τον πληγωσε το γεγονός ότι έπρεπε να κρυφτουν και ειδικά από την Ιζι που ήταν η καλύτερη φίλη του και η αδερφή του Άλεκ.