ၿပိဳင္ဘက္...(အပိုင္း-၇)
===============
'လြမ္းကာပူေဆြး၊ သူႏွင့္ေဝးေသာ္၊ ျပည္ထဲေရးႏွင့္၊ ဝမ္းေရးတို႔ဆက္၊ လြမ္းေရးခက္၏။´
ၾကားဖူးနားဝ႐ွိေသာ ဥမၼာဒႏၱီပ်ိဳ႕လာ စာပိုဒ္ကိုရင္ထဲအထပ္ထပ္ သီဟျပန္လည္ကာၾကားေယာင္မိ၏။ထိုပ်ိဳ႕တြင္ ဘဝအေရးႏွင့္ဝမ္းေရးတို႔ထက္ လြမ္းေရးသည္ပိုခက္ခဲသည္ဟုအဆို႐ွိ၏။သို့ေပမဲ့ ဆရာတကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ကေတာ့ ဝမ္းေရးကလြမ္းေရးထက္ပိုခက္ခဲသည္ဟု ဥပမာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ျပႏိႈင္းဆိုကာထိုစာပိုဒ္ကိုကန္႔ကြက္ခဲ့ဖူးသည္။မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူဘဝအေရးႏွင့္ဝမ္းေရးနားမလည္သည့္သီဟအတြက္ေတာ့ လြမ္းေရးသည္ အခက္ခဲဆံုးဟုသတ္မွတ္၍ထားလိုက္သည္။ထားလိုက္သည္ဆိုျခင္းထက္ ျဖစ္ေနသည္ဆိုပိုမွန္လိမ့္မည္။
တစ္ရက္ႏွစ္ရက္မဟုတ္ေသာအလြမ္းဒဏ္ ကိုလေပါင္းအလီလီႏွစ္နဲ႔ခ်ီ၍ခံစားမႈရသေျမာက္ခဲ့သည္။ေပ်ာက္ေသာသူၾကာရင္ေမ့တဲ့....သီဟ၏ေ႐ွ႕တြင္သာေပ်ာက္ကြယ္၍သြားေသာဧဒင္သည္ သီဟႏွလံုးသားထဲတြင္စြဲထင္က်န္ရစ္ေနသမ်ွ သီဟ၏အေတြးထဲေမ့ေပ်ာက္၍မသြားႏိုင္ပါ....။ေမ့ႏိုင္မည္လဲမဟုတ္ပါ....။အိပ္မက္ဆိုးဟုမွတ္ထင္ျခင္ေသာ
ဤသမုဒယဇတ္လမ္းသည္ အလြမ္းႏွင့္တစ္ခန္းရပ္ခဲ့သည္မွာတစ္ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ေလၿပီ...။တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ေလေသာေၾကာင့္ ရြက္ေဟာင္းတို႔ေႂကြကာရြက္သစ္ေဝေလၿပီ...။သို႔ရာတြင္သီဟ၏ရင္ခြင္အတြင္း႐ွိအခ်စ္ေဟာင္းသည္ေႂကြလြင့္ကာေျခာက္ေသြ႔မသြားပါ....။အခ်စ္စစ္ျဖစ္ဆက္လက္ဖူးသစ္ေန၏။ပြင့္လန္းေန၏။
တစ္ႏွစ္ဆိုသည့္ကာလအတြင္း အခ်စ္မဟုတ္သည့္အလြမ္းအတုံ႔အလွည့္ကို သီဟသည္ လူးလြန္႔ခံစားခဲ့ရ၏။တစ္ေန႔ေန႔ဆိုသည့္အေတြးကိုေစာင့္ဆိုင္းရင္း ျပန္လာေလမလားဟုစိတ္မွတ္ထင္၍ ဧဒင္၏အိမ္ကိုေရာက္ခဲ့မိသည္ကေခ်ာင္းေပါက္မတတ္ပင္...။ဧဒင္၏သတင္းစကားမ်ားကိုသာသြားေရာက္စံုစမ္းေမးျမန္းျဖစ္ေပမဲ့ဧဒင္သည္သီဟအားအဆက္အသြယ္မလုပ္ခဲ့....။ဧဒင္၏ေမေမေဒၚေဌးေဌးတို႔ကအားနာ၍လားမသိ သူ႔အေၾကာင္းေမးသည္ဟု သီဟကိုေျပာေပမဲ့....မုသားစကားေတြမွန္း ေဒၚေဌးေဌးတို႔၏မ်က္ႏွာကေပၚလြင္၍ေနသည္။သို႔ေပမဲ့ သီဟဧဒင္ကိုအျပစ္မဆိုရက္....။အသံုးခ်ခံျဖစ္ခဲ့ရသည့္ ဧဒင္ႏွလံုးသားအတြက္ သီဟ၏အလြမ္းမ်ားကိုနစ္နာေၾကးေပးသည့္သေဘာျဖစ္သာထားလိုက္သည္။
