ၿပိဳင္ဘက္...(အပိုင္း-၅)
===============
ေမထူးခြၽန္ သီဟကိုေဒါသမ်က္လံုးမ်ားျဖစ္ၾကည့္ကာ ေလ်ွာက္လွမ္းလာသည္။
ေမထူးခြၽန္ကိုၾကည့္ရသည္မွာ ဧဒင္အတြက္ေၾကာက္စရာသတၱဝါတစ္ေကာင္လိုျဖစ္၍ေနသည္။
ေမထူးခြၽန္သည္ အေပၚကတီ႐ွပ္ခပ္ပြပြကိုဝတ္ဆင္ထားၿပီး...ေအာက္က ေ႐ွာ့ပင္ တစ္ထည္ဝတ္ဆင္ထားသည္။မ်က္ႏွာမွာလဲခက္ထန္မာေၾကာမႈအျပည့္ျဖစ္ေနသည္။
ဧဒင္ အေနာက္သို႔ကိုယ္ကိုဆုတ္ကာ သီဟ၏ရင္ကိုေက်ာကပ္လိုက္သည္။သီဟ ဧဒင္၏လက္ကိုဆြဲကိုင္ကာ ဆုပ္လိုက္သည္။
ေမထူးခြၽန္ သီဟတို႔အေ႐ွ႕တြင္မတ္တပ္ရပ္သည္။ၿပီးေနာက္အသံမာမာျဖစ္စကားဆိုသည္။
"ဒါကဘာေတြျဖစ္သြားတာလဲ...."
ေမထူးခြၽန္ကို ေျဖရန္အားနာ၍ဧဒင္ေခါင္းေလးငံု႔သြားသည္။သီဟဧဒင္၏ပုခံုးကိုဖက္ကာသူ၏ရင္ခြင္အတြင္းသို႔ဆြဲသြင္းလိုက္သည္။
ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေမထူးခြၽန္မ်က္လံုးမ်ားပို၍က်ယ္လာေတာ့သည္။
"အား....ကုန္ပါၿပီ....ကုန္ပါၿပီ...သြားၿပီဘာမွမ႐ွိေတာ့ဘူး..."
ေမထူးခြၽန္၏ေအာ္ဟစ္မႈေၾကာင့္ ဧဒင္ေရာသီဟပါတုန္၍သြားသည္။
"ေမထူးခြၽန္...ေျဖးေျဖးေအာ္စမ္း..ပတ္ဝန္းက်င္႐ွိေသးတယ္...."
သီဟ၏စကားေၾကာင့္ ေမထူးခြၽန္ပတ္ဝန္းက်င္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္သည္။လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားကသူ႔ကိုၾကည့္ေန၍အနည္းငယ္ေတာ့႐ွက္မိသည္။
"သီဟ....မင္းတို႔ကတကယ္ခ်စ္သြားတာလား..."
သီဟ ေျပာရန္ျပင္လိုက္စဥ္ ေမထူးခြၽန္သူမ၏စကားကို ျပန္၍ပိတ္ကာ ဧဒင္ဘက္လွည့္ေမးသည္။
"မင္းကိုမေမးေတာ့ဘူး...ဧဒင္ကိုပဲေမးမယ္...မင္းတို႔တကယ္ခ်စ္သြားၾကၿပီလားဧဒင္..."
ဧဒင္စကားမျပန္ ေခါင္းကိုအသာအယာညိတ္ျပသည္။
ေမထူးခြၽန္မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္႐ွံု႔မဲ့ကာသြားသည္။ၿပီးေနာက္ငိုသံေတြအနည္းငယ္ေရာ႐ွပ္ေနေသာအသံျဖစ္စကားဆိုသည္။
"ငါ့ကိုစကားနဲ႔ေျပာ......ဟီး..."
"ေမထူးခြၽန္...ငါနင့္ကိုအားေတာ့နာတယ္..့ငစန.ငါ့ႏွလံုးသားကေရြးခ်ယ္ခဲ့တာပါဟာ...."
