It Started with A Joke

Chapter Nine

After I got home, I texted him.

To: BLUE

"Uy, sorry po kanina kung pinaalis kita. Next time na lang. Sorry talaga :|"

Naligo ako pagkatapos ko itext yun. Malungkot ako nung araw na yun.

FIRST, last day of being a freshmen na. Magkakahiwalay na kami ng aking friendships.

SECOND, nakakahiya yung ginawa kanina. Chance na nga yun para magkasama kami eh.

But still, I'm happy kasi sinabihan niya ko ng I love you kanina sa personal. I'm blushed but I can't say that I really love him na. Ang hirap talaga idescribe ng feelings ko kanina. Hanggang ngayon, naririnig ko pa din yung sinabi niya sa tenga ko.

Lumabas na ko ng bathroom at ginawa na naman ang ritwal ko bago matulog. Naglotion, nagpatuyo ng buhok at kung ano-ano pa. Then I check my phone. He replied.

From: BLUE

"Okay lang. I understand naman, basta next time ha? I love you :*"

Hindi na ko nagreply. I don't know what to say. Instead, nagcomputer akoat binuksan ang account ko sa Facebook and twitter.

I tweet and say, "I will miss being a freshmen. Sophomore life here I come :|"

Mice favorited it. I just check my notifications and go offline. Wala na kong iba pang magawa. Ang boring kasi tapos nalulungkot talaga ako. 

Dinaan ko na lang sa tulog ang lahat.

-----

April 10, 2010 (3:00 AM)

Uuwi kami sa province namin sa Pangasinan. So I text him to inform that we are on the way to Pangasinan. He really knows na uuwi kami pero gusto niya kasi yung tinetext ko siya bago kami umalis at pagkadating namin doon. Demanding nga eh, kahit di pa kami. But I like the way he demands. 

To: BLUE

"Good morning munch! :) pupunta na kami ng Pangasinan. Sleep ka lang ^o^. Text mo na lang ako pagkagising mo ha? Text din kita pagdating namin sa Pangasinan. I LOVE YOU :*"

Did I just say I love you to him? OMG! Nadala ako ng emosyon ko masyado. Nasabi ko na sa kanya yung pinakainiingatan ko na words. Sobrang sweet kasi namin nung gabi na yan eh. Yan tuloy nadala ako masyado ng emosyon ko. Ganun pala epekto pag sobrang sweet ng isang tao sakin. :')

After four hours,

Nakadatin ma kami sa paroroonan namin. Sa wakas! I text him and say.

"Andito na po kami. Text ka na lang :)"

I'm very careful with my words now. Baka kung ano ano na naman masabi ko eh. Baka mamaya masagot ko din siya ng di oras. No. I'm not yet ready for a relationship. He still needs to court me more to prove that not all boys are cheater.

Habang naghihintay ng text niya, nakipagbonding muna ako sa mga cousins ko. Malaki kasi ang family namin sa mother;s side. 20+ kaming magpipinsan. Hindi ko alam yung exact pero 20+ kami.  Pang-apat ako sa pinakamatanda sa magpipinsan. Meron din akong ka-age sa pinsan ko, yun nga lang boy siya kaya hindi kami ganung close.

9 na magkakapatid ang mama ko. That explains why we are so many. It is still counting I guess. Sa father's side ko naman unti lang kaming magpipinsan. Patay na din ang father ko bago pa ako ipinanganak kaya hindi ko naranasan magkaron ng tunay na daddy. Stepfather meron ako, but still, iba pa din talaga pag tunay na daddy mo. Ang stepfather ko ngayon ang daddy nung maliit kong kapatid, so half-brother ko lang siya. Kaya malayo ang agwat namin sa isa't isa. Tanggap ko naman silang dalawa una pa lang, siguro din kasi wala akong nakagisnan na daddy. Mabait naman siya samin and my stepfather truly loves and respect us. No reason to stay mad at him.

After a few minutes, nagtext na si Blue sakin.

From: BLUE

"Goodmorning munch, ingat kayo diyan ha? Wag masyado magpapagod. I love you too :">:* ang ganda agad ng araw ko dahil for the first time you say I love you to me. I hope you mean it. Mwuah!:* I love you so much! Really :)). Enjoy there huh?"

Kinilig naman ako sa text niya. Umagang-umaga, pinapakilig niya ko. Shizz :") bakit ba ganito? Am I really fallen for him? Yes. I'm falling for him. The guy who always annoys me everyday is the guy that I will love everyday.

I reply and said.

To: BLUE

"Thank you. Opo, mag-iingat ako. Don't worry about me. :))"

------

Days and weeks passed,

Tanong siya ng tanong kung kailan ko ba siya sasagutin. Ang atat niya naman. Porket MU na kami, kailangan sagutin agad? Hindi naman diba? Tapos pati tropa niya nakikisali na din. Kung kailan ko daw ba siya sasagutin. Hindi ako ganun klaseng babae. Dahil nainis ako ng sobra dahil hindi sila/siya makapaghintay, pinatigil ko na lang siya sa panliligaw.