Flademian Monarchy 4: For the Girl Who has Everything (COMPLETED)

X

Kung hindi ko pa nabalitaan kay Wilson na nakabalik na pala ang magaling nitong kapatid hindi ko pa malalaman na nandito na siya sa bansa. Hindi magkandaugaga at nagmadaling pumunta ako patungo sa pent ni Jessica. Wala akong pakialam kahit gabi na nakakabulahaw ako.

"Just go home Mason. This is not the right time for me yo see you. I think I already had enough for this day." Hindi ko pinansin ang mga pinagsasasabi niya at nagtuloy-tuloy lang ako patungo sa kanya. I held her tight as possible. Hindi ko napigilan dahil sa labis na pagaalala.

"You should've called me. Sana ako nalang ang nagsundo sayo sa airport."

"Umalis ka na. Gusto ko nang magpahinga." Pagmamatigas niya. Muli, hindi ko iyon pinansin.

"Alam mo ba kung gaano ako nagalala? Kami, kami ng kuya mo?" I asked but she just looked at me with digust.

"Can you stop pretending now, Mason? Hindi mo na kailangan pang umarte na para bang nagaalala ka para sa akin."

"But I do!"

"Oh, please." Umiling siya at tumalikod na sa akin.

"What you heard that morning, it wasn't entirely true. Yung sinabi ni Wilson, sinabi lang niya 'yon kasi sa tingin niya iyon ang makakabuti sayo." Pagpapaliwanag ko ngunit hindi siya umimik.

"Listen, I'm not gonna force you to marry me or anything if you don't want to. Just believe when I say that everything that I showed you, everything that we shared was true." Pagpapatuloy ko ngunit isang naguuyam na tawa lang ang itinugon niya sa akin.

"What we shared? You mean the night we had sex? Mason, what happened between us was nothing but a heat of the moment. Nagkataon lang na wala si Ethan at ikaw ang naroon. There was nothing special about that stupid night so don't make a big deal out of it. Now, if that satisfies you, you may leave." Iyon lang at tuluyan na niya akong tinalikuran at nagtuloy sa kanyang silid." I was taken aback with what she said. Ilang beses akong napapikit.

I never thought that I would be hurt that much because of that. She managed to bruise my ego deeply at the same time.

Alam kong nasaktan siya sa mga narinig noong umagang iniwan niya ako sa apartment kasama ang kapatid niya ngunit labis parin ang narinig mga salita ko mula sa kanya. Sobra siya.

~•~•~•~•~•~•

I had to take at least two pills of aspirin for my hangover. Sa mga nakalipas na araw ay napapadalas ang paginom ko dahil narin sa hindi makatulog at kinakailangan pa ng tulong mula sa alkohol para lamang makapagpahinga ako kahit papaano.

Masamang-masama ang loob ko ngunit nang umagang din iyon ay napagpasyahan kong bumangon na pumasok na sa opisina. Halos isang buwan na akong 'nagbakasyon' at sa tingin ko ay sobra na iyon.

Whatever my brother was planning or thinking, I wouldn't put much care about for now. Hahayaan ko munang isipin niyang nanalo na siya at mapapasunod na niya ako sa mga kabaliwang sinasabi niya.

I almost screamed when I got in to my kitchen. May lalaking hubad-baro roon ar walang iming sumasayaw habang nasukbit rito ang earphones at aliw na aliw na nagluluto.

Humarap ito sa akin ngunit walang makikitang bakas ng pagkagupat sa itsura nito. Bagkos, nakangiti lang ito sa akin Then, he bit his lip when he saw me.

Hindi ko pinansin iyon at nagdire-diretso akong puntahan siya sa kinatatayuan niya para tanggalin ang earphones na nakasalpak sa tenga niya.

"What are you doing here? Akala ko pinaalis na kita kagabi, bakit nandito ka pa?" Asik ko sa kanya. Sa halip na sagutin ako ay mabilis niya akong hinakan sa labi, sa paraang hindi agad ako nakahuma.