II

1K 20 0
                                    

She was here again. Kagaya parin ng dati, ganoong lungkot parin ang nakikita ko sa kanyang mga mata. Kung maaari ko lang sabihin sa kanyang huwag na siyang malungkot. But how can I do that when I'm still at this state, couldn't even move a single muscle? Ni hindi ko magawang sabihin sa kanyang nandito lamang ako sa tabi niya, nagaantay ng panahong maramdaman niya ang prisensiya ko.

Just wait for me my love. Kaunti na lang. Kaunti na lang..

~•~•~•~•~•

"I always smile bitterly when I remember the times we met again at airport. You pretended that you don't know me. Nainis ako sa'yo noon so I did the same. Kahit hindi ako mahilig magpupupunta sa mga party, nagpunta ako noon kasama ng kuya ko just to prove myself that you're still the Ethan that was head over heels obsessed with me. And I was right..." Napangiti ako habang pinagmamasdan ko siya. Ganoon parin ang lagay ni Ethan at walang nagbago. Lamang ay sana naririnig niya ang mga sinasabi ko sa kanya ngayon.

"I have no plans of making you fall for me pero iyon ang nangyari. Hindi ka mahirap basahin, but you have that royal pride that makes you somehow not constant and unpredictable. I admit that it was an ego boosting thing- the attention that you were giving to me, it was an overwhelming feeling. You always make my heart flutter, my prince." Muli ay ngumiti ako sa kanya sabay hawi ng buhok na tumatabing na sa kanyang mukha dahil sa humaba na ito sa paglipas ng panahon. Hinaplos ko siya sa pisngi.

I felt his warmth. Ngunit pawang hindi sapat iyon sa akin. Pakiramdam ko ay dapat gising siya at siya ang kausap ko ngayon sa harapan ko hindi ang walang malay niyang katawan. It was just so unfair, for the both of us. Ni hindi kami nabigyang pagkakataon na mas makasama pa ang bawat isa nang mas matagal. Biglaan na lamang nangyari ang lahat.

Nanghihinayang ako nang sobra. Sana noon pa man ay tinapunan ko na ng pansin ang kamahalan at binigyang sukli ang atensyong ibinibigay niya sa akin. I shook my head, remembering how many times I tried snobbing all the efforts that he gave me. I was not worthy of all that. I didn't even deserve a single a glance from His Highness. But all he did was to love me, almost worshipped me like a goddess. I didn't deserve him.

Who was I but a mere commoner compared to him? Kung makaasta ako dati ay tila kung sino ako. I was nothing but a wicked, evil witch, according to some of my employees I heard. Hindi ko madalas pansinin ang mga ganoong komento patungkol sa akin ngunit alam ko sa likod ng isip ko ay may kakatohanan ang mga iyon. I couldn't blame the people. Totoo, ano nga naman ba ang nakita sa akin ng prinsipe para pagalayan ako ng oras at panahoon nang ganoon?

It was clear to me that Ethan was more important to me more than anyone else' since then. I wanted to tell him that. But something always stops me from telling him that. My pride and ego. I was afraid about what would other people say if ever I started something with him. Something that until now, I'm not sure of what 'us' was going to be.

I smiled at His Highness. Talagang napakaguwapo niya kahit tulog. No wonder the society always went crazy over him whenever he was in town. Walang maipipintas sa kakisigan nito.

Flademian Monarchy 4: For the Girl Who has Everything (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon