Αδιέξοδο

Το Χάος.

Κορμιά ιδρωμενα πανω στην πίστα και κοπέλες έδειναν τον  εαυτό τους σε οποιον εβλεπαν μπροστα τους, ποτηρια γεματα με τοξικα ποτα κυκλοφορουσαν μεσα στο δωματιο απο χερι σε χερι. Στο κεντρικο τραπεζι καθωνταν αυτος. Οπως παντα φορουσε μαυρα ρουχα, και το χαρακτηριστικο του καπελο εκρυβε τα μπλε ματια του. Ειχε νικησει τους υπολιπους μεσα σε αυτο το καζινο, κατι καθολου παραλογο αφου ηταν ο καλυτερος απο ολους εκει μεσα. ο γερος απεναντι του φενονταν ρεμαλι, δεν τα παρατουσε. Ο Αντον δεν ηταν χαζος, ουτε χρειαζονταν τα λεφτα. Για την πλακα του επαιζε. 

Οι δυο κοπελες που βρισκονταν στα αριστερα του και στα δεξια του εριχναν μικρα γελακια καθος προσπαθουσαν να το αποπλανησουν, για τα χρηματα φυσικα. Ο αντρας ηπιε λιγο ακομα απο την βοτκα που βρησκονταν μπροστα του, δεν ειχε ριξει βλεφαρο στον αντρα απεναντι του, ηξερε οτι θα νικησει πριν καν ριξει χαρτι ο αντιπαλος του. Κοιταξε γυρο του καθως περιμενε να κανει κινηση ο γερος, ειχαν μαζεφτει καπου στους εικοσιπεντε τουλαχιστον αντρες γυρο απο το τραπεζι τους, η περιεργια σκοτωσε την γατα... Ολοι τους κοιτουσαν το παιχνιδι και κρατουσαν σημειωσεις. Ο Αντον ηταν γνωστος για τις απροσπεμενες κινησεις του στα χαρτια. Ο γερος ειχε χασει την στιγμη που εκατσε σε αυτο το τραπεζι. 

Καθε ενα τραπεζι ειχε κατι διαφορετικο για αυτον, καποια μυριζαν τεκιλα αλλα βοτκα και καποια απλα βρωμια...ψυχικη βρωμια.. Το βλεμα του αντρα γυρισε προς τον αντιπαλο του, το προσωπο του ηταν γεματο ιδρωτα, αγχοθηκε... αλλα με τετοιο στοίχημα πως να μην αγχωθει...Τα χερια του ετρεμαν, ο Αντον το διασκεδαζε, του αρεσε να βασανιζει τους αντιπαλους του. εβγαλε ενα αγκομαχιτο ξερωντας οτι τον εχει τελειωσει και συνεχισε να κοιταει το καζινο.

Παρατηρουσε τους παντες γυρο του, ολοι ηταν σαν μαργιονετες. κουκλες σε ενα παιχνιδι με τους εαυτους τους. Κερδιζες κατι απο καποιον και το εχανες στον επομενο. Δεν μπορεις να σταματησεις, μεσα σε ενα καζινο βλεπεις ζωες να τελειωνουν και αλλες να αρχισουν...ενα χαος επικρατει και στα προσωπα και στις ψυχες αλλα και στον χωρο. Ερωτησεις αρχησαν να ερχονται στο μυαλο του νεου αντρα, ηταν και αυτος ετσι; Ποσο χαμενος πρεπει να εισαι για να καταληξεις εδω; και γιατι; μια ερωτηση που επικρατουσε στο μυαλο ολων, γιατι;

Ο μεγαλος αντρας κουνησε το χερι του και εριξε ενα χαρτι πανω στο τραπεζι..το βλεμα του Αντον γυρισε σε αυτον, το πρόσωπο του ηταν κρυο διχως συναισθηματα αντιθετος με τον αντρα απεναντι του, ετρεμε και μπορουσες να δεις δακρυα στα ματια του, το ηξερε και αυτος οτι ειχε χασει..Ο Αντον ριχνει το τελικο χαρτι και κανει την νικη του γνωστη σε ολους, ο αντρας απεναντι ριχνει κατω το ποτηρι του το οποιο σπαει σε εκατο κομματακια, αρχιζει να κλαιει σιγανα. Ηξερε, ηξερε οτι δεν θα τα καταφερνε...Αλλα το εκανε, επαιξε και εχασε. Ο Αντον σηκωθηκε απο το τραπεζι και εριξε ενα βλεμα στον αντρα με τα γκριζα μαλλια. " Αυριο στις 8 το βραδυ θα ερθω, μην τρεξεις, θα σε βρω.." ειπε και εφυγε διωχνωντας μια κοπελα απο πανω του.

Ο αντρας αρχισε να ουρλιαζει απο τον πονο του, ψυχικο πονο. Ολοι ετρεξαν να τον βοηθησουν αλλα ηταν αβοηθητος. Επεσε κατω λυποθυμος. Ο Αντον μπηκε μεσα στην μαυρη του  bmw και αρχησε να οδηγει προς την δικη του κολαση, το σπιτι του. Ενα μικρο χαμογελο εμφανιστηκε στο προσωπο του, ειχε κερδισει μια κοπελα στα χαρτια, κερδισε μια ψυχη να βασανισει.