Diseased Love || ChanBaek

🔱《Bölüm 4》🔱

kendinibilyeter birlikte~~

Ne yapıcağımı bilemez bir halde hala yüzüne tuhafça bakarken, neşeyle gülmüştü. Kolumu tutmuş, beni üst kattaki odama doğru ilerletiyordu. Aklıma anında odada baş başa ne yapacağımız gelmişti. Düşündüklerimle beni ateşin bastığını hissettim. Buna hemen bir son verilmeliydi.

"Chanyeol iyi misin?"

Gelen soruyla anında başımı eğdiğim yerden kaldırıp, Baekhyun'un gözlerinin içine baktım.

"Şey terlemişsin ve odanın önündeyiz girsene içeriye."

Kelimeleri bok olan durumu daha bok ederken, hemen kendimi içeriye attım. Kendime hakim olmalıydım. Daha dolunaya vardı. Ama kurdum artık birisine dokunmak istiyordu. Özellikle de Baekhyuna olan duygularımdan dolayı, en çok ona.

"Senin yüzün bir anda kıpkırmızı olmuş Chan iyi değilsin sanırım."

Baek ne yapıcağını bilemez halde bir o yana bir bu yana gidip gelirken, sallanan kalçalarından gözümü alamıyordum. Artık son vermem lazımdı. Yoksa şimdi üstüne atlayacaktım.

"Baekhyun ben iyiyim. Otur lütfen."

Baekhyun dediğimi yapıp yatakta oturan bana bakıp, benden biraz uzağa oturdu. Bu haraketiyle kurdum bile boynunu bükmüş ufak bir yavru köpek gibi mırıldanıp, köşesine çekilmişti. Demin ki ateşten geriye hiç bir şey yoktu şimdi. Hepsi tek bir haraketiyle gitmişti. Kırgınlıkla gülümsedim.

"Chanyeol anlattığımı dinliyor musun?"

Daldığım yere bakarken, koluma konulan el ve bana seslenişiyle kendime gelmiştim.

"E- evet dinliyorum."

Kuşkuyla konuştu.

"Neyin var senin? Bir garip davranıyorsun?"

Kafamı hızla iki yana salladım.

"İyiyim. Sen anlat dinliyorum."

Derin bir nefes alıp, aniden konuya giriş yapmıştı.

"Bak Chanyeol bana karşı olan duygularının, arkadaşlığımızı bozmasını istemiyorum. Biz yine senle arkadaş gibi takılalım."

Gözümü kırpmadan yüzüne bakarken, başını kaldırmasıyla göz göze geldik. Bana mahçup bir ifadeyle bakıyordu. Aynı zamanda da sanki olur da aksini söylersem diye korkuyordu. Kurt algılarım açıldıkca daha bir sürü şey fark ettim. Heyecan, panik, kavgaya hazır, kendinden emin. Baek şuan aşırı baskı altındaydı.

"Yani söylemek istediğimi zaten açık açık ifade ettim."

Samimi olmayan bir gülümsemeyle, konuştum.

"Evet ifade ettin."

İşte şimdi paniklemişti, öfkeden gözümün dönmemesi için uğraşırken, onun iki ellinide omzumda hissettim.

"Chan.. seni kırmak istemiyorum ama biliy-..."

Anında sözünü kestim. Duyarsam o sözleri değil odayı dağıtmak, ormanda tek bir hayvan bırakmazdım.

"Sevdiğin kişi kim?"

Titrek bir nefes alırken, tek elini yüzüme yerleştirdi. Eli hafifçe yanağımda gezerken, başımı anında eline yaslamıştım. Gergin olduğumda bana hep bu taktiği kullanırdı. Sinirimin yok olduğunu hissederken, hırlamamak için kendimi zor tuttum.

"Onu sana söyleyemem. Lütfen ısrar etme. Hem bir şey demedin."

Daha çok ona yaklaşıp sırnaşırken, cevap verdim.