Hopeless

~Κεφάλαιο 9~

Γύρισα και είδα το μόνο άτομο που δεν περίμενα να αντικρίσω.
《Αγγελική;》φώναξα σχεδόν ενθουσιασμένη ενώ την αγκάλιασα.
《Δεν το ήξερα πώς έρχεσαι σε αυτό το σχολείο!》συμπλήρωσα εφόσον ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπα εδώ. Εκείνη κάθισε στην καρέκλα δίπλα μου και άφησε την τσάντα της κάτω στο πάτωμα.
《Ούτε και εγώ. Μετακόμισα πριν λίγες μέρες.Οπότε χαίρομαι που σε είδα θα με βοηθήσεις να προσαρμοστώ εύκολα》σχολιάσε ενθουσιασμένα.
《Ναι. Και εγώ καινούργια είμαι. Οπότε ως καινούργιες θα κάνουμε παρέα η μια στην άλλη!》δήλωσα με ενθουσιασμένο τόνο και η Αγγελική γέλασε.

     Μαζί με την Αγγελική πέρασε ολόκληρη η μέρα μου. Ο Άρης και η παρέα του έλειπε,οπότε δεν είμαι αναγκασμένη να της πω για το bylling για την απόπειρα αυτοκτονία και ότι πηγαίνω σε ψυχολόγο. Θα φρικάρει η κοπέλα.Από την άλλη τέτοιο μυστικό δεν μένει κρυφό για αρκετό καιρό.
"Θα της το πω,απλώς όχι τώρα"σκέφτηκα καθώς θέλω να την μάθω και να με μάθει καλύτερα πριν με θεωρήσει ψυχάκι.
  
.
.
.
.
.
.
.
.
.
《Πού μένεις;》με ρώτησε ενώ περπατούσαμε με προορισμό τα σπίτια μας.
《Στρίβω σε αυτό το στενό》την ενημερώνω ενώ δείχνω το στενό με το χέρι.
《Ααα κρίμα εγώ συνεχίσ ευθεία》λέει απογοητευμένη《Άρα τα λέμε αύριο!》συνεχίσει χαρούμενη και εγώ συμφωνώ γνέφοντας θετικά. Εκείνη με αγκάλιασε και εγώ την έσφιξα σφιχτά. Χαίρομαι τόσο πολύ που την γνώρισα,προφανώς και θα με βοηιήσει να αισθανθώ καλύτερα,η θεία μου θα ενθουσιαστεί όταν μάθει ότι βρήκα μοα φίλη.

Έστριψα στο στενό και η Αγγελική συνέχισε τον δρόμο για το σπίτι της.
Πήρα το κινητό στα χέρια μου για να ακούσω μουσική,όμως χωρίς το να συνηδητοποιήσω έπεσα πάνω σε κάποιον.
《Καλώς το παιχνιδάκι μουυ》λέει ενθουσιασμένος ο Άρης,ενώ με μια του κίνηση μου ρίχνει το κινητό. Πήγα να το πιάσω,αλλά ο Κώστας το πήρε στα χέρια του επεξεργαζοντας το.
《Μπα,καμιά άλλη καλύτερη μπαρκαντέλα δεν μπορούσες να αγοράσεις. Πόσο θα έκανε;Ένα ευρώ;》με ειρωνεύται ενώ το πετάει με δύναμη κάτω με αποτέλεσμα να σπάσει η οθόνη.
《Ρε Κώστα τι κακός!Θα βάλλει τα κλάματα》δήλωσε ο Άρης ενώ  πάτησε το κινητό με το πόδι του.
《Δεν έχεις δουλειά με το κινητό μου!》έφερα αντίρησση χαρούμενη που δεν τραύλισα.
《Αλλιώς τι θα το πεις στην θεία σου ρε;Φαντάσου ούτε οι γονείς σου δεν σε αντέχον》μου είπε ενώ με έσπρωξε
《Τους γονείς μου μην ξαναμιλήσεις》φώναξα ενώ δάκρυα έτσουζαν τα μάτια μου.
《Γιατί τι θα κάνεις;》ρώτησε δηθεν φοβιασμενός ενώ με πλησίασε πιο πολύ. Η ανάσα μου χτυπούσε το στέρνο του καθώς προσπαθούσα να μην βαριανασαίνω από τον φόβο. 《Και δεν θα μου λες τι θα κάνω》λέει ενώ χτυπάει με αποτέλεσμα να πέσω κάτω.
Δάκρυα κυλούσαν στα μάτια μου και η καρδιά μου πονούσε. Τους μισώ όλους.
Μετά αρχίσανε με κλωτσάνε. Εγώ προσπάθησα να διαφύγω αλλά ήμουν μια εναντίομ δύο.Άμα ήταν κάποιος μαζί μου θα με βοηθούσε. Πιο πέρα διέκρινα την Νεφέλη να βγάζει βίντεο κλαίγοντας από τα γλεκια ενώ εγώ έκλαιγα από τον ψυχικό και σωματικό πόνο.
Όταν επιτέλους τελείωσε το μαρτύριο ο Άρης με πλησίασε πιάνοντας μου το πιγούνι.《Πάλι με διασκέδασες παιχνιδάκι!》λέει ενώ φεύγει.
Σήκωσα το κεφάλι και πήρα το διαλυμένο κινητό. Πήγα να φήγω και είδα κάτι που με εξέπληξε. Την Αγγελική να φεύγει τρέχοντας.

  
Αγγελική Pov

Καθώς προχωρούσα άκουσα κραυγές και γέλια. Πήγα προς το στενό που ακούγοντουσαν οι φωνές και είδα κάποια παιδιά να χτυπάνε την Ναυσικά.
  Την κοιτούσαν με τόσο μίσος σαν να τους έκανε κάτι. Πήγα να φωνάξω να την βοηθήσω αλλά φοβήθηκαμ Φοβήθηκα μήπως βρω τον μπελά μου. Πιο δίπλα μια κοπέλα έβγαζε βίντεο. Αυτή τη στιγμή την λυπήθηκε η ψυχή μου,αλλά σάστισα δεν ήξερα πως πρέπει να αντιδράσω.

Όταν έφυγαν αντίκρισα τα ματωμένα της ρούχα,τα πρησμένα της μάτια και άκουγα τους μαρφασμούς της σε κάθε προσπάθεια της να σηκωθεί.
Γύρισε προς το μέρος μου,αλλά πριν προλάβει να με δει έφυγα τρέχοντας με τις τύψεις να με στοιχειώνουν.

Ναυσικά Pov:

Γύρισα στο σπίτι διαλυμένη ψυχολογικά για άλλη μια φορά. Η Αγγελική είδε όλο το περιστατικό χωρίς να κάνει τίποτα,ούτε καν να με βοηθήσει να σηκωθώ. Έφυγε τρέχοντας νομίζει ότι δεμ την είδα αλλά εγώ κατάφερω να την δω με την άκρη του ματιού.
Η θεία μου βγήκε από το μπάνιο και με κοίταξε έντρομη.
Τα ρούχα μου ήταν μες στα χώματα και σε κάποια σημεία ματωμένα. Ήμουν σκύθρωπη δεν μπορούσα να την κοιτάξω στα ματιά.
Η θεία μου με αγκάλιασε ενώ εγώ έκλαιγα σαν μωρό παιδί στην ζεστή αγκαλιά της.

Νεο κεφάλαιοοο. Δυο σε μια μέρα έτσιιι όχι αστεία😂
Ο Άρης ακόμα να πάρει το μάθημα του.
Η Αγγελική δείλιασε και η Ναυσικά νοιώθει προδομένη.
Τί λέτε να γίνει στη συνέχεια
Γνώμες για την Αγγελική!
Μέχρι το επόμενο πολλά φιλάκια!

Αριάδνη😘❤