Hopeless

~Κεφάλαιο 6~

Ή τώρα ή ποτέ σκέφτηκα πριν φέρω το ξυραφάκι σε επαφή με το δέρμα μου.

Το αίμα έτρεχε ασταμάτητα από τον καρπό μου. Δεν μπορώ να συνηδητοποιήσω γιατί το έκανα.
Τελικά ο Άρης έχει δίκιο είμαι ηλιθεία μια άχρηστη.
Άφησα τους λυγμούς μου να διαφύγουν από το στόμα μου και με το χέρι μου προσπαθούσα να εμποδίσω το αίμα.
Κοίταξα γύρω μου,το πάτωμα είχε γεμίσει με αίμα μου τα ρούχα μου είχαν λερωθεί επίσης.
"Μαμά,μπαμπά γιατί με αφήσατε;
Γιατί με αφήσατε να ζήσω αυτό τον εξεφτιλισμό;
Όλοι με λυπούνται,όλοι τσακώνονται προσπαθώντας να βρουν τον ιδανικό τρόπο να με μειώσουν.
Και το κατάφεραν,πέτυχαν τον στόχο τους.
Συγγνώμη,δεν ήμουν αρκετά δυνατή για να το αντιμετωπίσω.
Συγγνώμη που σας απογοήτευσα...."αυτά ήταν τα τελευταία μου λόγια πριν η όραση μου θολώσει

____________________________________________________________

Όταν άνοιξα τα μάτια μου αντίκρισα τους άσπρους τοίχους του νοσοκομείου.
Τελικά έζησα.Μου δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία να ξαναζήσω τον εφιάλτη μου.
Μετά από λίγα λεπτά ήρθε μια νοσοκόμα.
《Γεια σου κορίτσι μου. Πως είσαι;》με ρώτησε καλοσυνάτα ενώ κρατούσε σημειώσεις σε ένα τετράδιο
《Μια χαρά ευχαριστώ》της απάντησα.
Ψέμματα και πάλι ψέμματα.
Τελικά η υποκριτική είναι ένα από τα ταλέντα μου. Αυτοί με μάθανε να φοράω μια μάσκα που να δείχνει την ψευδαίσθηση ότι όλα είναι καλά.
《Μπορώ να δω την θεία μου;》ρώτησα καθώς ένοιωθα την ανάγκη να της μιλήσω.
《Αυτό θα το δει ο γιατρός》ήταν η τελευταία πρόταση που ακούστηκε σε αυτό το δωμάτιο.
Μου κάνανε τις απαραίτητες εξετάσεις και ο γιατρός έκρινε ότι η θεία μου μπορεί να με δει.
Κάρφωσα με τα μάτια μου την πόρτα περιμένοντας να ανοίξει.
Ένοιωσα ανακούφιση όταν είδα την θεία μου να κατευθύνεται με γοργό βηματισμό προς το μέρος μου.
Τα ταλαιπωρήμενα μάτια της φωτίστηκαν και το χαμόγελο της δεν φάνηκε να αργίσει.
《Γιατί Ναυσικά μου το έκανες αυτό;Γιατί ξέρω πως δεν μπορείς να συνηθίσεις χωρίς τους γονείς σου αλλά είμαι και εγώ εδώ》ολοκλήρωσε αναστενάζοντας πριν τα χέρια της με κλείσουν στην αγκαλιά της.
《Δεν είναι μόνο οι γονείς μου θεία μου....》κατάφερα να πω ενώ πάσχιζα να μην τραυλίσω και να μην παραδωθώ για άλλη μια φορά σε δάκρυα.
《Πες μου τι σου συνέβη》πρότεινε ενώ με κοίταξε κατάματα.

Καθώς της εξιστορούσα όλα όσα συνέβησαν με παρακολουθούσε με προσήλωση.Κατά την διάρκεια  δεν έδειχνει ούτε θυμό είτε λύπη ή κάτι που να δηλώνει την συναισθηματική της κατάσταση.
   Μόλις τελείωσα,έκλεισα τα μάτια μου,νοιώθοντας ανακούφιση που τα μοιράστηκα με κάποιον κοντινό μου άνθρωπο.
Η θεία μου σάστισε,δεν κουνήθηκε  ούτε είπε τίποτα. Με κοιτούσε μην μπορώντας να πάρει τα μάτια της από πάνω μου. Επεξαργαζόταν προφανώς τις πληροφορίες που μόλις έμαθε.

《Ναυσικά μου πρέπει να πας σε κάποιον ψυχολόγο να σε βοηθήσει》μου ανακοίνωσε σπάζοντας την σιωπή ανάμεσα μας.
《Τί εννοείς ότι είμαι ψυχάκιας!》φώναξα καθώς δεν ήθελα να πω το πρόβλημα μου σε κάποιον ειδικό.
《Σουτ γλυκιά μου ηρέμησε. Πρώτον θα μιλήσω με τον διευθυντή του σχολείου σου. Δεύτερον θα επισκέπτεσαι εναν ψυχολόγο. Εφόσον έκανες ήδη μια απόπειρα αυτοκτονίας,φοβάμαι μην υπάρξει και δεύτερη》διατύπωσε την άποψη της ενώ με φίλησε στο μέτωπο
《Μα εγώ θέλω εσένα να με βοηθήσεις》εξέφρασα αυτή μου την επιθυμία
《Θα είμαι. Δεν θα είσαι μόνη. Απλώς ο ψυχολόγος θα μας δώσει κάποιες συμβουλές. Θέλω βοήθεια για να το διαχειριστώ σωστά.Προσπάθησε να καταλάβεις!》ξέσπασε ενώ κάποια δάκρυα εμφανίστηκαν στα μάτια της.
Εγώ δεν απάντησα έγνεψα καταφατικά συγκινημένη εφόσον κατάλαβα ότι υπάρχει κάποιος που νοιάζεται για μένα.
《Ξεκουράσου.Ότι χρειαστείς θα είμαι έξω από την πόρτα του δωματίου》με συμβούλεψε ενώ ταυτόχρονα με αγκάλιασε.
Εγώ υπάκουσα και ξάπλωσα. Για πρώτη φορά μετά από καιρό βυθίστηκα σε ύπνο γεμάτο όνειρα.

ΓΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!Επιτέλους νέο κεφάλαιο. Τελικά τα πράγματα είναι αισιόδοξα για την Ναυσικά. Τί λέτε;;
Μέχρι το επόμενο πολλά φιλάκια!

😘😘😘😘😘😘😘😘😘💟💟💟💟💟💔💟💔💔💝💝💝💝💝💝💝

Αριάδνη