Hopeless

~Κεφάλαιο 8~

Ξύπνησα βαριανασαίνοντας. Κρύος ιδρώτας με έλουζε ενώ προσπαθούσα να σταθεροποιήσω την αναπνοή μου.
"Ένας εφιάλτης ήταν Ναυσικά. Ένας εφιάλτης"έλεγα συνέχεια ενώ ξαναξάπλωσα στο κρεβάτι. Σκεπάστηκα καλύτερα ενώ προσπαθούσα να κοιμηθώ.Μάταιο
Φοβόμουν μήπως τον ξαναδώ. Τελικά κατέληξα να κοιτάω το ταβάνι περιμένοντας να με πάρει ο ύπνος.

Την επόμενη μέρα:

Σήμερα πήρα εξιτήριο. Η θεία μου υποσχέθηκε πώς σήμερα θα πάμε βόλτα.
Εφόσον λούστηκα πήγα στο δωμάτιο ψάχνοντας την ντουλάπα για να βρω τι να φορέσω. Τελικά κατάληξα σε ένα υφασμάτινο μαύρο παντελόνι,με δυο ρίγες στο πλαι,συνδυασμένο με ένα μαύρο μακριμάνικο μπλουζάκι. Τελείωσα το σύνολο μου με τα σνίκερς και τέλος φόρεσα ένα κολιέ με ένα χρυσό τριαντάφυλλο. Ίσιωσα τα μαλλιά μου και κατέβηκα να πάω στην στάση απέναντι από το σπίτι μου όπου εκεί θα με περίμενε η θεία μου.
Την ώρα που περίμενα μια κοπέλα κάθισε δίπλα. Γύρισα το κεφάλι μου προς το μέρος της και την παρατήρησα. Πρέπει να είναι περίπου στην ηλικία μου.Η κοπέλα αυτή αν ήταν μια πριγκίπισσα θα ήταν η Χιονάτη. Το δέρμα της ήταν κάτασπρο σαν να έχει να την δει ήλιος χρόνια. Τα μάλλια της μαύρα και τα χείλη της κατακόκκινα. Αυτό που μου προκαλεί θαυμασμό είναι τα πράσινα μάτια της. Θα μπορούσε κάποιος να την παρατηρεί για ώρες.
Έβγαλε με βιαστικές κινήσεις ένα μικρό ροζ πορτοφολάκι από την τσάντα της αλλά της έπεσε κάτω. Προσφέρθηκα να την βοηθήσω μαζεύοντας το από το έδαφος.
《Ευχαρίστω》με ευχαρίστησε με την μελωδική φωνή της ενώ το πήρε μέσα από τα χέρια μου.
《Παρακαλώ.》λέω καθώς θέλω να είμαι ευγενική.
《Πώς σε λένε;Εμένα με λένε Αγγελική!》μου συτήθηκε χαμογελώντας και δίνοντας μου το χέρι.
《Χάρηκα. Ναυσικά!》με "παρουσίασα" δίνοντας το χέρι μου για να συνάψουμε χειραψία.
《Περιμένεις και εσύ το λεωφορείο;》με ρώτησε χαρούμενη ενώ κοιτούσε το δρόμο
《Όχι. Θα με πάρει με το αυτοκίνητο μια θεία μου》της λέω και εκείνη φάνηκε απογοητευμένη.
《Ααα κρίμα. Τί τάξη πας;》μου κάνει άλλη μια ερώτηση
《Τρίτη Λυκείου εσύ;》την ρωτάω αν και θεωρώ ότι θα είματε ίδια ηλικία
《Και εγώ!Δεν σου φαίνεται πάντως》μου λέει ως κοπλιμέντο και εγω γέλασα.
《Ναι πολλοί μου το λένε.Θυμάμαι στην πρώτη Λυκείου όταν είχαμε τις εξετάσεις του Ιουνίου είχα πάει να πάρω να φάω πριν δώσω το δεύτερο μάθημα. Η κοπέλα που δούλευε εκει μου κάνει πώς έγραψες ιστορία;Της λέω εγώ άλγεβρα έγραφα σήμερα. "Μα η δευτέρα Γυμνασίου Ιστορία δεν γράφει;"》ολοκληρώνω τον λόγο μου και η Αγγελική έσκασε στα γέλια.
《Και τί της είπες;》
《Όταν της είπα ότι είμαι πρώτη Λυκείου με κοιτούσε σαν να έβλεπε εξωγύινο》της λέω και αρχίσαμε να γελάμε.
Μιλήσαμε για λίγο μέχρι που η θεία μου ήρθε για να φύγουμε.

Την επόμενη μέρα στο σχολείο:

Καθόμουν στο θρανίο μου μόνη μου. Κανείς δεν μου έδινε σημασία και ήμουν χαρούμενη για αυτό.
《Γεια Ναυσικά!》άκουσα μια φωνή η οποία με έβγαλε από τις σκέψεις μου. Γύρισα και είδα το μόνο άτομο που δεν περίμενα να είναι εδώ

ΝΕΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟΟΟ!Νέες γνωριμίες. Ποιος λέτε να είδε η Ναυσικά;
Μέχρι το επόμενο πολλά φιλακιααα

Αριάδνη
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋