MELEZ KIZ

MELEZ KIZ 69.BÖLÜM

Sözlerindeki imayı anlamamak için aptal olmak gerekirdi.Göz ucuyla büyükbaba Marcus'a baktığımda Kate'le oturmuş fotoğraflara baktığını gördüm.

"Sen önden gitmek ister misin tatlım ?"

Başım ona döndü."Neden ?"

Dudağını ısırdı ve benim gibi,babasına kısa bir bakış attı."Sadece bayılmayacağından emin olmak istiyorum."

Gülmeme engel olamadım.Büyükanneme giden yol uzak olsa da benim için pek bir değeri yoktu.Kısa sürede,yorulmadan ulaşırdım oraya.

"Ben çıkayım o halde,geç kalmayın."

Bana göz kırpınca arkamı döndüm ve koridor boyunca ilerleyip kapıdan çıktım.

***

"La la lalallaa."

Büyükannemin çiçek bahçesinin yanından geçerken anlamadığım bir şekilde böyle mırıldanmaya başlardım.Belki de kendimi Şirine gibi hissetmek istediğimdendi.

Taş yolu sekerek geçip kapıya ulaştım.Çocukken Şirin Köyü'ne giden yoldu burası benim için,kapı gizli geçit,evse köy.Gargamel dahil tüm kötülükler dışardaydı artık.

Kapıyı tıklatıp beklemeye başladım.Normalde kapının açılması için 1 saniye bile beklemezdik. Büyükannem geldiğimizi görür ve basit bir el hareketiyle açardı bize kapıyı.

Yani şimdiye açmış olması gerekiyordu.

Kaşlarım huzursuzlukla çatılırken birkez daha tıklattım.Belki de uyuyordu ? İçimde kötü bir his vardı.Dayanamayıp kapıya omuz atıp açılmasını sağladım.Içeride ölüm sessizliği vardı.Demek ki sadece evde yoktu.Mutfağa giden koridorda ilerlerken tek tek odalara bakmayı ihmal etmiyordum.

Bu oda boştu,diğeri de öyle,diğerinde bir kadın vardı,diğeriyse...

İlk önce olduğum yerde dursam da saniye geçirmeden gerilemiştim.Bir kadın vardı.

"Kimsin sen ?"

Genç kadın birden arkasını döndü.Beni beklemiyordu anlaşılan.Gözleri ne yapacağını bilemeyerek odada dolaştı bir süre.Bundan yararlanıp adım adım yaklaştım ona.

"Kimsin sen dedim."

İç çekti ve dudaklarını büzdü.Şok halini çabuk atlatmıştı."Biraz daha geç gelemez miydin ?"

Kaşlarım çatıldı ve ağzımdan alaycı bir "Hah !" sesi çıktı."Burası büyükannemin evi tatlım."

Cevap verme zahmetine girmeden döndü arkasını.Bir eliyle masadaki kitabın sayfalarını çevirirken,diğer eli kazanımsı bir şeyin içindeki sıvıyı karıştırıyordu."Ben devraldım."

Bu saçmalığı daha fazla sürdürmeyecektim. "Büyükannem nerde ?"

Cevabını beklemeden odadan çıktım ve koridorları dolaşarak adını seslenmeye başladım.Her kapıyı açıyor,her ihtimale karşılık tekrar bağırıyordum.Ama koskaca evde sadece o ve ben vardık.Yoktu.

Cadımsı yaratığın olduğu odaya döndüm tekrar. Sinirliydim.Tırnaklarım ve dişlerim uzamış, gözbebeklerim maviyi kovup kırmızıya dönmüştü.Ama aynı zamanda içimde bastıramadığım bir korku filizleniyordu. "Büyükannem nerde ?"

Omzunun üstünden bakarak dudağını ısırdı ancak bu bile sinsi gülümsemesini bastıramamıştı."Büyükannen benim."

Gözlerimi sımsıkı kapatıp kendimi yatıştırmaya çalıştım.Bilerek yapıyordu bunu.Çaresizliğimi anlamış ve bunu kullanıyordu.Kısa ve anlamsız cevaplar vererek oyalamaya çalışıyordu beni. Elimi görebileceği bir şekilde kaldırıp tırnaklarımın uzadığını gösterdim ona.Bana dönene kadar saldırmayacaktım.