Chasing the Vampire Prince

Chapter 2: The Persistent Vampire Hunter

Chapter 2: The Persistent Vampire Hunter

Ice Ashton’s POV

“Are you still not in the mood?” Shin asked with a smirk on his face the moment we entered our classroom.

Hindi ako umimik. Wala talaga ako sa mood ngayon at baka kung ano pa ang magawa ko sa magaling kong pinsan.

Natigilan naman sa kanya-kanya nilang ginagawa ang mga kaklase namin bago napalingon sa direksyon namin. I don’t really know what’s up with them. Sa tuwing nakikita kasi nila kami ay para bang ito palang ang unang pagkakataon na nakilala nila kami.

Inilibot ko ang tingin sa paligid. Nakatungo ang lahat ng mga bampirang estudyante rito tanda ng paggalang sa ’kin. Ang mga may lahing witch na estudyante naman ay nakatungo sa kambal.

I shook my head. I don’t really want this royalty thing, but it can’t be helped. My father is the current king of our race, and we are one of the last few members of a Pureblood vampire that is still alive.

Kaya pagkasilang ko pa lang sa mundong ito ay kaakibat na ng pangalan ko ang titulong Prinsipe.

Napatingin ako sa kambal nang marinig ko na naman silang nagbabangayan sa tabi ko. Kahit hindi rin nila gusto ay parte rin sila ng pagiging isang royalty. After all, Auntie Athena is the Princess of the White Witch Coven.

But at the same time, they’re protectors. Uncle Gino was one of those skilled protectors up until now. Their duty is to protect the assigned Pureblood and aristocrat vampires, no matter what happens.

Believe it or not, Shin is not just my cousin. He’s my personal protector as well. The same goes for Sherwood to Flame. Though when the right time comes, Sherwood’s responsibility will change.

Ang kambal ay ilan lang sa mga mag-aaral na half bloods dito. They’re half human, half witch.

I put my hands inside my pocket, then stride towards my usual seat near the window. The two of them followed, and Shin sat on the chair in front of me. Beside him was Sherwood, who still looked pissed at him.

It seems that these two will not really change.

“Man, bakit ba kasi hindi mo bigyan ng pagkakataon ang hunter na ’yon? Dapat nga ay magpasalamat ka pa dahil may nagtitiyaga sa ’yo.” Nilingon ako ni Shin na seryoso pa ang mukha.

I groaned in annoyance. I thought he wouldn’t bug me with that kind of question again.

Sherwood chuckled and turned to me as well with her Cheshire cat smile. Mukhang nakalimutan na niya ang inis sa kakambal at ako na rin ang naisipan na pagtripan.

Mortal silang magkaaway kapag may hindi napagkakasunduan. Pero matibay ang alyansa na nabubuo nila kapag pareho sila ng napagdiskitahan.

Unfortunately, I am their target right now. Kung bakit naman kasi itong dalawa pa ang naging kasabayan ko.

Walang gana ko silang tiningnan. “Just shut up, Shin! Hindi ko siya inobliga na halos araw-araw akong sundan at kulitin. It’s her choice. Besides, I already made it clear to her from the very start that she wouldn’t get anything from me.”

That’s true. Ilang beses ko na siyang sinabihan na wala naman siyang mapapala sa ’kin hanggang sa ako na lang ang nagsawa at umiwas.

She’s a girl, and she should act like one. Hindi ’yong siya ang habol ng habol sa lalaki. It irritates the hell out of me. To think that she’s even a hunter.

Kung puwede ko lang sana siyang gamitan ng kapangyarihan ko para masindak naman siya kahit papaano ay ginawa ko na.

Pero hindi puwede. Ni hindi ko nga siya mapakitaan ng pangil ko.