Accidentally Married (COMPLETED)

Chapter 18

Xyra's

I slapped Adrian hard.

"fxxk you! A*shole! After years? We just met earlier, and then, you just kissed me?! Damn you!" I shouted.

He smirked, he laugh sarcastically, "After I saved you to that asshole you, slapped me?"

"Did I told you to save me? Of course, not!" I said.

"You didn't said but I wanted to. Don't you know how to say thank you?" Adrian asked.

"Okay, fine! Thank you. I'm leaving." I said. I get out of the car.

I walked away from him but he held my wrist.
I looked at him, "What the fxk is your problem, Adrian?! Let me go!"

"My problem is myself..." He said and I stopped. He's crying. "Do you know how it hurts when you leaved me? Do you know that? No.. I know you've been hurt that time, but not just you, I'm also hurt. You and the baby is my life. Nawala na siya, iniwan mo pa ako.. Alam mo ba kung gaano kahirap bumangon? Sobrang hirap, Xyra.."

"Wag kang magpaawa! Stop that sht! It doesn't change the fact, that you cheated on me!! You cheated!!" I shouted straight to his face. Tears fell down from my eyes. Ilang taon na ang nakalipas ng mangyari iyon, pero.. Bakit sariwa pa rin pala lahat? Bakit nasasaktan pa din ako sa tuwing nakikita ko siya? Bakit.. Gusto ko siyang yakapin at patahanin pero nangingibabaw yung galit sa puso ko?

"I didn't cheat to you! It's because you didn't let me explain!" He said in so weak voice.

"Then explain." Sabi ko ng nanghihina.

"No.. I'm over with you! It's too late Xyra. You hurted me so much." He said and walked out.

Tears fell from my eyes. I can't stop myself from crying. It damn hurts.  So hurt. He leaved me breathless. Now, I know how he feel when I leaved him alone.

***

I'm walking like a zombie. I didn't bother to grab a cab. It's fine. My condo is near.

Siguro, iisipin ng mga taong nakatingin sa'kin ay baliw na ako. Paano ba naman, nakangiti tapos umiiyak. Ano bang problema ko? Bakit ako nagkakaganito?

It's all in the past. Pero bakit ansakit sakit pa din?

I stopped when I'm in the front of my building. Pumasok ako ng building at dumeretso pa-elevator. Ewan ko ba, lutang pa rin ako pagkapasok ko. Ako lang kasi mag-isa dito sa loob ng elevator na to.

Tingggg

Napatayo ako ng tuwid ng biglang bumukas ang elevator. May pumasok. Hinding hindi ko makakalimutan ang mukha niya. Bumabalik lahat ng masasakit na alaala sa tuwing nakikita ko siya. Tumingin siya sa mata ko. Nakita ko ang galit sa mga ito. Nakita ko din ang pagkuyom ng mga kamay nito. Marie.

Tinggg

Lumabas ako kasi nasa floor na ako kung saan ang condo ko. Naglakad ako patungo sa condo ko. Bubuksan ko na sana ang pinto ng biglang may humatak sa'kin paharap sa kung sino at sinampal ako. I looked who's the bitxh. Hmm, Marie.

"Sana hindi ka na lang bumalik! Kung sasaktan mo lang si Adrian, dapat di ka na lang bumalik!! Ganyan ba ang isusukli mo kay Adrian ha?! Matapos niyang gawin lahat-lahat para sayo, sasaktan mo lang siya?! Namatay na si Ae! Namatay siya dahil sa sakit niya! Noong oras na nangangailangan si Adrian ng masasandalan, wala ka! Alam mo ba ang hustisya na di mo makuha para sa anak mo, nakuha niya?! Nabigyan na ng hustisya ang pagkamatay ng anak mo ng dahil kay Adrian!! Pero ikaw, wala kang ginawa kundi saktan siya!" She shouted. My eyes widened of what she said. He justified my Baby's death.

Napaupo na lang ako. Hinang hina. Hinang hina dahil sa mga nalaman ko.

"Xyra.. I'm begging you.. Forgive me.." Marie said and cried. Lumuhod siya sa harapan ko. Ang galit sa mata niya, napalitan ng pagsisisi. "Everything is my fault. K-kung hindi ko sana siya inaya para sa b-breakfast kayo pa rin sana.. Inaya ko siya kasi y-yun ang l-last kong araw dito sa Pilipinas dapat.. I told him to act as my boyfriend for last. And.. Y-you saw us. I'm sorry..." 

Tuloy tuloy ang pag agos ng luha ko. Ayoko na masaktan.. Pagod na pagod na ako.. Ano bang naging kasalanan ko.. Patawarin niyo ako, Diyos ko.

She held my hands crying, "I-If you can't forgive me.. Please, forgive Adrian.. It's all my fault, please forgive him..."

Kahit nangangatog tuhod ko, tumayo ako. Kahit nanginginig kamay ko, pinihit ko ang doorknob para makapasok. I enter my condo and closed the door.

Napasandal na lang ako sa likod ng pinto at umiyak ng umiyak. I get the jar beside me and throw.  Lahat ng makikita kong gamit hinahagis ko.

"Argh!!!!!!! From the first, Everything is my fault!! I hate myself!" I shouted.

Sumandal ako sa pader. Inuuntog ang sarili ko. Nagbabakasakali na sana magising ako sa bangungot na to. Sana panaginip lang ang lahat.