Accidentally Married (COMPLETED)

Chapter 8

Xyra's POV

Kasalukuyan kaming pababa ng eroplano. Yes, eroplano. We're here na!

"Hey, Love. Dahan-dahan." He said at inalalayan ako pasakay ng sasakyan.

"I'm sorry. Naeexcite ako eh." I said to him. I saw him chuckled.

"Don't worry, we'll be there later." He said and kissed my forehead. I just modded to him

***

Lumipas na ang ilang minuto, nakarating na kami sa paroroonan namin! Boracay here we come! (Isipin niyo na lang hindi pa polluted yung boracay)

"Waaaaaah! We're here for real!" I said and clapped because of happiness. 

"Let's go?" He said and hold my hands. I nodded.

We entered the resort and booked our room. For 5 days. Nang maibigay na, dumeretso kami sa room namin. Wait..

"What the. Iisa lang tayo ng room?!" Tanong ko sa kaniya.

"Why not? We're having a baby!" He said and binuhat ako kaya napatili ako. He laughed. Oh, gosh.

"Bring me down, bring me dowwwwnnn!" I said and tapping his face. Mahina lang naman.

Ibinaba niya ako sa kama. Agad naman akong nakahinga ng maluwag. Bumangon ako at nagpunta sa banyo at nagbihis.

Pagkalabas ko, nadatnan ko si Adrian na naghihintay sa'kin. Dumako ang mata niya sakin at ngumiti. Tinaasan ko lang siya ng kilay.

"Tara, lakad-lakad tayo." He said. Tumango na lang ako. Hinila niya ako palabas ng room namin.

Naglakad-lakad kami sa baybayin. Maya-maya pa ay naramdamn ko ang pagtakip niya ng panyo sa mata ko.

"Adrian?! Ano 'tooooo? Stop it." I said at akmang tatanggalin ang panyo pero pinigilan niya ako.

"Shhh, stay still." He said kaya hinayaan ko na lang siya sa binabalak niyang gawin. Wag niya lang talaga akong i-rape ditoooo!! Joke!

Inalalayan niya akong maglakad. Maya-maya pa ay huminto kami. Yumakap siya mula sa likod ko at bumulong.

"I'll be a good father, and a good husband to you and to our baby." He said at tinanggal ang panyo na nasa mata ko.

Napanganga ako sa nakita ko. A dinner date and a petals on the sands. Pero, mas lalong nakapagpaluha sa'kin ay ang mga salitang nakaguhit sa buhangin.

Xyra, will you marry me?

Agad ko siyang nilingon at nadatnan ko siyang nakaluhod sa harapan ko habang may hawak na sing-sing. Napaiyak na lang ako sa tuwa. I saw him smiled.

"Will you marry me please?" He said. I nodded. I saw his eyes widened.

"Y-yes, I'll marry you. For you, and for our baby." I said kaya hinawakan niya ang kamay ko at sinuot doon ang engagement ring.

Tumayo siya at niyakap ako. I hugged him back. Tuloy-tuloy pa rin ang pag-agos ng mga luha ko. Halo-halong emosyon. Masaya, excitement, Fear. Masaya kasi magkakaroon na ako ng sariling pamilya, excitement dahil gusto ko ng makita ang baby ko, pati na rin sa kasal, at takot, natatakot ako na baka may sumira sa pamilya namin. Ayokong lumaki ang anak ko ng walang ama, katulad ng naramdaman ko, nawalan ng ina.

Bumitaw siya sa pagkakayakap at di umano'y hinalikan ako. Sa una, nagulat ako pero kalaunan, hinalikan ko siya pabalik. I felt his lips smiled.

Bumitaw kami sa pagkakahalik ng parehas kaming makakapusan na ng hininga. Pareho kaming habol hininga dahil sa nangyari.

"Thank you." He said and smiled. He touch my womb na medyo umuumbok na ng konti. "Hi baby. We're getting married sooner. I promised that I will be a good daddy and husband to you and to your Mommy. I will love you and your mommy so much."

"Thank you, too, Adrian." I said and hugged him. I felt thathe hugged me back. "Without you, I wouldn't feel this kind of happiness. I'm very happy, Adrian. Very, very  happy."

"You are always welcome." He said and kissed my forehead. "So let's eat now?"

"Yeah." I said and smiled at him.

Hinila niya ako papunta sa dinner table na pangdalawahan. Inalalayan niya akong umupo.

I looked at him. I think, I'm starting to like him.

How I wish, Sana walang manggugulo sa amin. Lalo na't magkakaanak na kami.

****

Marie's POV

Hindi ko alam pero masakit pa rin sa'kin na i-accept ang totoo na hindi niya na ako mahal, scratch that--- hindi niya ako minahal at magkakaroon na siya ng sarili niyang pamilya, hindi sa'kin kundi sa iba.

Hindi ko kayang makita silang dalawa na masayang kumakain at nagkukwentuhan. Masakit. Ayoko silang guluhin pero dahil sa ginawa sa'kin ni Adrian, hirap akong bumangon sa pagkakadapa ko.

Pagod na pagod na akong masaktan at maloko ng mga nasa paligid ko. Ang sakit.

"Ano? Papanoorin mo na lang ba sila sa malayo?" Sabi niya. Nilingon ko siya at nakita ko ang nakataas niyang mga kilay.

"Pwede ba? Ayos na sa'kin na makita siyang masaya, kahit sa piling ng iba." Sabi ko sa kaniya.

"Tss! You're such a weak girl. You know what? I'll help you. Tutulungan kitang bumangon. Pero sana tulungan mo din ako sa plano kong pabagsakin 'yang malanding babae na 'yan. Deal?" Sabi niya sa'kin pero hindi ako pumayag . "Hays! Talagang patay na patay ka diyan sa ex nating yan ano? Sabagay, ako din. Kaya nga papatayin natin yung asawa't anak niya eh. Hindi mo ba naisip na inagaw niya sa'yo si Adrian?! Inagaw nila ng batang nasa sinapupunan niyang malanding yan si Adrian! Ano?! Hahayaan mo na lang ba na matalo ka niya?!"

Agad akong napaisip sa mga sinabi niya. Siguro nga, kailangan kong lumaban.

Sorry pero, hindi kayo hahayaang maging masaya habang ako nagdudusa. Mga mang-aagaw, dapat pinapatay. Mga salot sa lipunan.