Accidentally Married (COMPLETED)

Chapter 6

Xyra's POV

Nadatnan ko siyang nasa balcony. Hindi ko siya pinansin at umupo na lang ako sa kama. Aish. I'm so stress right now. My head is aching.

Napansin niya yata ako kaya agad siyang pumasok dito. Hinilot ko naman ang sintido ko dahil sa sobrang pagkasakit nito. Lumapit siya sa'kin at hinilot ang sintido ko.

"Is your head is aching?" He asked. Hindi ko siya pinansin. Hinayaan ko lang siyang magsalita diyan. Hinawakan niya ang baba ko at inangat. Iniiwas ko ang tingin ko sa kaniya at patuloy ang hindi pag pansin sa kaniya. "Hey, look at me. Answer my question."

Hinayaan kosiyang magsalita. Tumayo ako at pumunta sa walk-in-closet. Nakita ko ang mga damit namin na nandodoon. Kinuha ko ang pantulog ko at nagbihis. Pagkatapos ay lumabas na ako. Naabutan ko siyang nakahiga sa kama. Kinuha ko ang phone ko. I saw Kae's message, she asked me how's my feeling. I replied that i'm fine now.

Dumeretso ako sa pinto at akmang bubuksan ito ng tanungin niya ako.

"Hey! Where are you going?" He asked. Hindi ko pa rin siya pinansin. Binuksan ko ang pintuan at akmang lalabas na ng pigilan niya ako. He holds my wrist at hinatak paloob sabay lock ng pinto. "I said, where are you going?"

"Far away from you." I said at kinakalas ang pagkakahawak ng kamay niya sa wrist ko pero masyadong mahigpit. "Put your hands off me!"

"No! You're staying here and we're going to sleep now!" He said pero nagpumiglas ako.

"I don't want to be with you!" I ahouted to him that made him stopped.

"Go!! Get out of this fucking house! Go meet your boys and fuck anywhere any when you want! You bitch and a slut! Hindi ko nga alam kung ako ba talaga ang ama niyang dinadala mo!" He shouted. My tears falling into my cheeks. I slapped him as hard as I can.

"H-how dare you to judge me?! Y-you don't even know me!! We just met once and you're now judging me saying I'm a bitch and slut, and I can fuck any man I want?! Oh gos—" He cutted me.

"Truth hurts, Xyra." He said and smirked. I shook my head. I slapped him again.

"Yes, I'm hurt!! But, it doesn't mean that it's true!! I'm hurt because you judge me even if you really don't know who is me!! Stop messing with me!! You. Dont. Know. Me!! You don't know me!!!" I shouted and leaved him there. Tulo pa'rin ng tulo ang mga luha ko. Napansin ako ni Manang pero hindi ko siya pinansin.

Lumabas ako ng Mansion at inikot ang buong subdivision. Nahinto ako sa isang park na sobrang luma na. Pumunta ako doon at umupo sa isang bench na nangangalawang na. I think about that happened earlier. How dare him to judge me. I'm not that girl what she thinks. I just cried here hanggang sa mag-gabi na. Naalala ko naihagis ko palabkanina iyong cellphone ko. Aish. Hindi ko tuloy alam kung anong oras na. At... At.. Hindi ko alam kung saan ang daan pabalik sa mansion!

Lumabas ako ng park. Nakita ko ang daming paliko dito. Waaaaah! Saan na ako?! A tear escape in my eyes again. I just sitted in the bench again and cried again. Waaah. Ang bobo mo Xyra, ang tanga mo na din! Gosh! Jinudge ka na nga, naligaw ka pa! How pathetic right?

***

Adrian's POV

11:35 pm na pero wala pa din siya. Ano ba kasing mga pinagsasabi mo kanina, Adrian! Eh! Aish! Nagselos lang kasi ako kanina eh! Nakangiti pa siya habang hawak cellphone niya! Nakakainis! Bukas pa naman na iyong biyahe namin para magbakasyon.

I heard a phone beeped. I looked at my phone pero hindi iyon sa'kin. Inilibot ko ang tingin ko dito sa kuwarto at nakita ko ang cellphone nasa sahig malapit sa may pinto. Kinuha ko ito at nakita ko ang text ni Kae.

"Okay, Just text me if anything bad happen okay?"

Shit! Siya pala iyong ka-text ni Xyra kanina! Balewala lang ang pagseselos ko tapos nasabihan ko pa siya ng masasakit na salita!

Agad akong lumabas sa kuwarto ko at pumunta sa may living room. Nakita ko si Manang na nakaupo sa couch at halatang nag-aalala na kasi hanggang ngayon wala pa din si Xyra.

"Hijo, ano ba kasi napag-awayan niyo? Bakit hindi pa umuuwi si Xyra?" Tanong niya hindi ko siya sinagot at hinilot ko ang sintido ko. Sumasakit ang ulo ko dahil dito.

"Hahanapin ko po siya manang! Balitaan niyo po ako pag-nakauwi na siya dito." Sabi ko at dumeretso na palabas ng bahay. Sumakay ako sa kotse ko para mapabilis. Mukhang alam ko na kung saan siya pumunta.

Maya-maya pa ay biglang bumuhos ang malakas na ulan. Nakarating na din ako dito. Dito sa lumang park ng subdivision. Kinuha ko ang payong at lumabas na ng sasakyan. Hinanap ko siya sa park at may isang babaeng umiiyak na nakaupo sa bench habang nagpapabasa saulan. It's her! Tumakbo ako palapit sa kaniya at pinayungan. Niyakap ko siya ng mahigpit at bumulong.

"I'm sorry, i'm sorry." I whispered to her. I heard her sobbed.

"I-i hate you.." She said at pinaghahampas ako.

"I know, i know. Just let me explain, please." I said to her. Agad niya naman akong hinampas.

"Save your explenation, Asshole!" She said. Hahampasin niya sana ulit akong mapigilan ko ang kamay niya.

"Shh. One word, one kiss. Let me explain." I said kaya tumahimik na siya. I smirked. "Nagselos kasi ako kanina, a-akala ko kasi i-ibang lalaki yung ka-text mo kanina kasi kung maka-ngiti ka wagas. Lalo na nung lalabas ka ng kuwarto, akala ko kasi makikipagkita ka dun sa.. Lalaki mo.. Kaya napagsabihan kita ng masasakit na salita. I'm sorry..." I kissed her forehead. I saw a tear escape in her eyes.

"Jerk! I'm going to get some foods that time! I'm hungry." She said. Lalo lang akong nahiya at nainis sa sarili ko dahil napagsalitaan ko siya ng ganoon.

"Yaaaah! I'm sorry, okay? Sorry." I said and hugged her. Basang-basa siya. Bumitaw ako sa pagkakayakap namin. Hinubad ang jacket ko at ipanatong sa balikat niya.

"Let's go home.."