Chapter Thirty-Six

33.7K 850 344
                                    

Song: All We'd Ever Need- Lady Antebellum

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Song: All We'd Ever Need- Lady Antebellum

Nothing

I went with Charlie and some soldiers to rescue some more people. Ang ibang nasagip namin ay naiiyak pa noong nakita kami. I immediately went to one of the civilians. I examined her and found out that she was pregnant.

"Get her to the tent now. I'll go back to check on her later." Utos ko sa isa sa mga sundalo. Tumango ito at iginiya na ang babae patungo sa tent.

Tinuloy ko naman ang paghahanap sa iba pang natrap na sibilyan. Charlie and I parted ways, too. Kung sa iisang lugar lang kasi kami lagi, there's a posibility na hindi namin makita ang iba pang mga sibilyan na natrap dito. It's better if we have different paths, too.

I used the flashlight that the soldiers provided me a while ago. There's no electricity around this area. Ang sabi kasi noong sundalo sa amin kanina na simula nung nangyari ang gyera ay hindi na talaga bumalik ang kuryente dito.

"Hello?" my voice echoed around the room. "Is anyone in here?"

Hinawi ko ang kurtinang nag-sisilbing pinto sa isang kwarto. I roamed my eyes around. This must be someone's room. I went to the closet to check if someone's there pero wala naman noong binuksan ko ito.

I was about to head out when I heard a sound. It was such a low whisper that I didn't know where it was coming from.

"Hello?" I called out again.

Nagtungo ako papunta sa kama. Inalis ko ang nakabalot na kumot doon at nakita namang walang tao doon. My forehead creased. Saan nanggagaling ang tunog na 'yon?

"Help!" the voice is finally audible now.

Sa tingin ko'y tinapatan ko na ng ilaw ang buong silid ngunit wala naman akong nakita ni isang tao. Maybe I was just hallucinating again. Damn it! This is not the time for that!

Aalis na sana ako nang bigla naman akong nagulat nang may biglang humawak sa paa ko. I jumped and screamed. Mabilis kong tinapat ang ilaw doon at nakita ang duguang kamay na nakakapit sa paa ko.

The one asking for help is under the bed! Agad akong dumapa upang tingnan ang nandoon sa ilalim. Isang matandang lalaki ang sumalubong sa akin. I gasp when I saw that this man was shot! I wasn't hallucinating when I heard a voice! Gosh!

"Hi, I'm a doctor and I'm here to help you." Sabi ko. Inalis niya naman ang pagkakakapit sa paa ko at tinuro ang kanyang sugat sa tiyan.

How did he end up here?

Sinubukan kong hilahin siya palabas ng kama sa abot ng makakakaya ko.

"Sir, can you stand on your feet?" I asked. Agad naman siyang umiling.

"I think I broke my foot a while ago while I was running away." He explained. Tumango naman ako at sinubukang tulungan siyang tumayo.

It wasn't easy helping him dahil hindi naman ako ganoon kalakas. Pero sinubukan ko. Wala akong kasama dito upang tumulong sa akin. The soldiers are still bringing some of the civilians that we found a while ago back to the tent. I only have myself.

Lost in Love (Donovan Series #3)Where stories live. Discover now