Song of The Rebellion

Betrayed

"Aurai." umangat ang isang kilay ko.

"Demigod." aniya.

"So matanong ko lang. Bakit kayo napadpad dito?"

Medyo nawe-weirdohan ako sa kanya dahil hindi matanggal ang ngiti sa kanyang mukha. Para bang permanente nang ganyan ang labi niya.

"May hinahanap kami. Isang oracle na galing sa Asclepeion." hindi na ako nagtangkang magsinungaling dahil alam kong isa sa kapangyarihan nila ang makatuklas ng kasinungalingan.

"Why? You're looking for a titan goddess as well?"

Napatigil ako sa sinabi niya.

"Hindi ah." binigyan ko siya ng tingin na para bang wala akong kaalam-alam sa sinasabi niya. "Nandito lang kami para magpagamot."

Matagal siyang nakasagot. Pinag-aaralan niya pa kasi ang ekspresyon ko para malaman kung nagsisinungaling ba ako o hindi.

Ako naman, parang wala lang.

"Hmm. Okay demigod. Here's my business card. Bumalik kayo dito mamayang gabi. Sa likod ay may guardhouse." ibinigay niya sa'kin ang card. "Give this to the guard."

Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa makalayo na nga siya. Saka ako nakahinga ng maluwag.

PUTA. Akala ko malalaman niyang nagsisinungaling ako. Kinabahan din ako ah.

Kinutuban kasi akong may alam siya kung nasaan yung oracle na yon.

Buti nalang talaga at nasa dugo ko ang pagiging trickster. Kung hindi, eh kanina pa ako pinagpapawisan habang naghihintay na magsalita ang aurai na yon.

Lumapit ako kina Dio.

"Mga bro. Alam ko na kung nasaan ang hinahanap natin."

•••

"Bukas kakausapin natin sila. I'm tired of their act." ani Seht.

Nang makabalik kami sa hotel kanina, nawala na naman yung girls. Gusto sana naming makisabay sa kanilang kumain kaya hinanap namin sila.

Sa totoo lang, tuwang-tuwa ako kasi dahan-dahan nang lumalabas ang totoong kulay ng mga bro ko.

Halimbawa nito ay ang magulong buhok ni Seht dahil napapasabunot siya sa tuwing hindi nagrereply si Thea.

Si Cal, pindot ng pindot para tawagan si Art.

Iba naman yung kay Dio. Tahimik pa rin siya simula nung makarating kami pero halata namang di siya mapakali.

Ayan. LQ pa more!

Pero yung nakakapanibago talaga ay ang mismong leader namin.

Hindi siya nagtetext at hindi rin siya tumatawag.

PERO PUTANGINA. Noong pinag-uusapan namin ang mga babae habang kumakain, nakita ko kung paano naging ginto ang mga mata niya.

Ang aga-aga lang para hanapin niya si Cesia gamit ang mist ano?

Wag mo'kong utuhin tol. WAG SI MASTER CHASE.

Ewan ko nalang.

Tumigil ang mga mata ko sa guardhouse. Inabot ko kaagad sa kanya ang card ng nurse na nakasalubong ko kanina.

"Hmm." tinapat ng guard ang kanyang flashlight sa'min dahilan na mapapikit kami.

Lumabas siya ng guardhouse at pagkaraan ng tatlong segundo, unti-unting nawala ang sahig at napalitan ito ng hagdan pababa.