I'm Stuck With an Arrogant

CHAPTER 39

Maui's POV

Mabilis na nagsipagbagsakan ang mga luha ko pagkalabas na pagkalabas ni Ryner.

It's just so hard for me to let him go. Ayoko siyang umalis. God knows how much I badly wanted to hug him, to be with him. Ayokong iwanan niya ako rito. Gusto ko siyang makasama pero hindi ko kaya dahil habang nakikita ko siya, mas lalo kong nararamdaman ang paninikip ng dibdib ko.

Hindi ako galit sa kanya. Hindi ko siya sinisisi sa lahat, pero naroon ang bigat sa dibdib ko at masama ang loob ko sa kanya.

Bakit pa kasi kailangang umabot kami sa ganito? Bakit kailangang humantong pa ang lahat sa ganito?

Mabilis kong pinahid ang mga luha ko nang bumukas ang pintuan. Iniluwa no'n sina Maxi, Xianny at AJ. I saw pity on their eyes. They look all worried.

I tried to hide the pain and made a big smile on my face pero mabilis akong nilapitan ni AJ at niyakap ng mahigpit. Dahil sa ginawa niya, hindi ko na napigilan ang muling pagbagsak ng mga luha ko. I thought I could hide the pain but I guess I can't. I thought I could make them believe that I am okay but I guess I failed. I thought I could hold back my tears but I already teared up.

It is really hard to pretend that I am okay where in fact, I'm all broken.

"Hindi mo kailangang magpanggap na okay ka. Hindi mo kailangang magkunwaring masaya ka. Just let out all the pain Maui. Kahit ngayon lang, ilabas at ipakita mo ang totoong nararamdaman mo." I let all my tears fell. I let all my emotions out.

AJ's hug became tighter and I cried out loud on his chest. He keeps stroking my hair while my tears continued flowing down my cheeks.

"Iiyak mo lang lahat Maui. Hindi mo kailangang solohin ang sakit na nararamdaman mo." Mas isiniksik ko ang ulo ko sa dibdib ni AJ.

Hinayaan niya akong umiyak sa dibdib niya. Hinayaan niya akong maging panyo ko ang damot niya at hinayaan ko silang makitang mahina ako. Hinayaan ko silang makitang nasasaktan ako.

I am in a deep pain right now at kahit anong pilit kong gawin, hindi ko na kayang itago ang totoong nararamdaman ko.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal umiyak habang yakap-yakap ni AJ. All I wanted is someone whom I can cry on and someone who can understand my situation.

Madaling indahin ang mga sugat na iyong nararamdaman pero mahirap indahin kapag puso mo na ang nasasaktan.

I stayed at the hospital again for three days bago ako tuluyang madischarged. Inalis na rin nila yung benda sa ulo ko at yung cast sa braso ko. Medyo okay na rin naman ang pakiramdam ko aside from the fact na hindi pa okay ang puso ko.

A weak smile formed on my lips.

We are here at Maxi's house. After I was discharged, I told Maxi na rito muna ako tutuloy. Ayoko munang umuwi sa condo ni Ryner.

I will let all this pain passes first. I still need time. I still need space. Palilipasin ko muna lahat. I will talk to him kapag okay na ako. I will talk to him kapag handa na ako.

"Sure kang okay ka lang dito?" Nag-aalalang tanong nila sa akin.