CHAPTER 24

6.9K 195 32
                                    

Maui's POV

Sinubukan akong patahanin ni Ryner pero hindi ko alam kung bakit kailangan niya akong pagtawanan! Napakabait talaga niyang nilalang.

"Umalis ka nga!" Asar kong saad sa kanya.

"Baka condo ko 'to?" Biro pa niya.

"Edi ako na aalis." I started walking away from him but he suddenly grabbed me. Pinitik pa nito ang noo ko. Inis kong kinamot 'yon habang nakatingin ng masama sa kanya. Masakit kaya.

"Biro ko lang. Besides I won't let you leave. Now please stop crying. I hate it when tears are covering your ugly face—argh!" He groaned when I hit his stomach. "I'm just kidding, damn." Daing pa ulit niya.

"Nakakainis ka naman kasi e!" He's supposed to comfort me but he end up teasing me. Tss. Hindi ko tuloy mapigilan ang sarili kong ngumuso at tumingin ng masama sa kanya.

Pero hindi ko maipagkakailang masaya ako ngayon. Hindi rin naman pala masama ang pag-iwas ko sa kanya. Maybe that was just part of me realizing what and who he is to me. Even though I tried to forget him, I can't do it anymore because he's already engraved in my heart. May lugar na talaga siya sa puso ko. Pilit ko lang na kinokontra ang nararamdaman ko.

Meeting Ryner is one of the best things that happened to me. At wala akong pinagsisisihan na siya yung taong nagustuhan ko.

Since the day I confessed to him, I don't know why I feel a little bit awkward every time I am looking at Ryner. Hindi ko lang alam. Just so funny to think na kung kailan umamin na ako sa kanya, tsaka pa ako mahihiya at maiilang. Ang gulo ko talaga!

Ryner opened the door for me. He offered his hand and I don't know kung tatanggapin ko ba 'yun o hindi but in the end I accepted it. If there's a hand I would love to hold onto, it would always be his because with his hands, I feel secured.

"Ry, nakatingin sila sa atin." I whispered to him dahil napapatingin ang mga estudyante sa amin. I hate attentions.

"Just let them for them to know that this girl I'm holding right now is mine." He said while gazing directly in my eyes. He sounds so possessive now, huh? But I couldn't stop myself from smiling as it makes my heart beats so fast.

"Nahihiya nga ako." Halos mawala ang boses ko dahil sa sinabi ko.

"Sus! Nahiya ka pa samantalang nung umamin ka sa akin, wala kang hiya." He teased, showing me his sweet teasing smile. I purposely gripped his fingers habang magkahawak kamay kami. He just laughed from what I did.

"Pupuntahan ko si Axel!" Bwisit siya! Walang hiya rin siya!

"Don't you dare. I won't let go of your hand anyway." He said arrogantly. Hindi nga niya binitawan ang kamay ko at ako naman yung tumawa this time.

I'm Stuck With an ArrogantUnde poveștirile trăiesc. Descoperă acum