My Love From Afar ✓

Chapter 50:Im sorry

Isabella's POV

Hingal na hingal akong nakakapit sa upuan ngayon,Pakiramdam ko kasi Hindi ko na kayang huminga..Nang hihina ang buong sistema ko kasabay ng pag ubo.Halos kapitan ko na lahat ng kaya Kong kapitan dahil hindi ko na kayaaaa...

"Anak naman,Saan ka ba kasi nagpupu punta at nagkaganito ka nanaman?" Nagaalalang tanong ni mama habang kinakabit ang oxygen mask sa mukha ko.Eto nalang kasi anh nagsisilbing kaaagapay ko kapag Hindi ko na kayang huminga lalo na at laging wrong timing ang sakit ko.

Naiiyak ako dahil nahihirapan Ako sa pag hinga..Pinainom na sa akin ni mama yung gamot ko pero,kailangan ko pa din talaga ng oxygen.Basang basa na ako sa pawis.Kaya si mama ay inaasikaso ako..

At halos lahat na ng electric fans sa bahay ay itinutok na sa akin para maginhawaan na din Ako.

"Diba anak,sabi naman ng doctor mo sayo na Hindi pwede ang extreme emotions diba anak?" Pagpapa alala ni mama..

Oo alam ko iyon,pero.Hindi ko naman mapipigilan ang sarili ko na Hindi maging masaya.

Bukas na ng gabi gaganapin ang JS Prom..Hindi ko Alam kung makakaattend pa ba ako o hindi.

Nakaready na kasi ang gagamitin ko,Hiniram ko yung damit Kay mama.Damit nya yun noong College pa,yung kulay itim na backless dress.Tapos yung sandals ko nalang ang gagamitin ko kase hindi din naman mahahalata lalo at gabi naman hehehe.

Medyo kumalma at umayos na ang pag hinga ko,naging normal na sya hindi gaya kanina.

"Anak?,Siguradong pupunta ka pa ba??" Tanong ni mama na mukhang nag aalala pa.

"Opo ma,Sayang naman po yun..once in a lifetime lang po yun" sabi ko at saka nginitian sya.

"Pero anak,Naalala mo ba yung sinabi ng doctor mo na treatment mo..Diba sa makalawa na yun,Pag katapos ata ng JS nyo" sabi ni mama.

Oo naalala ko yunh sinabi nya..Kailangan naming pumunta ng Maynila para doon ipagamot ang sakit ko.

Kahit mahirap mapalayo sa kanila.Kailangan ko ding gawin yun para makasama ko pa sila ng matagal...Kasee ang ganitong sakit ay Kailangan ng agarang lunas.. kasee..

Kamatayan ang labas Neto kapag hindi na monitor..Masakit isipin pero yun ang totoo.

Napahawak ako sa kamay ni mama at tinignan sya.Namumuo na ang mga luha sa mata nya,at nagbabadyang tumulo na.

"Ma,Please...Can you give me one more night?..Please just this night ma.. Please ma..Huli na po ito..Gusto ko lang po Silang makita para makapag paaalam ma" naiiyak na sabi ko..At agad naman nya akong niyakap.

"...Ma gusto ko lang po mag paalam sa Kanya" sabi ko habang patuloy sa pag agos ang luha ko.

"Anak...Diba sabi nga nh doctor.. Hindi pwede sayo ang extreme emotions." Naiiyak na sabi ng mama ko..Alam Kong masakit para sa kanya na nakikita akong naghihirap ng ganito...

"Ma.." Sabi ko at saka kumalas sa yakap at tumingin ng diresto sa kanya.

"...Kahit kailan ma,hindi naging sagabal sa akin o sa puso ko na mahalin yung taong iyon.Pakiramdam ko ma noong naramdaman ko yun..Mas nagkaroon pa ako ng inspirasyon at puwang na..Lalaban ako sa sakit ko ma" naiiyak na sabi ko..

Oo,Kaya gusto ko pang mabuhay..Kasi gusto kong makasama ang taong iyon hanggang sa huling pag bagsak ng hininga ko.Gusto Kong ipadama sa kanya ang lahat ng iyon.Kaseee..He deserve it.

At..Para sa akin..Hindi kaya ng damdamin ko na nakikita ang mga tao sa paligid ko na nalulungkot ng dahil sa akin..Na umiiyak ng dahil sa akin...

Sila ang kahinaan ko,Kaya kapag nakikita ko Silang nalulungkot..Nang hihina din Ako..

Pero kapag nakikita ko Silang masaya at nakaukit sa kanilang mukha ang malalaking ngiting iyon.Pakiramdam ko,Madamiii akong rason para mag patuloy pa sa buhay..

Kayaaa...Sana mapatawad nila ako kung Hindi ko ipapaalam sa kanila ang karamdaman ko..Ayoko na nagaalala sila,ayoko na nalulungkot sila..

Im willing to take the risk,just to see them happy...

Titiisin ko ang lahat basta..hindi lang mawawala ang ngiti sa mukha ng mga taong mahal ko.

"Ma...I'm ready" matapang na sabi ko..Haharapin ko ang lahat ng ito sa abot ng aking makakaya..

Tumulo sa ang mga luha sa mata ko nang hindi inaasahan...

'Guys..Im sorry for leaving you like this'...

©Quinn_Arabells..Thank you for reading!!!