Her Effect | Complete

Chapter 4

به محض این که دست کوچیک لایزا،درحالی که چشم هاش رو میمالوند،روی شونم قرار گرفت نفس حبس شدم رو بیرون دادم.

"من متاسفم،ممنونم که مراقبمی، میرم همون جا که برام درست کردی بخوابم."قبل از رفتن گونم رو بوسید و در حالی که تلو تلو میخورد خودش رو روی بالشتک ها ولو کرد و با صورت توی یکیشون فرو رفت.

من خیلی برای دیدن لایزا صبر کردم،ولی الان که اینجاست حتی نمیتونم بغلش کنم.

صاف روی تخت دراز کشیدم و درحالی که سعی میکردم صدای نفس های لایزا رو بشنوم به سقف زل زدم.

اون خروپف کرد.

...و من راجع به اونایی که صدای تراکتور میدن حرف میزنم،نه خروپف های کیوت کوچولو.

سر جام نشستم و با چشمهای باز توی تاریکی به سمت سایه ی لایزا برگشتم.

"هی لایزا،سردته؟"فقط برای این که مطمئن بشم جاش راحته ازش پرسیدم.

آه محض رضای فاک من روی زمین خوابوندمش معلومه که جاش ناراحته ولی شت-من دیگه اون پرنسی که چندیدن سال پیش لایزا رو دید نیستم.

"اوکی الان برات پتو میارم"با این که میدونستم اون حتی بهم گوش نمیده،ولی پتو رو برداشتم تا روش بندازم.

اون یه پتو روش داشت ولی به هر حال،پتوی من راحت تر و گرم تره.

"اوکی،با این که نمیشنوی ولی شب بخیر"با صدای آروم گفتم و اینبار بدون پتو روی تخت دراز کشیدم تا به صدای آرامش بخش خروپفش گوش کنم.

"هی لایزا"بدنم رو روی بازوم بلند کردم و به سمت لایزا چرخیدم.

"بالشت بیشتری میخوای؟"بدون در نظر گرفتن بالشتک های بدون استفاده ی دورش ازش سوال پرسیدم.

اون بازم خروپف کرد.

"من اونو 'بله' حساب میکنم"تمام بالش های تخت رو برداشتم و دور لایزا،طوری که روی صورتش نره تا خفش کنه و بمیره،جاگذاری کردم.

چند دقیقه سر جام ایستادم و فقط لایزا رو نگاه کردم قبل از این که متوجه بشم چقدر مضخرفه توی تاریکی به کسی زل بزنی.

من رو ادوارد کالن صدا کنید جنده ها!

این بار بدون هیچ پتو و بالشتی روی تخت خوابیدم و به وضعیت مضخرفم فکر کردم.

"هی لایزا"در حالی که با انگشتر هام بازی میکردم،صداش زدم و نشستم تا باز هم بهش نگاه کنم.

"تو تنهایی؟دوست-دوست داری-میخوای یکم پیشت بمونم تا بهتر بشی؟"با امید به این که یهویی از خواب بیدار میشه تا با صدای خش دار و کیوت بعد از خوابش بهم 'بله' بگه،ازش پرسیدم.

ولی تنها چیزی که شنیدم خروپف های سنگینش بود.

"باشه،اگر میخوای بیام پیشت بخوابم خروپف کن"بعد از گفتن این جمله نفسم رو حبس کردم.