“ERIS kung gusto mong umiyak, narito lang kami.”
Ngumiti si Eris kay Chernin. They were at Pink Blossoms. Inabala niya ng lubos ang sarili upang hindi maisip si Shion. Hanggang nagyon ay nasasaktan pa rin siya. When they are on their way to Manila from Pangasinan, walang nangyaring usapan sa kanilang dalawa. Si Renji na ang nagmaneho samantalang si Shion ay buong byaheng tulog lamang sa pinaka-likod ng sasakyan. Ni hindi nga ito tumitingin sa kaniya.
Hanggang sa makarating sila sa Manila, nagpaalam si Shion sa lahat bago bumaba ng sasakyan maliban as kaniya. She was really hurt. Wala siyang magawa kung hindi ang umiyak.
Kung puwede nga lamang niyang i-rewind ang nangyari, sana pinigilan na lamang niya ang sariling mahalin ito upang hindi siya nasasaktan ngayon.
Pilit siyang ngumiti. Ayaw niyang ipakita sa mga kaibigan niya na depressed na siya sa kakaisip kay Shion. “Okay na ako. Ano ba kayo, mabuti pa intindihin niyo na lang ang mga business niyo. See, busy rin ako.” Aniya. Itsine-tsek niya ang mga flower pot na bagong deliver.
“Eris. Kaibigan mo kami. Kahit ngumiti ka pa o tumawa, alam namin na malungkot ka.” Ani Freida.
She sighed. “Pinipilit ko namang maging okay. Wala naman akong magagawa kung ayaw akong kausapin ni Shion.”
“Pero Eris bukas na ang flight niya. Nabanggit sa’min ni Chernin. Mamayang gabi may hang-out sa bar ni Chernin bilang pamamaalam ni Shion. Baka raw kasi hindi na siya makabalik dito sa pinas.” Paliwanang ni Freida.
Para na namang tinusok ang dibdib niya. Hearing those words na aalis na si Shion at hindi na babalik rito? Lalo siyang nasasaktan. Gusto niyang ipagsigawan sa buong mundo na mahal niya si Shion but Shion always refuse him. Wala na itong pakialam sa kaniya. Wala na itong pinakikinggang kahit sino. “Try kong pumunta mamaya.”
“Eris we know that you love him. Why not to fight for him?”
“Sa tingin niyo ba may magagawa ako? Ni hindi niya ko matingnan, kausapin pa kaya? I’ll give him time. Isa pa, kung kami talaga, kami.”
“Ano ba naman iyan Eris. Mahal na mahal ka ni Shion. Mahal mo din siya. Hay!”
“You don’t understand. Hindi ganoon kadali girls. Ayokong ipagpilitan sa kaniya ang sarili ko. Sige na. May aayusin pa ako sa loob. Maiwan ko na kayo.”
Hindi na niya kayang maging malakas sa harap ng mga kaibigan kaya iniwan niya ang mga ito sa opisina niya. Pagkalabas niya roon ay dumiretso siya sa comfort room saka roon inilabas ang sakit na pilit tinatago.
Hindi niya maiwasang magbalik tanaw. She remember the time they were happy eating at the mall, the time when he smiled at her, the moment when he always teasing her. At ang hindi niya malimutan? The kisses between them.
~
“SHION, dapat bumalik ka rito sa pinas. Para makapag-bonding ulit tayo ‘bro!”
Napatingin lamang si Eris kay Renji habang sinasabi iyon. Sa loob-loob niya, sana bumalik siya at manatili na roon kasama siya.
