Clash Of The Gangsters:Stanford University

[Chapter:5] (The Parents)

A/N:Sorry sa delay nawalan kasi ako ng net at hindi na save ang ibang parte nito kaya ngayon lang na ayos anyways eto na ang update happy reading~❤

**

Venice's Pov

Tahimik lang kaming habang hinihintay ang magulang ni Airah. Hindi ko ipagikakaila kinakabahan ako sa pwedeng maging sabihin ng magulan ni Airah. Masyadong protective ang mga ito, naiintindihan ko naman kung bakit. Wala namang magulang ang gugustuhin mangyari ito sa kanilang mga anak.

Nagulat nalang kaming dalawa ni Andrea ng may malakas na nagbukas ng pintuan ng kwarto ni Airah. Makikita sa kanilang mga mata ang halo halong emosyon pag-aalala sa kanilang anak at disappointment na para sa akin.

Nangako kasi akong proprotektahan ko si Airah kahit anong mang-yari. Ito ang kasunduan namin ng mga magulang ni Airah bago sumali ang anak nila sa aming grupo. Ngunit nabigo ko ito.

Agad namang lumapit si tita Ailene kasama si tito Justine sa kama ni Airah na hindi parin nagigising hanggang ngayon.

Iyak ng iyak si tita na kinadudurog ng puso ko. Dahil lalo ako na gui-guilty at lalo kong sinisisi ang sarili ko sa nakikita ko. Mabilis akong nag-iwas ng tingin sa kanila. Dahil baka madala rin ako ng emosyon ko.

"Wag mong sisihin ang sarili mo, Venice. This is not your fault. Not all the times you can protect her." bulong ni Andrea sakin na medyo nag pa gaan sa nag sisikip na dib-dib ko. Ngumiti ako sa kanya at tumango, pero mabilis ding nawala ang ngiti ko ng mag salita si tito Justine.

"Venice, I'm disappointed..." sabi nito kaya lalong nanikip ang dib-dib ko. "... but thank you." dugtong nito na kinagulat ko hindi ko ito inaasahan. Kala bubungangaan ako nito at papakiusapan akong alisin na si Airah sa grupo.

Napaangat ako ng tingin sa kanila. "Saan ho kayo nag papasalamat? Napahamak ang anak ninyo dahil sa akin at di ko natupad ang kasunduan natin." taka kong tanong.

Ngumiti naman si tito. "Salamat dahil kundi hindi sayo baka natuluyan na si Airah. Pero di mapapagakila sa akin na disappointed ako. Dahil nabigo mo ang ating kasunduan na pinanghahawakan naming mag asawa."

Yumuko naman ako sa kanilang harapan. "I'm sorry. Kung parurusahan ninyo ko, bukas loob ko itong tatanggapin. Para ho kay Airah." sinserong usal ko.

"Hija, wala kang kailangang gawin. Ito ang nag papasaya sa aming anak. Lalo na kayong mga totoong kaibigan niya na hindi siya iniwan kahit buhay man ang kapalit. Madalang nalang ang ganung pagkakaibigan sa mundo, hija. Kahanga hanga ang katibayan ng inyong pagkakaibigan." sabi naman ni tita Ailen. Napangiti naman ako sa mga sinabi nito.

Nag-angat muli ako ng tingin sa kanila. "Alam ninyo ho ang nangyari?" takhang tanong ko. Ang buong akala ko ay wala silang alam at mag papaliwanag pa kami ni Andrea.

Tumango naman si tito. "We know everything, detail by detail." naka ngiting sabi ni tito.

"How, though?" nag tatakang tanong ni Andrea. Natawa naman si tito Justine na kina-noot ng noo ko.

"Para saan pa ang kapang yarihan namin kung hindi namin gagamitin diba?" nakangisi nitong sabi habang nag tataas baba ang kilay.

Umayos na naman ako. "Sino ho nag sabi sainyo?" tanong ko.

"From Kaizer's friend. Maximus Reign  Laurent." sagot ni tito. Napatango nalang ako. Ilang minuto lang kami nag stay dun at nag pa-alam na sa mag asawa. Uuwi muna ako para mag pahinga, sumunod naman si Andrea sa akin sa labas.

"Pakilemero talaga yung lalaking yun." unang katagang lumabas sa aking labi.

"Wala tayong magagawa profession na niya ata yun." natatawang sabi ni Andrea. Nagulat naman kami ng may tatlong lalaking sumulpot sa harap namin. Speaking of the devils. Lalagpasan na sana namin sila ng mag salita ang kanilang lider.

"You're not even gonna welcome us?" tanong nito, nang-aasar.

Hinarap ko naman ito. "I don't entertain, assholes." nakangising usal ko. Rinig ko naman ang tawa ni Kaizer.

"Venice-1, Max-0." natatawa nitong sabi. Siniko naman siya ng katabing si Max.

"Kung wala kayong importanteng sasabihin. . ." I trailed off. ". . .aalis nalang kami, sinasayang niyo lang ang oras naminm" dagdag ko at lalagpasan na sana uli sila ng hawakan ako ni Max sa braso.

"What now?" naiiritang tanong ko. Inilapit naman nito ang mukha niya na ikinagulat ko. What the hell is he thinking?

Pag may tumulak sakin ngayon. Siguradong mag lalapat ang labi namin and that would be a nightmare for me.

"Did you like what I did?" bulong nito sa tenga ko, bahagya akong nakiliti sa ginawa niya. What even am I saying?

"Talk, Lopez." mahina pa nitong bulong. Nginisian ako nito ng di ako makapagsalita at nilayo na ang kanyang mukhang. Natauhan naman ako at agad siyang sinapak sa mukha. Natumba naman ito sa solid na suntok ko.

"Don't ever do that again. You asshole." seryosong usal ko. Nakakuha naman kami ng atensyon sa ibang tao rito sa ospital. Dahil sa eskandalong nangyari. Wala lang nag lalakas loob makisawsaw dahil baka mawalan sila ng trabaho ng wala sa oras.

Tinignan naman ako nito ng may mapangasar na ngiti. "Didn't you like it, though? You can't even utter a word earlier."

"Never in my life I would like what you did." inis na usal ko at sinapak uli siya kahit nasa sahig pato. Ilang beses ko pa siya pinag susuntok at nang makuntento ako ay tatayo na sana ako ng higitin niya ako pabalik. Napasubsob naman ako sa kanya dahil sa biglaang pag higit niya.

Kinunotan ko siya ng noo at malakas na inaalis ang pag ka-hawak niya sa aking braso. Nakangisi pa ito kahit bugbog sarado na ang mukha. Nawala lang atensyon niya sa akin ng sumigaw si Kaizer.

"Hokage! Tsansing masyado! Ayaw nalang kumuha ng kwarto eh!" natatawang pangaasar nito. Napatayo naman ako agad at pinagpagan ang aking sarili. That was embarrassing.

"What did you just said?" blankong tanong nito sa kaibigan. Dinilaan lang siya ni Kaizer at nag simula mag tatakbo palayo. Inis naman siyang hinabol ng unggoy.

Napabaling ako sa dalawa na tahimik lang nakamasid. "Bagay kayo." pangaasar ko ng di ako mabuntunan ng pangtutukso ni Andrea. Para narin mawala ang kahihiyan na nangyari kanina.

"Shut up." sabay pa na sabi ng dalawa.

"Unfortunately it's forbidden. Dahil sa kasunduang pinirmahan namin nang inyong lider." iiling iling kong usal.

Napairap naman si Andrea. "As if we would be together. Over my gorgeous body, Venice, never." nandidiring sabi pa nito. Napatingin naman ako sa katabi niya na nag susuka-sukahan.

Tinignan naman siya ng nandidiri ni Jayce. "You're unbelievable disgusting. I never thought you could say those words."

"Why isn't it true though?" agad naman umiling si Jayce.

"For you it's not true. But do you think I care? You're just nothing to me, your not even a friend or someone close to me." pagkasabi niya nun ay siyang paalam nito sa akin at alis.

"Aalis narin ako. Wag mong masyadong dibdibin ang sinabi ni Andrea masasaktan ka lang." pangaasar ko pa at iniwan na siya roon. Bahala na siya sa dalawang isip bata niyang kaibigan. Siguro babalik nalang ako mamaya o bukas para bantayan si Airah.

**

|Edited • Revised| \(^0^)/