Wattys 2019 Kazananı 💀🏆
Gerçek sevgiyi tadamamış bir insana bahşedeceğiniz ufacık bir tebessümle ona istediğinizi yaptırır, ondan ne isterseniz alabilirdiniz.
Yine de madem bir şeylerin değişme ihtimalinin olabildiği bir rüyadaydı, o halde mutlu b...
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
"Günaydın annecim!"
Kızının sevgi dolu yumuşacık sesini duyuyor ama cevap veremiyordu.
"Annecim?"
Bir ileri bir geri sallanmaya hala devam ediyordu. Beyni bunu durdurmayı deli gibi istese de vücudunu kontrolü altına alamıyordu.
"Annecim iyi misin?"
Onu korkuttuğunun bile son derece farkında olan beyni, hala hareketlerinin kontrolünü ele geçirememişti.
Küçük kız derinlerden gelen bir telefon sesi duyduğunda hemen salona koşup annesinin telefonunu yastıkların arasında buldu. Ekranda en sevdiği arkadaşının annesi, Esra teyzesinin fotoğrafını gördüğünde sevinçle açtı telefonu. Okumayı henüz öğrenememişti ama günümüzdeki birçok çocuk gibi o da anne ve babasının akıllı telefonlarının kurdu olmuştu.
"Esra teyze, annem benimle konuşmuyor, hasta gibi. Babam da yok."
Esra telaşlanmıştı ama bunu Zeynep'e hissettirmeyi istemezdi.
"Telefonu annenin yanına götürür müsün tatlım? Bir de ben konuşayım. Belki sana şaka yapıyordur."
"Tamam."
Zeynep, telefonu annesinin yanına götürdüğünde annesini hala aynı durumda gördü.
"Annecim bak, Esra teyzem arıyor." Annesi yine tepki vermemişti.
Kendisine küstüğünü düşünen küçük kız konuşurken sesi titremiş, ağlamak üzereydi.
"Annem benimle konuşmak istemiyor."
Duyduğu cümleyle daha da panikleyen Esra, hemen Zeynep'i sakinleştirmeye çalıştı.
"Güzelim, belki de beni kandırıyordur. Ben çok yakınım oraya, geliyorum. Sen kapıyı açmayı biliyor musun bakalım?"
"Evet, annem öğretti."
"Kim o diye sormayı sakın unutma tamam mı?"
"Biliyorum, unutmam."
"Hemen geliyorum güzelim, korkma." Esra telefonu kapatıp gaza yüklendi ve arabasını hızla tek dostunun evine doğru sürdü.
Zeynep evde Esra teyzesinin gelmesini beklerken, kapı çaldığında hemen bakabilmek için otomatiğin önüne taburesini getirmişti. Hem annesine yaklaşmaya korkuyor hem de onu yalnız bırakmak istemiyordu. Odanın kapısına yaslanıp annesini izlemeye başladı. Küçük bir an göz göze geldiklerinde annesine sevgiyle gülümsedi ama karşılığını alamadı. Bu esnada çalan kapıya hevesle koşan Zeynep, taburenin üstüne çıkıp düğmeye bastı.
"Kim o?"
"Geldim kızım, aç kapıyı," dedi Esra telaşla.
Annesi tembihlemişti. Gelen kişi mutlaka adını söylemeliydi.
