Basit bir sandviç ile hayata tutundurmak istedim. Kendi hayatımı alt üst edeceğimi bilmiyordum.
(Bir adet Byun Baekhyun, çok adet güzel üye, EXO isimli müthiş bir insan topluluğu ve hesap edilemeyecek bir hikaye içerir.)
Sabah saatlerinde Kore'ye ulaşmış ve yorgun bir şekilde uçaktan inmiştim. Doğruca babamın evine gittim. Zili çaldığımda kapıyı çalışan açtı ve babamın mutfakta kahvaltı yaptığını söyledi. Sessizce yanına yaklaşarak boynuna sarıldım. Beni gördüğüne fazlasıyla sevinmişti. Bunu gülünce gözlerinin kenarında oluşan çizgilerden anlayabiliyordum. Ayağa kalktı ve o da bana sarıldı. Özlemişti. Ben ise onu daha çok özlemiştim. Böyle bir insanın beni kızı yerine koyması hayatımda sahip olabileceğim en güzel şanstı. Birlikte kahvaltı ettik ve o hastaneye gitmek için evden çıktı. Ben ise evime gidecek halim olmadığı için burada kalmış uyumak için odama çıkmıştım. Bu odada uyumayalı çok olmuştu. İçimi kaplayan aile evi huzuruyla uyumak için yatağa yattım. Yorganı kafama kadar çektiğim anda telefonum çalmaya başlamıştı. Tekrar yataktan çıkamayacak kadar yorgundum. Bu yüzden cevaplamadan uyumaya çalışmaya devam ettim.
Baekhyun bir yandan araba kullanıyor bir yandan da söyleniyordu:"Ahhh... Bu kız ne zaman aramalarımı açmaya başlayacak."
Chanyeol dün gece onda kalmış ve şimdi birlikte şirkete gidiyorlardı. Baekhyun uyandığından beri Eslem'i arıyor ama bir türlü yanıt alamıyordu. Chanyeol, Baekhyun'u sakinleştirmek istercesine lafa girdi: "Ya oğlum kız sana dönüyorum bekle demedi ki. Sen nereden çıkarıyorsun şu an dönmüş olduğunu. Hem dönmüş olsa bile ancak varmıştır. Şimdi de uyuyordur. Bırak dinlensin. Telefon sapığı gibi dakka başı ne diye arıyorsun."
"Ararım Chanyeol. Ararım. Açana kadar da arayacağım. Benim artık onun sesini duymam gerekiyor. Hem ne diye bizden birini değil de Donghyun'u aradı ki? Hayır anlamıyorum ne tür bir yakınlıkları var bu kadar? Ne ara bu kadar yakınlaştılar?"
"Saçma çıkarımlarda bulunmada üstüne yok Baek. Hele ki sinirliyken. Dongiye ablalık yaptığının farkında olmayan yok şirkette. Bi sen böyle yaklaşmayı başarıyorsun onlara."
"Ben anlamam abi. Madem bizim doktorumuz gelsin yanı başımızda dursun. Ne o öyle habersiz yurt dışına gitmeler?"
"Yaa! Daha kızın neden gittiğini bile bilmiyoruz. Hayır, dönüp dönmediğini bile bilmiyoruz. Sakın dönünce terslenme ona. Kanka falan dinlemem alırım ayağımın altına."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Baekhyun, Chanyeol'e cevap vermek yerine tekrar telefonunu eline aldı. Tam Eslem'i arayacaktı ki bu sefer Chanyeol telefonu elinden kaptı ve gözünü yoldan ayırmamasını söyledi. Baekhyun bir an önce şirketteki işini halledip akşama Eslem'in evine gidecekti. Dönmüş olmalıydı. Ne de olsa onu özleyen bir adet Byun Baekhyun vardı. O mesajına cevap olarak dönmüş olmalıydı.
Eslem uzun bir uykudan sonra artık uyanmış ve kendini dinlenmiş hissediyordu. Kahvaltıda yol yorgunu olduğu için çok bir şey yiyememiş ve acıkmıştı. Uykulu gözlerle mutfağa indi. Gelen kokulara bakılırsa babası gitmeden önce çalışana en sevdiği yemekleri yapmasını tembihlemiş olmalıydı. Sırıtarak mutfağa girdi ve çalışan ablayı selamladı. Evdeki çalışanlara abla abi demeyi tercih eder resmiyetten çok hoşlanmazdı. Bu yüzden çalışanlar da onu severdi. "Ellerine sağlık abla. Afiyetle yiyeceğim." dedi ve hemen yemeğin başına oturdu. Burada pişen yemekleri özlemişti.
