Hopeless

~Κεφάλαιο 1~

   Ξύπνησα από τον εκνευριστικό ήχο του ξυπνητηριού. Με αργές τεμπέλικες κινήσεις το έκλεισα,καθώς δεν είχα διάθεση να σηκωθώ.Για τον λόγο αυτό ξάπλωσα στο κρεβάτι και άρχισα να χαζεύω το ταβάνι του δωματίου.
Γενικότερα δεν είχα λόγο να σηκωθώ,βασικά δεν είχα λόγο να ξυπνήσω. Πολλές φορές σκεφτόμουν ότι ο ύπνος είναι το καλύτερο πράγμα στην ζωή του ανθρώπου.Όχι μόνο επειδή ξεκουράζεσαι αλλά δεν είσαι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα.
   Με έναν ανεσταναγμό σηκώθηκα καθώς θα αργούσα στη σχολή. Ένα ρίγος με διαπέρασε όταν οι γυμνές μου πατούσες ήρθαν  σε επαφή με το κρύο πάτωμα. Έσυρα το πόδια μου μέχρι το μπάνιο. Η πρώτη μου κίνηση ήταν να κοιτάξω το είδωλο μου στον καθρέφτη. Τα μάτια μου ήταν ακόμα πρησμένα και οι μαύροι κύκλοι πιο έντονοι από χθες.Με αφορμή  τη χθεσινή μέρα ξεδιπλώθηκαν στο μυαλό μου αναμνήσεις έντονα χαραγμένες,αναμνήσεις που νόμιζα ότι είχα θάψει μαζί με τον παλιό μου ευατό,αλλά έκανα λάθος. Όταν μια πληγή ανοίγει,δεν ξανακλείνει. Τον Πόνο που ένοιωσα αυτή την μέρα με στοιχείωνει εδώ και τρία χρόνια.Έβρεξα το πρόσωπο μου για να εμποδίσω την είσοδο δακρύων από τα μάτια μου.
   Σίγουρα θα αναρωτίοσαστε πώς έφτασα σε αυτή την κατάσταση. Λοιπόν το όνομα μου είναι Ναυσικά και είμαι είκοσι χρονών.Πριν λίγα χρόνια έζησα κάτι που μου άλλαξε ριζικα την ζωή φέρνοντας με σε αυτή την κατάσταση.

ΑΘΗΝΑ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

  Τα  μάτια του καρφώνουν τα δικά μου. Είμαστε σε απόσταση αναπνοής σε σημείο να νοιώθω την ανάσα του να χτυπάει το πρόσωπο μου. Το χέρι του κατέληξε να χαιδεύει τον λαιμό,αυτόματα τον πλησίασα πιο πολύ.Χωρίς να το καταλάβω τα χείλη μου ενώθηκαν με τα δικά του. Ένοιωθα τις πεταλούδες να χορεύουν στο στομάχι μου και το μυαλό είχε σταματήσει. Η γλώσσα του άρχησε να εξερευνάει το στόμα μου. Εγώ τον άφησα κάθως κρατούσα πιο σφιχτά τα γεροδεμένα μπράτσα του.
   Δεν ξέρω για πόση ώρα κράτησε το φιλί μας,αλλά θα ήθελα να με φιλάει για ώρες χωρίς να με ενοχλεί. Με κοίταξε με ένα χαμόγελο ικανοποίησης και ένοιωσα τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν.Ξαφνικά το βλέμμα του σοβάρεψε και με τα χέρια του άρχησε να με σκουντάει.
《Ναυσικά γη καλεί!Ο Τζον Σνοου είναι έξω απο το φροντηστήριο για να σε παντρευτεί》τον άκουσα να μου λέει και πετάχτηκα.
  Οι είκονες άρχησαν να ξεθωριάζουν και να αλλάζουν μορφή. Αυτό που αντίκρισα ήταν το θρανίο,την κολλητή μου την Ελευθερία να γελάει και τον καθηγητή της φυσικής να με κοιτάει με αυστηρό βλέμμα.
   《Δεσποινίς μου είστε πολύ τυχερή,που στα φροντηστήρια δεν υπάρχουν οι ωριαίες αποβολές.》άρχισε να γαβγίζει θυμωμένα.
《Και αν ψηφισθεί νόμος για αυτό  για την Ναυσικά θα το κάνουν!》με κοροίδεψε ο Σωτήρης και όλη η τάξη ξέσπασε σε γέλια.
《Μακάρι να γίνει τότε για να βλέπω όσο το δυνατόν λιγότερο γίνεται》απόντησα και ένα γέλιο μου ξέφυγε στην τελευταία λέξη.Βασικά δεν γέλασα για να φανώ γλυκούλα ή κάτι παρόμοιο,απλώς τον Σωτήρη θέλω να τον βλέπω κάθε μέρα. Από ότι καταλάβατε είναι το αγόρι που μου αρέσει απο την αρχή της χρονιάς.
   Όσον αφορά την εξωτερική του εμφάνιση είναι το πιο ωραίο αγόρι που έχω συναντήσει. Είναι ψηλός και μελαμψός. Τα μαλλία του καστανά και τα μάτια του πράσινα.Στο πρόσωπο του σχηματίζονται γωνίες και τα λακάκια του φαίνονται έντονα κάθε φορά που χαμογελάει. Όσον αφορά το σώμα του δεν έχει κοιλιακούς ή κάτι που να δείχνει ότι ασχολείται με την γυμναστική.
   Όταν το μάθημα τελείωσε έφυγα σχεδόν τρέχοντας. Ανυπομονώ για το σημερινό βράδυ. Οι γονείς μου θα με περιμένουν έξω απο το φροντηστήριο για να συναντήσουμε κάποιος οικογενειακούς φίλους.
《Γεια!》λέω με απαλή φωνή ενώ κλείνω με δύναμη την πόρτα του αμαξιού.
《Πώς πήγε το μάθημα;》με  ρώτησε ο μπαμπάς ενώ ταυτόχρονα οδηγούσε
《Μια χαρά》απάντησα αδιάφορα και άρχισα να χαζεύω έξω από το τζάμι.
《Ελπίζω να μην σε πήρε πάλι  ο ύπνος στην τάξη》ρώτησε η μαμά προσπαθώντας να πνίξει το γέλιο της.
《Φυσικά και ΟΧΙ》λέω σχεδόν φωνάζοντας ένω έφερα στην μνήμη μου το σημερινί μάθημα.
《Έλεος ρε συ Ιωάννα,αμέσως την πήρες απο τα μούτρα!》με υποστήριζε ο μπαμπάς για ακόμα μια φορά.
《Ναι μπαμπά μου έχεις δίκιο》συμφώνησα αμέσως χαρίζοντας την φωνή μου έναν γλυκό τόνο.
《Πατέρας και κόρη συνωμότησαν εναντίον μου》διαπίστωσε η μάνα μου στραβώνοντας το στόμα της.《καθόλου δίκαιο》συμπλήρωσε μουρμουρίζοντας στη συνέχεια δήθεν ενοχλημένα και αρχίσαμε όλοι να γελάμε ενώ ταυτόχρονα ο μπαμπάς τύλιξε το ένα του χέρι γύρω από την μέση της.
  Έπειτα οι επόμενες στιγμές είναι ξεθωριασμένες. Δεν συνηδητοποίησα πώς έγινε. Το κορνάρισμα ενός αυτοκινήτου μας επανέφερε στην πραγματικότητα. Ο μπαμπάς όταν κατάλαβε τι έγινε ήταν ήδη αργά για να αντιδράσει. Το αμάξι μας έιχε ήδη συγκρουστεί με το όχημα.

Γειά σας!Αυτό είναι το πρώτο κεφάλαιο της νέας μου ιστορίας.
Τι πιστευέτε ότι θα γίνει στο επόμενο παρτ;
Το ατύχημα αυτό θα κοστίσει ζωές;
Και αν ναι πώς θα επηρεαστεί η Ναυσικα;
Όλες αυτές οι απορίες θα απαντηθούν στο επόμενο κεφάλαιοο
Ελπίζω να σας άρεσε!

Πολλά φιλάκιααα!😚😛

                                              Αριάδνη