Chasing Mr. Romantic Ballader

Chasing MRB-Twenty

Nakatanggap ako ng text galing kay Zelle. Hindi ko alam kung anong plano niya ang sabi niya sa akin na pupunta siya dito sa school to surprise Ford. Hindi ko man lang nabigyan ng regalo pero baka mamaya nalang after class. Panay sulyap ako sa dinaraanan ko papunta akong second floor for my last subject.

Fr: Zelle

After Class puntahan mo ako sa parking lot ng school niyo.

To: Zelle

Ano ba ang plano mo?

Agad naman itong nagreply sa akin.

Nakaready na lahat pati si Sage alam niya na inluding his Teammates and you should be there of course you will sing his favorite song

Ang ngiti sa aking labi ay nawala dahil sa sinabi niya. I was ten since I sang his favorite song. Nahihiya kasi akong kumanta. Even Mel doens't know about this. Two years na kaming mag bestfriend pero marami pa siyang di alam sa akin kahit ako di ko rin siya ganoon ka kilala.

No way! Zelle naman eh bakit kakanta pa?

Fr: Zelle

Yes way! Hahaha gawin mo nalang girl kasi siguradong masusurprisa yun puro nalang kasi sa bahay sa school naman para bongga!

Napangiwi nalang ako. Bwisit! Bakit kakanta pa? Eh ayaw ko ngang kumanta. I was ten since Ford asked me to sing and he's two year older than me. So he's twenty today. Pero gagawin ko nalang kasi birthday niya naman.

Fine! See you later.

Ibinalik ko ang cellphone aking bulsa at napahawak sa aking backpack habang ngalalakad. Pahina ng pahina ang paglalakad ko dahil palapit ako ng palapit ako sa gawi ni David na nakasandal sa pader at panay tingin ito sa relos niya.

Napalunok ako at napahigpit ang pagkapit sa backpack ko. Dammit He's cool!. Ito na naman nagwawala na naman ang puso ko. Taksil naman kasi itong puso ko. I want to forget him but my heart keep chanting his name. Putek! Kailangan ko siyang lampasan.

Clea you  can do it! Just ignore him. Panay buntong hininga ko. Nanginginig ang tuhod ko habang palapit ng palapit sa kanya.

Holy cow! Bakit ba kasi sa tabi pa ng pintuan ito nakatayo. Letcheng puso tumigil kana kakasigaw. Ugh! I want to erase him! Erase him forever! But I couldn't help myself to stare his feature. He's perfect feature. He can easily catch attention but nevermind. Oh gosh!

"Clea"

Napatigil ako sa tapat ng pinto. Ewan ko lang siya ba yung tumawag sa akin o sino?. What the fudge? Hindi naman ata multo yun. Napailing iling ako. Hindi siya yun. Yeah right guni guni ko lang yun.

"Clea Ortiza"

Napasinghap ako dahil sa narinig ko. His baritone voice I can't forget his voice. Siya nga ang tumawag sa akin. Panay mura ko sa aking isipan. Hindi ako makapaniwala na tinawag ako ni David.

Huminga ako ng malalim at lumingon sa kanya. Relax Clea diba kakalimutan mo na siya diba. Putek! I can't help it he's so gorgeous for heavens sake.

"H-huh?" nagkadautal ako sa pagsasalita. Hindi ko nga magawang habaan ang sagot ko.

He smiled and grabbed my right arm. Napasinghap ako dahil sa ginawa niya. Ilang dangkal lang pagitan naming dalawa. Hindi ko nga magawang igalaw ang kamay ko. Para akong na kuryente sa loob.

"You already stop?" tanong niya.

My heart pounding loudly and I am speechless. Gusto kong hilahin ang kamay ko pero di magawa. Sinalubong ko ang tingin niya at napalunok.

"Yes"

Sumilay ang ngiti niya na parang nagustuhan niya ang ginawa kong pagtigil. May kirot akong naramdaman. Marahil nga di niya talaga ako gusto kaya masaya na siyang walang bubuntot buntot sa kanyang asungot like me.

"What now? Pweding bitawan mo ang kamay ko?" tinaasan ko siya ng kilay. Ayukong hawakan niya ako gustuhin ko man pero hindi naman niya ako gusto. Para ano pat hahawakan niya ako.

Sa halip na sagutin niya ako, hinila niya ako papasok sa room. Nanlaki ang mata ko sa ginawa niya. Mukhang nagulat din ang kaklase ko dahil magkasama kami ni David na pumasok tapos ang kanang kamay niya nasa kapulsuhan ko.

Pilit kong hinihila ang kamay ko pero humigpit ang pagkahawak nito. Sinulyapan ko si Mel pero nagulat nalang ako ang lapad ng ngiti nito sa kanya. Naguguluhan talaga ako sa mga nangyayari.

"Sit" utos niya.

Tumingin ako sa upuan ko diba dapat si Mel ang katabi ko?. Tumingin ako kay Mel pero kumindat lang ito sa kanya. What the hell is going on?. Walang imik akong umupo. Tapos umupo naman siya tabi ko.

"David si Mel dito" bulong ko.

"I don't care gusto kong katabi kita"

Napakurap ako ng ilang beses. Hindi ko maiwasang mamangha sa sagot niya. No way! David what is wrong with you. Hindi naman siya ganito dati. Halos nga di niya ako imikan at hindi niya pa ako nagawang pansinin.

"Bakit bigla mo nalang akong pinansin?" di ko maiwasang tanungin. Hindi ako nakatingin sa kanya. Nasa arm chair ako nakatingin.

"Dahil gusto ko" tugon niya.

Napatawa ko ng pagak. Ganon pala yun? Kung gusto niya akong pansinin gagawin niya kung hindi naman hindi talaga. Ano ako tanga? Bakit yung iba pinapansin niya lagi. Sa bagay naging tanga at desperada na ako dati. What do you expect right?

"I don't want your attention David. I decided to stop and avoid myself of getting hurt again"

Hindi  na ako magpakatanga pa.