foreplay.

035

"unnie!" napalingon ako kung saan nanggaling yung boses.

nabigla ako nang makita ko si rosé. mabilis na tumatakbo papunta sa akin.

paano? paano niya nalaman na nandito ako? bakit siya andito?

"ano ba nangyari sa'yo, unnie?! bakit di ka pumasok?" tanong niya tsaka umupo sa katabi kong swing.

i bit my lower lip. umiwas ako ng tingin, i tried hiding my face.

"wala. medyo masama lang ang pakirandam ko." sabi ko sa kaniya, which is totoo din naman. suddenly, feeling ko lalagnatin ako.

"eh bakit ka andito? edi sana nandun ka sa bahay at nagpapahinga! tara ihatid na kita." sabi niya sabay tayo. kaagad akong napailing.

"okay lang, ano ka ba?" pilit akong ngumiti kahit na hindi naman ako masaya.

shit lang diba?

hindi ko nga alam ang totoong rason kung bakit ako malungkot.

bakit nga ba? bakit ba umiyak parin ako kahit na alam ko namang buhay siya?

"omg! umiyak ka ba? ano nangyari sa ilong at mata mo? hala! what happened to you? bakit ka umiyak?" sabi niya habang nakatayo sa harapan ko. sobrang nag-aalala.

umiling ako. hindi niya dapat malaman na umiyak ako.

kasi kahit ako, hindi ko matanggap na iniyakan ko ang kagaya niya. ang tanga tanga ko lang.

"ano ka ba? medyo nilalagnat lang ako kaya ganyan." hindi man lang ako makatingin sa mga mata niya.

"bakit ka nga pala andito?" i tried to change the topic. umupo siya sa harapan ko para maging magkalevel na ang mukha namin.

"of course, i'm worried! sabi kasi ni jisoo unnie, hindi ka daw pumasok kanina. lahat kami nag-aalala para sa'yo." she sweetly said.

this time, napangiti na ako. yung totoo.

sinong hindi ngingiti kung siya ang kaharap mo?

"hindi na kailangan. i'm all good." i smiled even wider. napangiti din siya habang hawak niya ang kamay ko.

pero nawala din ang ngiti niya at napalitan ng lungkot.

"tell me, bakit ka umiyak? dahil ba kay taehyung?" tanong niya na nagpabigla talaga sa akin.

kumabog kaagad ang dibdib ko nang marinig ko ang pangalan niya. marahil ay dahil sa kaba.

ano pa nga ba ang ibang dahilan?

"r-rosé..."

"don't worry unnie, i can understand." sabi niya. i bit my lower lip.

"i don't know, chae. i thought my brother did something to him." sabi ko sa kaniya, i have to admit that i'm really worried.

duh, iniyakan ko pa nga diba?

because i thought my badass brother killed him!

pero hindi naman pala.

"that's it?" tanong niya. umiling ako.

i sighed, should i really tell her?

"i saw him with a girl. parang ka-age lang namin. dun sa bahay nila."

parang hanggang ngayon, naririnig ko parin ang malakas nilang tawanan. and something inside of me feels different.

ano ba talagang nangyayari sa akin?

am i okay?

seryosong nakatingin sa akin si rosé nang bigla siyang magsalita.

and i didn't expect that.

"do you like him?"

gusto ko nga ba siya?