foreplay.

031

"the number you have dialed is out of coverage area."

napamura na lang ako nang parehas kong hindi macontact si kuya at si taehyung.

nakasakay na ako ngayon sa taxi papunta sa bahay ni taehyung, hindi ko alam kung ano ang aabutan ko dun. hindi ko alam kung ano ang mangyayari.

kung makikita ko pa siyang buhay o baka nailibing na siyang buhay ng tangina kong kapatid.

halos mangiyak ngiyak na ako habang nakasakay sa taxi, na kahit ang driver ay nagaalala na sa itsura ko.

"manong pakibilisan po." sabi ko sa kaniya habang pilit na tinatawagan si taehyung. pero wala parin, hindi parin niya sinasagot. hindi ko siya macontact.

nang makarating ako sa tapat ng gate nila taehyung, naglakas loob na kaagad ako na mag doorbell.

sana nandito siya, nalate lang siya ng gising. nalate lang siya ng pasok. okay lang siya. buhay pa.

"please open the door." bulong ko habang paulit ulit na pinipindot ang door bell nila.

pero mukhang walang katao tao sa loob. parang aso lang yata ang meroon.

nakakakaba lang. lalo akong pinagpapawisan.

i bit my lower lip.

bakit walang tao? kahit parents lang niya? kahit yaya nila? bakit?

hindi kaya...

lahat sila? lahat sila nagawang ganunin ng tanginang kapatid ko?!

omg no.

pilit kong tinawagan si taehyung pero wala parin, ang saya lang kausap nung babaeng nasa intercom na puro the number you have dialed ang tanging alam sabihin. kung sagutin niya kaya ang tanong ko kung okay pa ang may ari nung number na yon?!

kahit napakainit dito sa harapan ng bahay nila, pinilit ko paring mag-door bell. nagmamakaawa na ako na sana man lang nandito si taehyung at pinagtataguan lang ako.

"tangina naman!" hindi ko napigilang sigaw.

naiiyak na ako.

lalo lang akong kinakabahan, ano na kayang nangyari sa kaniya?

makalipas pa ang ilang minuto, naisipan kong umalis na lang at maglakad palabas ng village nila. baka bumalik na lang ako sa school at kakausapin ko na lang sila jimin.

mukhang wala din naman akong mapapala sa harapan ng baha nila.

hindi kaya, sa ibang lugar nangyari ang krimen?

oh my god, no!

sana okay lang siya.

naglalakad ako habang nananalangin nang biglang mag ring ang cellphone ko.

si kuya mino!

oh shit, oh shit.

bakit tumatawag na siya ngayon?

"kuya!!!!" gigil kong sigaw sa kaniya. napatigil ako sa paglalakad, at dahil mainit, nakisilong muna ako sa isang halaman.

"ano ba? tawag ka ng tawag? what's your problem?!" sigaw niya mula sa kabilang linya. kumabog ang puso ko, hindi kaya kagabi niya pang naisagawa ang plano niya?

i'm so freaking worried.

nababaliw na ako sa kakaisip. ayoko na! ayoko na!

hindi ko na alam ang gagawin ko, this is all my fault. this is all my fault!

i should have stop my stupid brother!

"are you in jail already? if not, i'm going to call the police! you deserve it kuya. hindi mo dapat yon ginawa. hindi mo siya dapat pina-" hindi ko na natapos ang sinasabi ko, napahagulhol na ako sa iyak.

taehyung might be annoying but he doesnt deserve it. kahit na napaka libog at manyak niya, hindi niya parin deserve ang ginawa sa kaniya ng kriminal kong kapatid.

he might be irritating pero...

pero... habang buhay kong sisisihin ang sarili ko.

dahil lang sakin, wala na siya.

he's gone. he's dead.

"what?! what the fuck are you talking about?" husky ang boses niya. parang kakagising lang.

lalo akong naiyak.

i'm already sobbing.

"you should rot in jail, kuya! why did you kill him?! why?!" sigaw ko.

tears are running down my face.

nanghihina na ang tuhod ko, i could break down anytime.

what have i done?

bakit dumating sa ganitong punto?

"why the fuck are you crying, jennie?! gusto mo ba talagang patayin ko siya?! do you love him now? bakit umiiyak ka?!"

i gasped.

wait, what? ano?

"a-ano? hindi mo s-siya..." i stuttered, nanghihina na ako. mahina at nababasag na din ang boses ko. i feel so weak.

"for fuck sake, jennie! i would love to break his face but i am not a criminal! i could fucking destroy his life but i wouldn't dare to kill that piece of shit!" sigaw niya na nagpabigla sa akin.

"s-so he's a-alive?"

he is freaking alive!

hindi siya patay. omg. he is not dead!

"of course, stupid." he said, almost making me jump.

shit shit shit.

hindi ko pa nabababa ang tawag nang makarinig ako ng tumigil na sasakyan. tumingin ako only to see taehyung getting out of his car...

with a girl about our age.

parehas silang masaya. rinig na rinig ko ang tawanan nila.

i've never seen him this happy.

i should be happy that he is alive, but seeing him now, makes me want to cry.