Het Internaat

2.15

Zodra ik wakker word denk ik meteen aan de kus met Isaac. Ik vind hem leuk, echt leuk. Hoe moet ik dit brengen aan Chaleb?

De dokter komt binnengelopen en glimlacht. "Ik heb goed nieuws, Walters" zegt hij. Ik ga rechtop zitten en wacht op zijn verhaal. "De resultaten van je bloedtest zijn allemaal positief. Als u het lopen snel onder de knie krijgt mag u over anderhalve week al naar huis of zelfs eerder" zegt hij. Ik begin te glimlachen en bedank hem.

"Wilt u het al gaan proberen?" vraagt hij en ik knik. Hij helpt mij met opstaan en begleidt mij naar de gang. Hij houdt mijn had vast als ik de eerste paar stappen zet. Mijn benen zijn nog erg zwak, maar het gaat al redelijk.

"Dat gaat al prima" zegt de dokter. Ik loop terug naar bed en ga weer liggen. 

"Als u deze dagen nog even goed rust neemt, komt alles goed" zegt hij. Ik bedank hem en hij loopt de kamer weer uit.

Op het moment dat ik mijn ogen wil sluiten hoor ik geklop. Ik kijk naar de deuropening en zie Chaleb staan met ballonnen en een bosjebloemen. "Heey" zegt hij glimlachend. 

"Heey" zeg ik terug. Chaleb komt de kamer binnengelopen en laat de ballonnen op. Hij overhandigt mij de bos bloemen. Er hangt een kaartje aan.

Lieve Taylor,
Ik ben de laatste tijd niet het beste vriendje geweest, en het spijt me zo ontzettend erg. Toen ik je zag liggen in dat bed, zonder enige beweging of bij bewustzijn deed het pijn, maar wist ik hoe erg ik je nodig heb. Ik heb het ongeluk moeilijk kunnen verwerken, ik wist niet wat ik moest doen. Vandaar dat ik in het ziekenhuis ook zo raar deed. Ik was gewoon bang dat je mij ging verlaten, dat weer iemand mij verliet. Het leven kan zo voorbij gaan en dat dat bij jou zo snel kon, kon ik me niet voorstellen. Je bent een heldin, en een schat, mijn schat. Ik hou zoveel van jou Taylor, het spijt me voor alles. Ik zal nu voor altijd bij je staan.
Liefs, Chaleb ♡

Ik heb een brok in mijn keel als ik het kaartje lees. Hoe moet ik Chaleb ooit gaan vertellen dat ik met Isaac heb gezoend?

Ik kijk op in de ogen van Chaleb en glimlach. "Dit is zo lief" zeg ik. Ik moet het hem zeggen. Chaleb wilt me een kus geven maar ik draai mijn hoofd weg. Hij kijkt mij verbaasd aan.

"Chaleb, ik moet je iets vertellen. De tekst op het kaartje betekent zoveel voor me, maar er is iets gebeurd en ik zou er niet mee kunnen leven als ik het je niet vertel. Ik snap het als je tijd nodig hebt om het te verwerken, en ik geef je alle tijd" begin ik.

Ik pak een pauze om tot adem te komen en zie Chaleb verward kijken. Hij gaat mij haten.

Ik kijk omhoog in zijn ogen. Alleen verwarring is te zien. Chaleb pakt voorzichtig mijn hand vast als ik zuchtend naar beneden kijk. Ik schaam me.

"Ik heb met Isaac gezoend" zeg ik zacht, maar verstaanbaar. Chaleb laat mijn hand los en zet een stap achteruit. Hij kijkt mij aan. De verwarring in zijn ogen is overgegaan naar verdriet, een schijn van woede, maar ook spijt. 

"Ik snap het niet" zegt hij. Tranen rollen over zijn wangen. Het breekt me om hem zo te zien, en het is allemaal mijn schuld. Chaleb begint nerveus rondjes te lopen. 

"Chaleb" zeg ik. Chaleb schudt zijn hoofd. 

"Hoe kon je?" vraagt hij. Hij kijkt naar mij om, wachtend op mijn antwoord, maar het enige wat ik kan doen is zwijgen. 

"Hoe kon je Taylor, waarom hem? Geef antwoord" zegt hij. 

"Ik weet het niet" zeg ik. 

"Bullshit, je weet donders goed waarom" zegt Chaleb.

"Jij was er niet, hij was er wel. Hij gaf aandacht aan me, jij niet. Je deed alsof het je niets boeide" zeg ik. 

"Alsof het mij niets boeide? Taylor, ik was er kapot van, je wilt niet weten hoe het huis eruit ziet. Isaac wist het, heeft hij het je niet verteld?" zegt hij met brokken in zijn keel.

Ik schud mijn hoofd. Ik kijk bezorgd naar hem. Er valt een stilte, een fijne stilte.

"Maar waarom zei je niets over het bloed doneren van Isaac?" vebreek ik de stilte.

"Ik was er kapot van dat ik het niet kon doen. We hebben niet dezelfde bloedgroep. Het liefste had ik het gedaan. Ik moest aanzien hoe Isaac bloed doneerde, hoe hij jouw leven heeft gered. Ik was blij om je weer te zien en vergat het" zegt Chaleb. 

Ik heb er nog nooit zo over nagedacht. Ik heb zoveel spijt. 

"Chaleb, het spijt me zo. Ik ben zo dom geweest, ik dacht alleen aan mezelf en vergat hoe lastig het kon zijn voor jou" zeg ik. Chaleb gaat naast me zitten en kijkt me aan. Ik leg mijn hand op de zijne, en gelukkig trekt hij hem niet weg.

"Hoe gaat dit verder?" vraagt Chaleb voorzichtig.

Ik haal mijn schouders op. "Ik denk dat we beide de tijd nodig hebben om na te denken" zeg ik. Chaleb knikt lichtjes. Ik geef hem een kus op zijn wang. Chaleb staat op en wilt de kamer uitlopen. 

"Ik hou van je" zeg ik zachtjes. Chaleb kijkt naar mij om en glimlacht zwakjes. 

Er loopt iemand tegen hem aan. "Hey Tay-l" hoor ik de stem van Isaac zeggen. Dit gaat niet goed komen. Chaleb kijkt naar hem op en schudt zijn hoofd, maar houdt zich, voor zijn doen, gedeisd. Chaleb duwt Isaac tegen zijn schouder als hij de kamer uit loopt. "Hufter" zegt hij. Ik grinnik zachtjes, zodat alleen ik het kan horen.

"Isaac kun jij ook weggaan? Ik ben moe, en heb geen zin meer in bezoek" zeg ik. Isaac kijkt me verbaasd aan. Ik trek mijn dekens over mij heen en ga op mijn zij liggen. "Wat is er Taylor?" vraagt hij. 

"Ik heb tijd nodig Isaac en het bezoekuur is voorbij. Ga alsjeblieft naar huis, het ligt niet aan jou" zeg ik. 

"Oké" zegt Isaac en loopt zuchtend weg. Hij sluit de deur achter zich. Ik barst in tranen uit. Ik ben de weg kwijt, ik weet niet meer wat ik moet doen. 

~~~

Heey, ik heb wat goed te maken, want het heeft weer ontzettend lang geduurd voordat ik heb geüpdatet en het spijt me. 

Ik heb het ontzettend druk met school, en ik weet dat het niet de beste reden is, maar ja. Ik ga weer proberen vaker te updaten, maar ik weet niet of het altijd lukt. Ik ga mijn best doen. 

Ik wil even iedereen bedanken, want hoe lekker gaat dit boek wel niet. Toen ik eerst begon met schrijven had ik nooit verwacht dat ik de 26k zou bereiken. Maar het is gelukt, en ik ben jullie onwijs dankbaar!

Thankyou guys, love you. 

kuskus - A