Het Internaat

20.

Ik word wakker van mijn wekker. Het is vandaag alweer vrijdag en ik ben gelukkig eerder uit. Ik kleed mij om en maak onder een ontbijt.

Ik loop samen met Claire, Jaylinn, Lily en Chelsea naar school. Blijkbaar zit Max dus ook bij ons in de klas. Ik ga naast hem zitten en hij glimlacht. 'Goed geslapen?' vraagt hij. Ik knik. We praten over vanalles en nog wat totdat de docent met de les begint. We hebben geschiedenis en ik vind het nog best een leuk vak alleen Max hier naast mij gaat zowat dood. 'Je vindt dit vak leuk ehh?' vraag ik aan hem. Hij knikt met vol enthousiasme. 'Wat hebben we hierna?' 'Engels' zegt hij ik knik. Als de les is afgelopen loop ik samen met Max naar Engels.

-

Na school ga ik samen met Max naar de Starbucks om wat drinken te halen voor de groep want we gaan naar het park. We bestellen wat en lopen weer terug. Onderweg zie ik mijn ouders lopen ik wilde eigenlijk zwaaien maar ze lijken heel veel op mij, en mijn ouders zijn 'dood' in dit leven dus doe ik het maar niet. Ik schiet ze een gerustellende blik met een knikje. Het is best raar dat je niet zomaar naar je ouders kan toe lopen. Heel dit leventje is raar en ik snap ook niet waarom het mij nu weer moet overkomen. We lopen naar het park en geven het drinken.

Ik word gebeld door Alec en neem op. Ik loop iets verder weg zodat niemand kan meeluisteren want Alec kan soms mijn naam zeggen en dan bedoel ik de naam Taylor.

Alec; Uhmm, Zoë, er is iets gebeurd met Mr. Lock

Ik; Wat is er?

Alec; Waarschijnlijk is hij ontvoerd.

Ik; Door wie? Niemand wist waar hij woonde toch?

Alec; Weet ik niet en blijkbaar wel, maar we hebben je hulp nodig.

Ik; Ik kan toch niet zomaar een paar dagen weg zijn, jij ook niet. Met onze tante ging het goed dus dat kunnen we ook niet weer bedenken en onze opa's en oma's waren dood.

Alec; I know, daarom heb ik bedacht dat ons neefje die bij de andere tante woont ziek is geworden en we er daar moeten zijn omdat ze erg depressief is en gezelschap nodig heeft en ze heeft verder niemand.

Ik; Jij verzint ook echt alles, maar zijn we terug voor het schoolbal dan?

Alec; We proberen het, maar er is een kleine kans, omdat we niet precies weten waar hij is, wie hem heeft en of hij nog wel leeft. Daarom gaan we samen werken met een andere school waar spionnen worden opgeleid. Samen beschikken we namelijk over nog meer apparatuur, wapens en natuurlijk spionnen. Zij hebben ook meer contacten met andere organisaties.

Ik; Oke, uhm moet ik het dus nu meteen vertellen?

Alec; Ja, waar ben je nu?

Ik; In het park.

Alec; Oke, ik ben binnen 20 tot 25 minuten bij je. We hebben kleding enzo al geregeld dus maak je maar geen zorgen.

Ik; Is goed.

En ik hang op. Ik loop terug naar de groep.

'Jongens, ik moet ervandoor mijn neefje is ernstig ziek geworden en mijn tante is hierdoor depressief ze heeft verder niemand dus gaan Alec en ik bij haar langs voor een paar weken. We hopen terug te zijn voor het bal. We houden natuurlijk gewoon contact via de telefoon' iedereen knikt medelijdend naar mij en geeft me een knuffel. Het voelt slecht om zoveel te liegen maar het moet.

Ik hoor Alec mijn naam roepen en ren naar de auto nadat ik mijn vrienden gedag heb gezegd.

'Waar gaan we naartoe?' vraag ik.

'Naar de andere spionnenschool' zegt Alec. 'Ze gaan ons daar trainen terwijl zij gaan onderzoeken waar Mr. Lock zich bevind' zegt hij en ik knik.

Na zo'n anderhalf uur gereden te hebben zijn we er eindelijk. We pakken onze spullen uit en lopen naar binnen.

'Aha, jullie zijn Taylor Walter en Alec Rivers toch?' vraagt een vrouw. We knikken beide. 'Welkom, mijn naam is Veronica Hudge. Ik ben de baas hier en ik ben heel goed bevriend met Mr. Lock' zegt ze.

We schudden elkaar de hand. 'Kom, volg mij. Jullie zitten verdeeld. Jongens bij de jongens en meisjes bij de meisjes, qua vechtlessen dan. De kamers zitten door elkaar. Je kunt buiten de vechtlessen dus gewoon met elkaar omgaan maar tijdens de vechtlessen gaat dit lastig' zegt ze. Ze leidt ons rond en uiteindelijk komen we bij onze kamers aan. We zitten naast elkaar, wat ik echt chill vind. Ik loop mijn kamer binnen. Hij is groot en heeft een mooi uitzicht over het park en de sportvelden. Ik hoor geklop op mijn kamer. Ik maak de deur open en zie een meisje staan rond dezelfde leeftijd als ik.

'Heey, ik zag je voorbij lopen met koffers dus ik wist al meteen dat je nieuw bent. Ik ben Aria' zegt ze en geeft mij een knuffel.

'Ik ben Taylor' zeg ik. Het voelt goed om mijn eigen naam te zeggen in plaats van Zoë.

'Taylor Walter?' vraagt ze, ik knik. Haar ogen worden helemaal groot. 'Oh my god, je ouders zijn één van de grootste spionnen die er bestaan, het zijn mijn voorbeelden' zegt ze. Ik lach. 'Dit is echt gewoon wow, mijn buurmeisje is gewoon DE Taylor Walter waar zoveel over wordt gepraat. DE dochter van DE Walters' zegt ze enthousiast. Ik grinnik. 'Zo speciaal ben ik niet hoor' zeg ik. 'Yeah right' zegt ze.

Ze trekt me mee naar haar kamer en vertelt over alles en nog wat. Ik weet wie de populaire kliekjes zijn, de nerdos en wat voor lessen het zijn etc. We hebben eten besteld want dat mocht vandaag, pizza of course.

Als we ons eten op hebben loop ik naar mijn kamer en pak mijn spullen voor een gedeelte uit. Ik heb mijn uniformen die ik aan moet klaargelegd. Mijn missie outfit is helemaal zwart; zwarte skinny jeans, zwarte sneakers, zwart t-shirt, zwarte bomber jacket en een bandana. Mijn schoolkleding mag ik zelf bepalen maar voor mijn vechtlessen heb ik wel weer een uniform namelijk zwarte yogapants, oversized zwart t-shirt, gewoon je eigen sneakers en een bandana.

Nadat ik alles heb gedaan doe ik mijn lampen uit en ga slapen.

-