The Stalker (BoyxBoy) []

Chapter 14.2

Dahil sa pag-alis ko sa yakap ni Andre ay nagising ito. Binati niya ako ng magandang umaga kaya binate ko din siya pero nakatalikod ako sa kanya. Nahihiya kasi ako sa style namin kaninang magising ako. ehh>.<

 

Para kasi kaming isa sa mga ‘couples’ sa mga napapanood namin ni mommy na mga pelikula na kagigising after one HOT night, I know you know what I mean:), na kung saan nakapatong ang ulo ng babae sa dibdib ng lalake and yung lalake naman ay yakap-yakap yung babae. Ako yung babae at si Andre naman yung lalake:P

 

‘Ayie! Feeling ko tuloy babae talaga ako.’

 

“Surprise!” Malakas na sigaw nila Mommy at Tito Ian kasabay ng pagbukas nila ng pintuan at dahil sa madali akong nagugulat, na-out balance ako kaya nahulog ako sa sahig. B*tt first. Aruyy!!!

 

Agad na lumapit sina mommy at tinanong kung okay lang ako. Um-oo naman ako.

 

“What’s the big surprise mom?” Sarkastikong tanong ko kay mommy. Masakit kasi b*tt ko dahil sa ‘surprise!’ nila eh.

 

“Umm… nothing dear. Hehe.”

 

“OoH! What a surprise!” I faked a surprised face after rubbing by b*tt. It still hurts because of the impact with the half cold floor you now.

 

 

Nag –breakfast kami. Mom and Tito Ian were sitting so close to each other samantalang kami naman ni Andre ay sobrang layo sa isa’t-isa. Medyo naa-awkwardan pa kasi ako sa style namin kanina.

 

“Jeremy, pwede mo ba kaming samahan ng aso ko na maglakad-lakad konti? Kawawa kasi yung aso na nakatali.” Wala namang masama kung sasamahan ko yung kapangalan kong aso at ang kanyang amo na maglakad-lakad di ba kaya nag-Okay ako.

 

After naming magpaalam kina mommy, sinimulan na namin ang paggala. Hindi pa naman ganoon kainit kasi mag-aalas otso pa naman kaya okay lang.

 

“Humihilik ka.” Sambit niya.

“H-ha?”

“Humihilik ka kagabi kako. Hindi ako makatulog sa lakas.” Tumawa siya. Oh no! Oo nga pala, nahawa ako kay mommy. Nahawa daw:P

 

“Sorry.” ‘yun lang tanging nasabi ko.

 

“Ui wag! Hwag kang mag-sorry. Nga pala, nananaginip ka ba kagabi?” Napahinto ako dahil sa tanong niya.

“Hindi naman ah. Bakit kasi?”

 

“Sinasabi mo kasi pangalan ko.” Naramdaman ko ang pag-init ng aking mukha signalling me that I am blushing. Ugh! Nakakahiya! Pero bakit? Hindi naman ako nananaginip kagabi ah. I buried my face on my palms to hide my embarrassment. A few seconds later, bigla siyang humalakhak.

 

“Ang cute—cute talaga ng Jeremy ko.” Pagbaba ko ng aking mga kamay ay kinurot niya ang magkabila kong pisngi.

Ano daw? Jeremy ko? Ano ba naman ‘to, binubuhay niya ang katawang babae ko:PxD

 

“Bakit may ko?” Kinikilig akow:3

 

“Kasi kapangalan mo yung aso ko.” Agad na nawala ang kilig sa akin. Aso na naman kase! Bakit ba sa dinami-dami ng pangalan ay Jeremy pa ang naisipan niyang ipangalan sa aso niya!?

 

Nagpatuloy kami sa paglalakad. Kanta siya ng kanta ang you know what, ang ganda ng boses niya! Soft and raspy na ewan. Basta kung papakinggan mo, para kang nasa cloud 9:9 Naka ilang kanta na siya at kilig na kilig ako. Para akong isang teenager that time kahit 10 years old palang ako. Wait! TENager pala ako noh:3 Hehuehue:/

 

‘You are so beautiful to me…’ Nakakatindig balahibo ang panimulang kanta niya.

‘You are so beautiful… to me can’t you…’ Napatigil siya sa pagkanta dahil sa akin. Alam niyo naman, I was caught up in his angelic voice at dahil sa naka-focus ako sa kanya, natalisod ako sa humps ng kalsada pero mabuti nalang at napigilan niya ako sa pagbagsak ko sana sa nakaabang na magaspang na kalsada.

 

‘My HERO.’

 

“I got you.” He was smiling down at me. We were face-to-face with each other as his arms were securely wrapped around my waist stopping me from falling. Biglang bumilis ang tibok ng aking puso, kahit na hindi gaanong mainit ay pinapawisan ako at higit sa lahat, kinikilig ako (I mean, kinikilig ulit).

 

Biglang tumakbo si Jeremy the Labrador na kanina’y nakaupo sa tabi ng mga paa ni Andre and in no time, I found myself lying on the rough and hard road with Andre lying on top on me wide-eyed. I tried to say something like ‘sorry’ but I couldn’t. That’s when I realized that his lips were on mine. What an ACCIDENT:P

 

Magmula noon, hindi ko alam kung anong meron pero sa tuwing nakikita ko si Andre ay sobrang hiya ang bumabalot sa’kin kaya ginagawa ko lahat para hindi siya makausap. That’s when I started STALKING him:3

 

“Jeremy!” Naputol ang pagbabalik alaala ko nang tinawag ako ni Andre.

Dahil sa ACCIDENTAL FIRST KISS EVER ko, naging STALKER ako. Minsan, napapaisip ako. Paano kaya kung hindi nangyari yung accidental kiss, super close friends kaya kami ngayon ni Andre? Or better, boyfriend ko na kaya siyaxD:P? IKR, ako ang may kasalanan nun. Pero okay nadin yun kasi kung binalewala ko yung kiss edi wala na sanang STALKER ngayon:P.

 JEREMY ROSALES, basta tandaan mo, si ANDRE CORTEZ ang ACCIDENTAL FIRST KISS EVER mo!

 

========================================================================================================================

ACCIDENTAL FIRST KISS EVER!!! Ang landi na ni Jer noong bata pa siya no? Haha.

Sana nagustuhan niyo ang Chapter na ito kahit sobrang HABA (Ironic lang)!:)

Vote.

Comment.

Share.

Para masaya si Author:) Salamat:)

Yun lang. Bye-bye. Mwah:*