Since You've Been Gone

SYBG 9

🤍🤍🤍🤍🤍🤍

Since You've Been Gone

"Temper"

🤍🤍🤍🤍🤍🤍

"WHERE the hell is Carmella!" Nakasigaw na naman siya. Maaga pa lang mainit na ang ulo. Napabuntong-hininga si Dean. (Ibang Carmella po ito)

"Dude. Chill, okay. Kaya ka nilalayasan ng mga sekretarya mo kasi ang sungit mo." Natatawang sabi ng kaibigan niya.

"Shut up, man! I'm not even talking to you!" Nanlilisik ang matang tingin niya dito. Lalo lang lumakas ang tawa ni Dean.

"Carmella was moved to HR dahil kung hindi, ikaw ang ipapa-HR ni Tito Aaron." Pahayag ng kaibigan na ngayon ay tumatayong sekretaryo niya.

"What the hell are you doing here?" Hinarap ni Siege ang pakialamerong kaibigan. "Kahapon ka pa ha! You are not even our employee." Dugtong pa niya. Galit pa rin ang tingin niya dito.

"Gago, bro, I am now. Tito Aaron hired me as your temporary assistant slash secretary." Nagulat man sa sinabi ng kaibigan ay napaisip siya. Isang linggo na nga niya nakikitang nandito araw-araw. When I came here a few weeks ago and stayed here a little bit, Tito Aaron heard you yelling and screaming as soon as you came back from somewhere. Carmella was shaking and started having a panic attack. So, Tito Aaron took her, gave her a week off and was told to come back and report to her new post in the HR department." Pahayag nito. Bahagya siyang natahimik pero hindi pa rin nagbabago ang hilatsa ng galit niyang mukha.

"Why is it you? Can't Dad hire someone else?" Umarko ang kilay ni Dean s tinuran ni Siege.

"Maybe, Tito thought, I'm better than hiring someone else." tatawa-tawa nitong sagot. Mas lalo siyang nainis.

"This is stupid." Wala na siyang masabi pa. Hindi naman niya kayang kontrahin ang ama dahil lalaki pa lao ang gulo na wala namang dapat ipagkagulo. Marami na siyang iniisip, idadagdag pa ba niya ito? Maliit na bagay.

"For you, it is stupid but for the rest, it isn't." Tinitigan niya itong may pananantiya. "What?! There's no secretary that could stand your mood swings and beastly manner." Sabi nito at umupo na.

"Whatever." Narinig niya ang mahinang pagtawa nito. Hindi niya ito papatulan.

"Halos patayin mo si Ryelee sa sakit sa puso nung nakaraan ah. Kung wala ako dito at hindi dumating si Tito baka nasa hospital na si Rye. Kaya hindi ako nagtaka kung bakit ang bilis magdesisyon ni Tito. Kawawa yung chick, bro. Nanginginig." Napapailing itong natatawa sa pagbabalik-tanaw ng nangyari.

Kung pwede niya lang ilibing ng buhay ang maingay na kaibigan at kung hindi niya ito kaibigan ay baka talagang tinuttoo na niya. Pakialamero na, intrimitido pa, yan ang tingin niya ngayon dito.

"Bakit nga ba ang init-init ng ulo mo?" Tanong nito. Kailangan niyang ilabas ang laman ng dibdib dahil kung hindi ay baka mag-resign ang lahat ng empleyado nila.

"It was nothing." Simple niyang sagot at umupo na rin sa maliit na sofa sa harapan ng lamesa ni Dean. Napabuga siya ng hanging hindi niya alam na kanina pa pala niya pinipigil.